Hoofdcategorieėn
Home » Darren Shan » The Vampire and his assistant » Chapter XII
The Vampire and his assistant
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
14 aug 2009 - 0:31
Aantal woorden:
404
Aantal reacties:
1
Aantal keer gelezen:
307
Chapter XII
Chapter XII:
“Ja, je vader kreeg een foldertje op straat van een raar klein mannetje.”¯ Zei mijn moeder.
“O, mag ik dat eens zien?”¯ Vroeg ik gekalmeerd.
“Ja, maar even zoeken.”¯ Zei ze en ze begon in haar handtas te rommelen. Ze haalde er een papiertje uit en gaf het aan mij.
Op het eerste zicht leek het hetzelfde papiertje zoals ik eerder vast had, maar er waren deze keer meer datums bijgevoegt, wat betekende dat de freakshow langer in ons dorp bleef dan verwacht..
Ik las het foldertje nog een keer over en gaf het dan terug aan mijn moeder.
“Durf er niet heen te gaan, hé!”¯ Zei ze waarschuwend terwijl ze het foldertje weer wegstopte.
“Nee hoor!”¯ Zei ik met een grote glimlach op mijn gezicht.
“Waarom lach je zo?”¯ Vroeg ze.
“Oh, niets hoor!”¯ Zei ik schijnheilig.
Na een klein half uurtje kwam ik thuis en ging ik meteen met de reiszak naar mijn kamer. Toen ik boven kwam begon ik meteen alle kleren eruit te doen en in mijn kast te leggen tot Feleth er alleen nog maar in stond. Ik haalde haar er uit en zette haar in mijn kast.
-Tock-Tock-
“Binnen!”¯ Zei ik en meteen kwam mijn moeder binnen.
“Alles is al uitgepakt zie ik?”¯ Zei ze en ik knikte. “Hmm, ik wou net komen helpen.”¯
“Pech, je bent te laat!”¯ Zei ik lachend.
“Oké dan, als je me nodig hebt roep je maar even!”¯ Zei ze lief. Ze ging de kamer uit en sloot de deur.
“Mam!”¯ Riep ik nog snel even. “Zéker kloppen als je binnen komt, hé!”¯
Voor het geval ik met Feleth bezig was.
“Ja hoor!”¯ Riep ze en ik hoorde haar de trap af gaan.
Nu kon ik eindelijk Feleth eens besturen!
Ik draaide de deur op slot en nam Feleth uit de kast. Ik deed het fluitje af haar kooi en liet haar los. Ze glibberde rustig uit haar kooi en begon de kamer te verkennen. Ik bracht het fluitje naar mijn mond en begon te fluiten, maar het maakte geen geluid! Feleth keek naar mij en ik probeerde het nog eens.
Ik weet niet waarom ik het deed, maar ik maakte mijn hoofd leeg en keek haar aan.
“Ga naar mijn bed”¯ Fluisterde ik en floot. Even leek het of ze aarzelde, maar uiteindelijk glibberde ze naar mijn bed..
Het was me gelukt!
Ik probeerde die dag nog erg veel dingen zoals: haar te laten rollen, haar te laten buigen, enzovoort!
Maar één ding durfde ik niet..
Haar op mij laten glibberen zoals Skandar deed...
“Ja, je vader kreeg een foldertje op straat van een raar klein mannetje.”¯ Zei mijn moeder.
“O, mag ik dat eens zien?”¯ Vroeg ik gekalmeerd.
“Ja, maar even zoeken.”¯ Zei ze en ze begon in haar handtas te rommelen. Ze haalde er een papiertje uit en gaf het aan mij.
Op het eerste zicht leek het hetzelfde papiertje zoals ik eerder vast had, maar er waren deze keer meer datums bijgevoegt, wat betekende dat de freakshow langer in ons dorp bleef dan verwacht..
Ik las het foldertje nog een keer over en gaf het dan terug aan mijn moeder.
“Durf er niet heen te gaan, hé!”¯ Zei ze waarschuwend terwijl ze het foldertje weer wegstopte.
“Nee hoor!”¯ Zei ik met een grote glimlach op mijn gezicht.
“Waarom lach je zo?”¯ Vroeg ze.
“Oh, niets hoor!”¯ Zei ik schijnheilig.
Na een klein half uurtje kwam ik thuis en ging ik meteen met de reiszak naar mijn kamer. Toen ik boven kwam begon ik meteen alle kleren eruit te doen en in mijn kast te leggen tot Feleth er alleen nog maar in stond. Ik haalde haar er uit en zette haar in mijn kast.
-Tock-Tock-
“Binnen!”¯ Zei ik en meteen kwam mijn moeder binnen.
“Alles is al uitgepakt zie ik?”¯ Zei ze en ik knikte. “Hmm, ik wou net komen helpen.”¯
“Pech, je bent te laat!”¯ Zei ik lachend.
“Oké dan, als je me nodig hebt roep je maar even!”¯ Zei ze lief. Ze ging de kamer uit en sloot de deur.
“Mam!”¯ Riep ik nog snel even. “Zéker kloppen als je binnen komt, hé!”¯
Voor het geval ik met Feleth bezig was.
“Ja hoor!”¯ Riep ze en ik hoorde haar de trap af gaan.
Nu kon ik eindelijk Feleth eens besturen!
Ik draaide de deur op slot en nam Feleth uit de kast. Ik deed het fluitje af haar kooi en liet haar los. Ze glibberde rustig uit haar kooi en begon de kamer te verkennen. Ik bracht het fluitje naar mijn mond en begon te fluiten, maar het maakte geen geluid! Feleth keek naar mij en ik probeerde het nog eens.
Ik weet niet waarom ik het deed, maar ik maakte mijn hoofd leeg en keek haar aan.
“Ga naar mijn bed”¯ Fluisterde ik en floot. Even leek het of ze aarzelde, maar uiteindelijk glibberde ze naar mijn bed..
Het was me gelukt!
Ik probeerde die dag nog erg veel dingen zoals: haar te laten rollen, haar te laten buigen, enzovoort!
Maar één ding durfde ik niet..
Haar op mij laten glibberen zoals Skandar deed...
Reacties:
Feleth is een kunstjesslang