Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Sing it Out! » 9. Twijfels.
Sing it Out!
9. Twijfels.
De weken vlogen voorbij. Ik en Bill konden het steeds beter met elkaar vinden. Het schrijven vlotte enorm, we hadden zelfs al een melodie. Ik kreeg de kans om Bill op een andere manier te leren kennen. Soms vertelde hij tussen de lijnen door iets over zichzelf en zo vertelde ik hem op mijn beurt soms ook wel wat. Het gebeurde zelfs dat hij me een keer enorm aan het lachen maakte. Kortom, ik kwam erachter dat Bill nog niet de slechtste was.
Het was druk wanneer ik en Merel ’s morgens door de gangen liepen. Iedereen wilde op hetzelfde moment zijn locker openen en iedereen ging een andere kant op. Totale chaos. Merel vertelde één of ander verhaal over een jongen maar ik was er niet helemaal met mijn gedachten bij. Ik vond die mensenmassa veel te interessant. Een jongen kreeg de deur van de locker boven hem tegen zijn hoofd en ik moest moeite doen om niet te lachen. Gewoon doorlopen. Ik zag Angela en haar tuttebellen de toiletten binnengaan, waarschijnlijk moesten hun lippen nog roder of had hun huid nog meer poeder nodig dat je ze officieel oranje kon noemen. Waar de massa een beetje uit elkaar liep zag ik Amber. Zoals altijd op de voet gevolg door Tom. Tom gaf haar speels een zetje en zij kon niet snel genoeg zijn om het terug te doen. Daarachter volgde een jongen met zwarte haren waar ik al meteen Bill op kon plakken. Merels stem ging op in de menigte. Hij had zijn haren weer wat platter en dat vond ik veel leuker. Toen we hem kruisten ontmoetten onze ogen elkaar. Het was misschien maar een seconde maar ik zag hoe hij naar me glimlachte. Nadat ik hem gepasseerd was keek ik niet meer achterom. Het was een moment dat wij alleen samen deelden, alsof het iets geheim was. Want dat wij voortaan goed overeenkwamen, daar wist de rest van de wereld nog niets van. Zonder woorden leken we beslist te hebben om enkel buiten de schooluren contact te hebben.
‘… dus ik zei dat hij dat maar niet moest proberen want anders zou ik wel even anders reageren en … hé Noa, luister je wel?’ Merel had door dat ik naar Bill gekeken had en ze grijnsde.
‘Zeg, dat met Bill, dat gaat ineens wel heel goed, niet?’
‘Wat wil je daar nu mee zeggen?’ verdedigde ik mezelf.
‘Ik wil daar helemaal niets mee zeggen. Alleen,…’ Merel aarzelde.
‘Alleen wat?’ Ik kon er absoluut niet tegen als mensen niet vertelde wat ze nu eigenlijk wilde zeggen.
‘Zie je Noa, je moet niet zo heftig reageren. Het gaat bijna lijken alsof… .’ Merel giechelde.
‘Merel, je hoeft echt niet rond de pot te draaien. Als je iets te zeggen hebt, doe dat dan maar gewoon.’
‘Wel No, het lijkt soms alsof,… alsof je wat voor hem voelt.’ Mijn ogen werden groot.
Ik werd al vroeg wakker, ik kon niet meer slapen. De hele nacht was ik blijven woelen en draaien, blijven nadenken over al die vragen. Hoe meer ik mijn best deed er één te beantwoorden, hoe meer vragen er steeds bij kwamen. Het was hopeloos, ik zat midden in een tunnel en ik wist er geen begin of einde aan te vinden. Ik bleef alleen achter in het donker. Ik had iemand nodig de me de weg kon wijzen, me zeggen waar ik heen moest, welke kant ik op moest gaan. Ik dacht aan het gesprek dat Merel en ik een week geleden hadden. Merel lag nog vredig te slapen, maar ik besloot om er met haar vandaag nog over te praten, ik had iemand nodig die me de weg wilde wijzen, en daar was zij nu net de juiste persoon voor. Mijn ogen keken in de kamer rond maar na een tijdje hield ik het voor bekeken. Stilletjes sloeg ik het deken van me weg, zette me rechtop en raakten mijn voeten de grond. Al snel kwam de koude me tegemoet. Erg onvoorspelbaar was het niet, we waren al begin december. Een wit tapijt verspreidde zich over het hele domein. Ik deed mijn sloffen aan en opende het raam. De eerste zonnestralen schenen over de mooie, grote tuin van onze school en de geur van frisse ochtenddauw kwam me tegemoet. Het zou een mooie dag worden. Ik kreeg zo'n zin om naar buiten te gaan dat ik me maar snel omkleedde. Douchen zou ik wel doen als Merel wakker was, nu sliep ze nog zo lief en teder dat ik het jammer vond om haar wakker te maken met het geluid van lopende waterstralen. Ik deed mijn skinny jeans aan en een zwarte coltrui. Daarna zocht ik mijn bruine laarsjes uit de kast en nam vervolgens mijn zwarte muts, sjaal en wanten uit de lade. Het was stil op de gang, haast iedereen sliep. Hoewel ik graag drukte had om me heen vond ik dit ook een zalig gevoel. Als je helemaal alleen bent kan je ook eens tijd maken voor jezelf. In een internaat is dat namelijk zelden het geval. Ik sloot de grote deur die naar de tuin leidde en haalde diep adem. Mijn adem maakte wolkjes in de buitenlucht en mijn wangen werden al snel frisser, maar koud had ik het niet. Ik wandelde tot aan het park en bekeek het glinsterende water dat door de zonnestralen zo mooi geworden was. Ik had nog een zee van tijd dus wandelde rustig verder. Ik hoorde de vogels al vrolijk tjirpen. Nadat ik het pad helemaal was afgelopen en weer dichter bij de school kwam waren al meer mensen opgestaan, je hoorde het geroezemoes beginnen.
