FanFic.nl

I'm In Love...With The Wrong One

Hier?

Lauryl deed de deur van de flat open. “Hier wonen we dan. In een nogal rumoerige flat… Nummer 24.”� Ik keek nog even naar het naamplaatje wat naast de deur was geplaatst. Er was wel een bel bij nummer 24, maar geen plaatje. “Wees niet bang. Moet vervangen worden.”� We liepen de trappen op. Uit de ene deur kwam gehuil, de volgende een ruzie, daarna harde muziek en als laatste blaffende pitbulls. “Kom binnen.”� Zei Lauryl toen we bij zijn appartement waren gekomen. “Het is niet groot hoor…”� In het appartement stond niet echt veel. Een minuscuul keukentje, een woonkamer, een badkamer en een slaapkamer. “Ik en mijn broer delen de kamer. Zo klein is het appartement…”� Hij deed de deur van de slaapkamer open. Er stond een hoogslaper, een bureau met een computer erop, twee garderobekasten, een volgestouwde kast met rotzooi, waaronder een gitaar en… Een gitaar? “Speel jij ook gitaar?”�vroeg ik aan Lauryl. “Ik niet, maar Envyn wel. Als ie boos is, of verdrietig, of depri, of blij… Laatst speelde hij nog een liefdesliedje… Had ik écht niet van hem verwacht, hoor… Maar hoezo ook? Speel jij ook gitaar ofzo?”� Ik knikte langzaam. “Zou je… iets laten horen? Alsjeblief?”� Met tegenzin pakte ik de gitaar uit de kast en ging op de bureaustoel zitten.

One, 21 guns
Lay down your arms
Give up the fight
One, 21 guns
Throw up your arms into the sky,
You and I

