FanFic.nl

Forbidden Love [An Avatar love story]

1) the white jade flower

Zuko en Iroh zijn de Noordpool kunnen ontsnappen op een vlot.
Als een symbool van scheiding van hun familie en de Vuurnatie, snijdt het paar hun topknotjes af.
Samen trekken ze door het aarderijk maar ze hebben al snel problemen met het leven van het land...

Het was mooi weer, nog niet heel warm, maar je voelde de hitte aankomen. Iroh en zijn neefje zuko waren nog steeds op zoek naar de avatar.
"Ik heb niets te eten gevonden," zeurde zuko. Hij wurmde zich tussen de takken door en baande zich een weg naar zijn oom. "Ik kan zo niet leven. Ik ben niet geschikt voor vluchteling, dit is géén doen!" Zuko keek rond zich heen en zag Iroh op zijn hurken zitten. Zijn aandacht was getrokken door een mooie bloem. "Oom? Wat zit u daar te doen?"
"Dit is de zeldzame witte drakenstruik, van de bladeren kun je thee zetten die hartverscheurend lekker is," zei Iroh terwijl hij aan de bloem rook.
"Maar... het kan ook de witte jadestruik zijn en die is erg giftig."
"Ik ga vissen," kondigde zuko ongeduldig aan. "we hebben voedsel nodig, géén thee." Iroh bleef alleen achter bij de bloem en keek er bedenkelijk naar."Hmm, verrukkelijke thee... of dodelijke gif?"

Toen Zuko terugkeerde naar Iroh met zijn vangst, een zeer kleine vis, deed hij een nare ondekking.
"zuko, weet je nog die plant die ik voor thee aanzag?"
"Nee toch, he."
"Jawel, en het was geen thee."
Zuko viel bijna achterover toen hij zijn ooms huid zag, die zag erg rood en was gezwollen.
"Nee!" schreeuwde zuko.
"Als de uitslag mijn keel bereikt, stopt mijn ademhaling. Maar kijk eens wat ik heb!" Iroh liet een tak zien waar een hoop rode besjes aanhingen.
"Dit zijn parkoeibessen, een bekend tegengif voor de witte jade plant... of het zijn marcaolebessen en daar wordt je blind van."
Zuko pakte de stok af en gooide hem weg.
"We nemen geen risico meer met die planten. We moeten hulp zoeken."
"Maar waar moeten we heen? we zijn vijanden van het aarderijk en vluchtelingen voor de vuurnatie!"
"als het aarderijk ons vindt, dan gaan we der aan," peinsde zuko.
"Maar als de vuurnatie ons vindt, vallen we in de handen van azula," zei iroh rustig.
"dan maar het aarderijk," besloot zuko.

Ze hadden geluk.
Iroh werd al gauw verzorgt door een jong meisje van ogeveer een jaar of 16. het meisje had bruine ogen en bruin lang haar dat ze in een vlecht droeg.
het kleedje dat ze droeg was eenvoudig maar mooi.
"jullie komen hier vast niet uit de buurt. Wij blijven wel af van de witte jade, laat staan dat we er thee van zetten en drinken!" ze had een warme en vrolijke stem. Iroh lachtte gegeneerd.
ze smeerde een groenachtige zalf op irohs huid. "Dus... jullie zijn onderweg," vervolgde het meisje. ze wrong een doek uit en wreef iroh schoon.
Zuko die zwijgzaam op een bank had gezeten, sprong opeens recht. "ja, wij zijn onderweg."
ze wende zich tot zuko. "Hebben jullie ook een naam?"
"een naam? tuurlijk hebben we een naam!" het meisje sloeg op Irohs hand, toen die zich wou krabben. zuko bedacht dat het beter was om schuilnamen te gebruiken. een jongen uit het aarderijk met de naam zuko kwam ongeloofwaardig over. "ik ben... Li," loog zuko. "En dat is mijn oom... euhm... Mushi." Zuko haalde breed glimlachend zijn schouders op toen zijn oom hem geërgerd aankeek.
"maar li is vernoemt naar zijn vader en daarom noemen we hem junior."
Zuko maakte een 'I kill you' gebaar naar Iroh.
"Mushi en Junior, he. Mijn naam is sam, sam song. Zo te zien lusten jullie wel wat te eten. Kom maar bij ons vanavond." Zuko draaide zijn hoofd weg van haar.
"Sorry maar we moeten weer verder," zei hij.
"Wat jammer nou, m'n moeder maakt altijd te veel eten klaar."
"Waar woon je precies?" vroeg Mushi (Iroh) verlekert.

sam woonde in een gezellig en comfortabel huis.
haar moeder stelde zich voor als mevrouw song.
ze was heel vriendelijk en zorgzaam. maar doordat ze haar haren in een strak knotje had gebonden, zag er ook wel een beetje streng uit.
sams moeder serveerde het eten dat er heerlijk uitzag. De rest zat al neer aan tafel. Zuko zat naast Iroh en rechtover Sam. "Jullie zijn vluchtelingen zei mijn dochter. Wij zijn zelf ooit ook gevlucht," zei sams moeder toen ze de gebraden eend op tafel neerzette.
"Toen ik nog klein was plunderde de vuurnatie ons boerendorp," vertelde sam. "Alle mannen werden weggevoerd. Dat was de laatste keer dat ik m'n vader zag."
zuko zag haar ogen glanzen.
zonder het te beseffen zette hij zijn kom met een krachtig gebaar op tafel.
"ik mis hem," zei sam zacht. zuko begreep haar, hij wist hoe zij zich voelde.
"ik heb mijn vader ook al geen jaren meer gezien."
Iroh ,die vrolijk had zitten slurpen, keek zuko versteld aan.
"ow... Moet ie vechten in de oorlog?" vroeg sam.
zuko aarzelde even en zijn oom keek hem zenuwachtig aan.
"ja," zei hij uiteindelijk.

"Dank u voor de eend. Het was verukkelijk!" zei Iroh toen iedereen klaar was met eten. "Graag gedaan," zei mevrouw song. "Het doet me deugd om iemand te zien eten met zoveel... genoegen." Iroh klopte op zijn bolle buik. "Veel oefenen." Iroh keek even naar zijn neefje. "Junior, waar zijn je manieren? Je mag deze aardige mensen wel even bedanken."
sam en haar moeder bleven een hele poos weg toen ze de afgeruimde borden gingen wegzetten."ze vermoeden vast iets,"fluisterde zuko achterdochtig tegen zijn oom."maak je toch niet zo druk, zuko," zei die zo rustig als altijd.
even later kwamen ze weer de kamer binnen, sam met een grote glimlach op haar onschuldige gezicht. ze keek verwachtingsvol naar haar moeder.
"ik weet niet wat jullie plannen zijn en dat hoeven jullie ook niet te vertellen maar... als jullie onderdak nodig hebben, dan kunnen jullie gerust hier logeren. zolang als jullie willen," zei mevrouw song vriendelijk.
zuko wou iets zeggen maar Iroh was hem voor.
"het is ondertussen al laat," zei hij bedachtzaam."het zou wel fijn zijn als we de nacht hier konden doorbrengen." om die woorden kracht bij te zetten gaapte hij kort.
zuko keek naar zijn voeten.wat dacht zijn oom nou? straks kwamen ze erachter wie ze waren en dan... hij mocht er niet aandenken wat er dan kon gebeuren!
ze moesten hier zo snel mogenlijk weer weg.


it's the beginning of a new story

Reacties: