Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Run Away Star » Hoofdstuk 42
Run Away Star
Hoofdstuk 42
Het gebeurt in een fractie van een seconde. Ik draai me om, kijk naar die grijns op Toms gezicht en sla hem dan neer. Hij spartelt over de grond, met zijn handen tegen zijn kaak. Dan springt hij recht en duwt me tegen de muur. “Wel wel wel. Goeie rechtse.”¯ Ik loop naar hem toe. “Dit is niet om te lachen.”¯ brul ik en voel een grote drang hem te schoppen. “Dit is helemaal niet grappig. Je verpest zo mijn eerste echte liefde!”¯ Huilend loop ik de badkamer uit, Tom verbaasd achter latend. “Loop je weer weg?”¯ brult Tom. Blijkbaar heb ik hem kwaad gemaakt. “Ja, ik loop weg. Van jou. Snap het dan. Ik wil niets met jou. Ik heb Bill. De liefde van mijn leven. Dat voel ik, dat weet ik, dat merk ik in alles wat hij doet voor mij en ik voor hem. We horen bij elkaar. En jij, jij bent een klein kind dat jaloers is op de aandacht die Bill krijgt.”¯ Ik zie Tom zo voor me krimpen tot actiefiguurformaat. “Had je nog iets te zeggen?”¯ voeg ik er nog snel aan toe. “Nee.”¯ mompelt hij en draait zich snel om. Ik loop mijn slaapkamer in en duw de deur met zo’n knal toe dat Bill het in de villa ook gehoord moet hebben. Dan laat ik me op de grond vallen en neem de moeite niet om recht te komen. Laat mij daar maar even liggen.
Het is Tom die me uiteindelijk uit mijn kamer komt halen. Hij trekt me recht en knuffelt me. het voelt goed, mijn woede is weg. “Sorry.”¯ fluistert hij in mijn oor en klopt nog zachtjes op mijn rug. “Ik moet sorry zeggen. Ik heb je twee keer geslagen.”¯ Toms warme adem in mijn nek en zijn lieve woorden overhalen me dan uiteindelijk om hem te vergeven. Niet veel later trek ik mijn pyjama aan en stap in bed. Maar slapen kan ik niet. Mijn gedachten blijven bij Tom. Eerst was het heel onschuldig. Ik vroeg me af wat er in zijn hoofd spookt, waarom hij juist mij leuk vind. Toen veranderde het. Ik vroeg me af wat er gebeurd zou zijn als ik geen ruzie had gehad met Tom. Zouden we dan in bed beland zijn? Of zou hij het toch niet over zijn hart kunnen krijgen? En dat brengt me bij de ergste soort gedachten, de soort die ik het liefst in een hoekje van mijn hersenen wil duwen en nooit meer aan wil denken. Hoe zou het zijn met Tom? Mijn hersenen beginnen fantasietjes te bedenken. Tom en ik. Het is te vies voor woorden, en toch kan ik er niet mee stoppen. Tevergeefs slaak ik een zucht. Dit word een lange nacht.
Allerlei gevoelens en gedachten razen door mijn lichaam als ik de volgende ochtend aan de ontbijttafel zit, met Tom tegenover mij. Ik ben moe, word misselijk van mezelf, heb nog steeds keelpijn, voel me ontzettend schuldig en geweldig tegelijk. En nog steeds die beelden van Tom en mij die… Ik dwing mezelf er niet aan te denken. Mijn vork krast over het bord, mijn mes maakt van het grote omelet kleine stukjes. “Geen honger?”¯ Ik schud mijn hoofd en vis de spekjes eruit. Die gooi ik terug in de pan. Ik hoor de opscheplepel scharen en zie dat Tom alle spekjes op zijn bord gooit. “Jij blijkbaar wel.”¯ mompel ik, mijn ogen nog steeds naar mijn bord gericht. “Juah, kwopt.”¯ zegt Tom met mond vol. Ik schuif mijn bord naar hem toe en grijp naar mijn glas. Ik laat het rondtollen ter plekke. “Waar zit jij met je hoofd? Ik vraag al 3 keer of er iets is.”¯ Ik kijk even op, mijn glas klettert op de grond uiteen. Toms ogen boren in mijn hoofd. Ik grijp met mijn handen naar mijn hoofd, alsof mijn gedachten eruit stromen door de denkbeeldige gaten die Tom net maakte. Tom snelt naar mijn glas en begint het op te vegen. “Ik ga even naar mijn kamer.”¯ mompel ik en schuif mijn stoel naar achter. Zonder op antwoord te wachten of te helpen, ben ik weg.
Ik pak mijn medicijnen en een lepel, slik het snel door zonder er ook maar iets van te merken en zet het dan weer terug. Waarom moet Tom nu verliefd zijn op mij? En waarom vind ik dat zo erg? Ik moet er niet op ingaan. En toch… Ik kan hem niet negeren, niet uit mijn hoofd houden,… Tom Kaulitz, wat doe jij in mijn hoofd? Mijn deur kraakt en zwaait open en Tom staat in de deuropening. “Bill aan de telefoon.”¯ bromt hij en gooit de telefoon op mijn bed. “Dank je.”¯ fluister ik en glimlach even naar hem. Hij trekt de deur weer toe. Als een verliefde tiener laat ik me op bed vallen en zet de telefoon op luidspreker. “Hey lieverd.”¯ zeg ik en lach. “Hoe gaat het met mijn schoonheid?”¯ klinkt op aan de andere kant van de lijn. “Goed. Of nee, goed en niet goed. Ik ben blij dat ik uit het ziekenhuis ben, medicijnen heb die de pijn verlichten en dat ik hier dingen kan doen die ik wil. Maar ik mis jou, ben het beu dat Tom de enige is die me gezelschap kan houden en de pijn blijft. Hoeveel medicijnen ik ook slik.”¯ Ik hoor Bill lachen, zuchten, kuchen en dan weer spreken. “Over een week ben je al terug. Gelukkig. En ik bel je morgen nog wel eens. Dag lieverd.”¯ Ik maak een kusgeluid en zet dan de telefoon af.
“Gedaan met kleffen met Bill?”¯ bromt Tom. Ik knik en gooi hem de telefoon. “Ik ga me douchen.”¯ zegt Tom en beent weg, zijn ademhaling is zwaar. Ik zit echt met hem in. Ik zie, hoor, voel in alles wat hij doet dat hij pijn lijdt. Pijn om mij. Ik spring op de bank en duw mijn hoofd in een kussen. Ik gil het uit. Waarom? Ja, die vraag spookt al een tijdje rond. Waarom is een vraag die bijna nooit eerlijk beantwoord wordt. Daarom. Het antwoord dat er het meest opgegeven word. Want niet elke reden kan men omschrijven in woorden. Net als je liefde niet kan omschrijven met woorden. Ik sla mezelf. Waarom begin ik te denken aan liefde. Ik sta recht en loop naar de keuken. Ik maak een kommetje met mijn handen. Koud water stroomt erin. Ik kap het in mijn gezicht. Maar de nachtmerrie blijft. Wat heb ik mezelf aangedaan? Een hand gaat langs mijn arm. “Zeker dat het goed gaat?”¯
Reacties:
Haha, XDevilBitch! Die plakband-Tom is van mij!! x)
Maar kom, ik ga er de pot niet om draaien x)
Ik ga snel verder lezen, want ik ben f*cking nieuwschierig ^^
x
Arme plakband ehhhh.. Tom.
En 3x raden wie naast hij staat:
1. Een Olifant op zakformaat met hondsdolheid
2. Een stekelvarken met 3 koppen: een paardenkop, hondenkop en het hoofd van Bill.
3. Euhhhhh... goh wie zou dat nou kunnen zijn??? Tom?
Nouja verder dus
Ik las zo snel dat ik de woorden door elkaar gooide, dus ik dacht even dat hier stond dat Elle over hem heen overgaf
Ahum.
Even inhoudelijke reacti, als ik dat kan. Ik vind het geweldig dat Elle zo twijfelt, en natuurlijk dan moet Bill bellen (geweldige timing, jongen) dus dat is lief van hem
En Tom moet niet zo'n kl**tzak zijn, tss, denk ook eens aan anderen!
Maar ik geloof dat er nog een stukje was, dus dat ga ik eerst even lezen