“Zo, einde liedje…”� loog ik. Het was maar het refrein. “Je kan goed gitaarspelen.”� “Dank je.”� Zei ik en borg de gitaar op. Ik wilde me omdraaien, nadat ik was opgestaan, maar Lauryl pakte me weer van achter vast. Het was niet echt fijn om door hem te worden vastgehouden… “Zal je misschien willen loslaten? Ik moet mijn ouders bellen dat ik wat later kom.”� Ik pakte mijn mobieltje, maar Lauryl sloeg hem uit mijn handen. “Wie zegt dat je hier weggaat, Schatje? Jij blijft bij mij…”� Leuk. Heel leuk. Ik zat voor de rest van mijn leven opgescheept met deze creepy stalker. En Envyn… Waar was Envyn? Niet dat hij nog wat kon doen… Langzaam kwam Lauryl naar mijn keel toe. Ik hijgde zachtjes. Ik deed mijn ogen dicht. Ging Lauryl me bijten? Of gewoon zoenen? Maar vampiers bestaan toch niet in het echt? En toen…
De deur ging open. Envyn. Maar Lauryl liet niet los… “Envyn!”� gilde ik. Envyn rende naar me toe en duwde Lauryl van me af. “Lauryl! Wat doe je nou man! Ben je gek geworden?!”� “Sorry…”� mompelde Lauryl. “Ga jij maar een nadenken over wat je net probeerde te doen!”� Envyn pakte mijn arm beet en trok me mee naar de woonkamer.
“Je ziet bleek. Moet je een aspirine?”� vroeg hij, en plofte op de bank neer. “Nee, hoor, het… het gaat wel…”� “Het gaat niet, Renate. Vertel me wat er precies is gebeurd.”� Ik vertelde alles. Toen ik uitgepraat was zei Envyn: “Je kan niet naar huis, dat is het enige dat klopt. Het virus verspreidt zich. Jouw woonbuurt is snel aan de beurt. Waar wij wonen… Als laatste. Hoop ik. Heb ik met internet gezien.”� “Ik voel me misselijk.”� Zei ik. Kwam zeker door onze creepy gast Lauryl. “ Lau, hè? Ik weet dat hij wat eng is, ik kan het ook niet met hem vinden.”� Envyns groene ogen keken me vertrouwend aan. Om in te verdrinken… “Maar je wilde niet met me omgaan en nu zit ik in jullie flatje…”� “Ja…”� zei Envyn en liep de keuken om wat cola in te schenken, “ Ik zou je eigenlijk na school komen ophalen, ik had het er nog over met Lau… Maar ja, hij luistert natuurlijk weer niet.”� “Maar waarom wilde je me op komen halen? Het briefje…”� “Ik - Toen ik in de krant keek, zag ik dat er en dodelijk virus wordt verspreidt. Ze konden voorspellen welke wijken er als eerste aan gingen. Na Den Haag is heel Nederland aan de beurt, daarna Europa…. Dan de hele wereld... Cola?”� Ik schudde mijn hoofd. “Maar je kon me gewoon toch laten infecteren door dat virus?”� Envyn zweeg. “Enny?”� Ik hoorde een jonge meisjesstem en keek achter me. “Wie de hack is dat?”� Het was een meisje, rond de 11 jaar. Ze had zwart haar en zag bleek. Haar grijze ogen staarde me aan. “Renate.”� Mompelde ik. “Oh. Wat doe je hier?”� “Ze komt bij ons intrekken. Renate, dit is mijn nichtje Zealy.”�zei Envyn direct. Wat voor naam was dat? “Ik ga even met Lauryl praten over daarnet.”� Ik keek Envyn aan. “Zou ik je gitaar mogen lenen? Heb ik tenminste iets te doen hier.”� “Dat dacht ik al.”� Zei hij en grijnsde. “Ik pak hem wel. Ik zeg het wel als het niet om aan te horen is.”� “Dat…”�begon ik. “Ik doe dat wel, neef!”� Even later kwam hij terug met de gitaar. “Ik kan heus wel gitaar spelen…”� zei ik knarsetandend en pakte de gitaar aan. Daarna verliet Envyn de woonkamer en zat ik daar met Zealy die me aanstaarde. “Wat moet je?!”� zei ik nijdig. Toen ze geen antwoord gaf besloot ik er niet meer op te letten en gewoon gitaar te spelen. Als ik gitaar speelde voelde ik me minder ziek. 21 Guns van Green Day. Zealy onderbrak me niet, integendeel, ze luisterde heel geconcentreerd naar het liedje. Toen het afgelopen was staarde ze me met dezelfde grote ogen aan. “Goed, joh!”� Daarna was het stil. Zelfs Envyn en Lauryl hoorde je niet ruziën. Een paar seconden later hoorde je weer geroep en geschreeuw van de kamer komen. “Weet je…”� begon Zealy, “Ik heb eigenlijk ook altijd willen gitaar spelen. Maar normaal zie ik Envyn nooit dus kon ik het nooit leren…”� “Je wilt gewoon dat ik je leer gitaar spelen, ik heb je wel door hoor.”� We lachten. Ookal klonk het gelach van haar meer als gehuil van een wolf. Zealy liep naar de koelkast en haalde er een stuk rauw vlees uit. Uit de kast ernaast haalde ze er een zak chips uit. “Wil je?”� vroeg ze. Maar mijn maag keerde al om bij de gedachte en vlug zei ik nee. Ze haalde het stuk vlees uit de verpakking en vrat het wild op. “Oh, sorry… Ik ben ooit eens gebeten door een weerwolf. Een schrammetje was het, hoor!”� zei ze er achteraan toen mijn gezicht vertrok. “ Maar ik ben er geen. Ik heb alleen voorkeur op rauw vlees. Vroeger dacht ik dat ik alleen het vlees zelf moest eten. Ik werd er gek van! Bleek dus dat ik het ook met kruiden en saus mocht eten… Maar goed, wat is jouw verhaal?”�

Reacties:

MoLoveAnime zei op 15 aug 2009 - 21:35:
luv this story! snel verder?