Hoofdcategorien
Home » Tokio Hotel » Run Away Star » Hoofdstuk 40
Run Away Star
Hoofdstuk 40
Deze kamer mag wel wat opgefleurd worden. Ik open mijn ogen en zie Bill een tafel verschuiven tussen het bed van Tom en mij in. Mijn schoonheid is wakker. grijnst hij en kijkt me aan. Ik glimlach flauwtjes en houdt mijn arm beschermend boven mijn ogen. Georg en Gustav hebben bloemen voor jullie. En ik heb een teddybeer. Ik glimlach terug en grijp dan naar mijn keel. Is mijn schatje haar stem kwijt? Ik knik en slaag mijn ogen neer. Meneer, heb ik nou net niet gezegd dat het bezoekuur over is? Bill kijkt me even blozend aan en sloft dan weg. Ill be back soon. mompelt hij nog en loopt dan de gang in. Mevrouwtje. Nu je eindelijk wakker bent, kan ik je eindelijk zeggen dat je die buizen en naalden niet los mag trekken. Hij kijkt even op het apparaat en gaat dan naar Tom. What ever. Ik trek de teddy van Bill tegen me aan en flapper met zijn oortjes. Het is een mengeling tussen een beer en een konijn. Ik grinnik. Een Beenijn. Als de dokter weg is, springt Tom recht en schuift een stoel naast mijn bed. Hoe noem je hem? Ik kijk even van mijn Beenijn naar Tom en weer terug en pak dan een pen en kladblok van tafel en schrijf in grote letters Tommie.
Tom en ik spelen een tijdje galgje, hebben daarvoor getekend, en daarvoor televisie gekeken. Het is vreselijk saai hier. Elle? Ik kijk Tom aan. Hij heeft echt dezelfde ogen als Bill, en ook zijn gezicht is ongeveer hetzelfde. Nog springerig egelhaar en hij zou voor Bill door kunnen gaan. Ja? schrijf ik op het blad. Betekende die kus echt niets? Hij kijkt me hoopvol aan. Welke? krabbel ik snel neer. Alle twee. Ik trek de kladblok op mijn schoot en begin te schrijven. Ik haper soms, niet wetend of ik nu wel of niet de waarheid moet zeggen. Maar het punt is dat ik zelf niet weet wat het betekende. Ik kladder maar snel wat op mijn papier en lees het na. Tom, alsjeblieft, blijf me er niet aan herinneren. Ik zie Bill doodgraag, en het enige dat ik van die kussen kreeg, waren een berg schuldgevoelens en een raar gevoel in mijn maag, wat dus leidde tot de ziekte die ik, en jij, nu heb. Ik hoop dat Bill er nooit achterkomt. Het betekende niets voor me, denk ik. Alsjeblieft, zwijg erover. Ik scheur het blad af en geef het aan Tom. Dan draai ik me op mijn zij, houdt Tommie dicht tegen me aan en trek het deken over me heen.
Die nacht sluipt Bill nog naar me toe. Hij steekt meteen een verhaal af over hoe hij de dokters ontweken heeft gewoon omdat hij me wou zien. Ik knijp in zijn hand en glimlach, ten teken dat ik het apprecieer. Ik hoop dat je snel beter bent. zucht hij en drukt een kus op mijn voorhoofd. Ik heb behoefte om iets te zeggen maar mijn stem Ik zucht en richt mijn ogen op de sterren buiten. Ongewild denk ik terug aan de eerste kus van Tom en mij. Ik wend mijn ogen af, naar Bill. Hij heeft Tommie vast. Weer denk ik aan een kus, in het zwembad. Waarom blijft het in mijn hoofd ronddolen? Ik heb het van me afgezet, voor mezelf uitgemaakt dat Bill de enige ware voor me is. Is er iets? Ik schud snel mijn hoofd en trek het deken dicht tegen me aan. Slaap maar. Hopelijk weten de dokters morgen wat je hebt en kan je medicijnen krijgen en naar huis gaan. Bill ratelt nog even door en valt dan stil. Ik voel een hand op mijn schouder, een kus op mijn wang. Voetstappen die wegebben. En weg is Bill.
De volgende ochtend word ik wakker van Tom die me heen en weer schud. We mogen naar huis. roept hij blij en ik zie dat hij al kleren aan heeft. Ik heb je koffer al gepakt, kleren voor je klaargelegd en je medicijnen liggen daar. Ik ga recht zitten en drink mijn medicijnen op. Meteen ebt de kloppende hoofdpijn weg. Zuchtend trek ik mijn kleren aan. Wat maakt jou zo blij? Ik loop blij heen en weer. Mijn stem is nog niet helemaal in orde, het is eerder een fluisterend gepiep, maar het is iets. We mogen naar huis, ze weten eindelijk wat we hebben, en hoe we er weer vanaf kunnen geraken, ik heb een week rust terwijl wij 2 de enigen in huis zullen zijn omdat we rust hebben en daarom in het appartement van David mogen. Ik kijk hem geschrokken aan. Moet ik een week met jou alleen in een appartement zitten? Tom grijnst en speelt met zijn piercing. Klopt. Ik pak mijn stapel kleren, loop de badkamer in en kleed me zo snel mogelijk aan. Waar is mevrouw Gommers? Ik open de deur van de badkamer en kijk de kamer in. Oké, meneer Kaulitz, hebt u al gezegd wat ze heeft? Hij schud zijn hoofd en draait met zijn voeten. Een lastig geval van vogelgriep. De moed zakt me in mijn schoenen. Is het besmettelijk? Nee, enkel via speeksel- of bloedovergave. Ik kijk Tom boos aan en stamp dan naar mijn bed.
Davids appartement is niet groot, maar ook niet klein? Comfortabel, veel luxe, mooi uitzicht op het park, aan de rand van de stad. Het zonlicht straalt naar binnen. En ik? Ik zit rillend van de kou in de zetel. Tom zit in de keuken, te kijken of er iets in de ijskast zit. David moest nog vanalles doen maar zou terugkomen met boodschappen. Blijkbaar vind Tom niets want hij vloekt en scheld en gooit de ijskast weer toe. Niets? grinnik ik, met nog steeds mijn schorre stem. Helemaal niets. Geen kruimel. raar toch. Toms hersenen zitten of in zijn maag of in zijn geslachtsdeel. Ik grinnik even om die gedachte en kijk dan naar Tom, die naast me is komen zitten. Dat ziek zijn heeft toch een voordeel. zegt Tom ineens. Ik ga in kleermakerszit zitten en kijk naar hem. Hij legt zijn arm op de leuning naast me en zet zijn andere hand naast mijn heup. Alleen zijn met jou. Hij komt zowat op me liggen en ik voel zijn dreads in mijn nek.
Reacties:
Bah Tom stop! AUB! Doe u broertje geen pijn
Aww, vogelgriep, echt bangelijk, ik durfde vroeger niet uit het huis vanwege die griep Ãâ En als ik naar school moest had ik altijd een sjaal voor mijn mond geslagen x)
Haha, echt eng, zo met Tom
Als ik haar was had ik hem een mep verkocht, ook al is hij zo cute as hell ^^
... o.o Een hele week alleen met Tom? <3 Ze zijn toch allebei besmet, dus who cares? KUSSENNNNNN!
Ik hoop op snel meer. ^^
Hahahaha geweldig!
Toms hersenen zitten of in zijn maag of in zijn geslachtsdeel
Hoe verzin je het?
Weiter!
Grrr