Met een rode neus en tintelende handen opende ik de deur van mijn kamer. Merel lag niet meer op bed en ik hoorde gestommel in de badkamer. Ik deed mijn vest muts en sjaal weer uit en raapte de boeken bij elkaar die ik vandaag nodig zou hebben. Merel kwam binnen met rondom haar lichaam een handdoek. Ze begroette me met een “Goedemorgen!”ť, liep naar haar klerenkast en ging op zoek naar iets leuks.
'Merel?' vroeg ik terwijl ik mijn boeken ijverig verder zocht.
'Ja?'
'Hoe weet je nou precies wanneer je verliefd bent op iemand?' Merel draaide haar hoofd naar mijn richting maar ik weigerde haar aan te kijken en ging verder met boeken in mijn tas te stoppen. Ze richtte haar ogen weer op de nestels van haar schoenen.
'Nou, je weet wel,...' antwoordde ze. 'je moet steeds aan hem denken, je voelt je gelukkiger dan ooit, een beetje licht in het hoofd. Als je hem ziet gaat je hart sneller slaan. Je kan ook verschrikkelijk jaloers worden op degene die in zijn buurt komen, en daarmee bedoel ik dan wel van het andere geslacht hè. Ja, van zodra je jaloers word op andere meiden dan ben je verkocht. Gaat dit over dat voorval van vorige week?' En bij dat laatste verscheen er een grote glimlach op haar gezicht , de nieuwsgierigheid spatte er vanaf. We stopte beiden waar we mee bezig waren en keken elkaar aan. Ik sloeg mijn ogen daarna weer neer.
‘Nee natuurlijk niet! Dan had ik dat toch al veel eerder verteld! Stel je voor, ik en… . Het gedacht alleen al! Het is gewoon voor het geval dat, weet je wel. Ik bedoel, je weet nooit wanneer je echt,… verliefd bent.’ Het kostte me moeite om dat woord uit te spreken. ‘T’is maar dat ik dan voorbereid ben hè.’
‘Oké...’ Merel keek me aan met een opgetrokken wenkbrauw. Het was duidelijk dat ze er niets van begreep. Meer kon ik haar voorlopig ook niet vertellen. Mijn hoofd zat vol met vragen en ik kon er maar niet aan uit wat dat stemmetje in mijn hoofd nu eigenlijk wilde zeggen. Merel kwam dichter bij me staan en legde haar handen op mijn schouders.
'Weet je, ...' ging ze verder. 'van zodra er iets is dat ik moet weten dan ben ik er voor je. Dat weet je toch hé No?' Ik knikte en glimlachte naar haar.
Reacties:
Was helemaal niet saai!
Het is fascinerend hoe Noa zo omslaat, eerst zegt ze niets, haat ze Bill, nu twijfelt ze enorm en praat er zelfs over met Merel (min of meer).
Ik vond dat stuk van het wandelen ook heel mooi, was zo vredig.
Een beetje een hint naar hoe Noa zich voelt als ze bij Bill. *I guess*
Nou, ik wil snel meer lezen. Het is echt een pracht van een verhaal.
Oehhh, Noa, muahaha x'D
Je bent verliefd, verliehiefd *pest*
Nee, grapje.
Ik vond het helemaal geen saai stukje, hoor ;-)
Er hoeft niet per se een enorme bom te ontploffen of iets dergelijks, ook het beschrijven van gevoelens kan iemand ontzettend in het verhaal sleuren - en dat is precies wat je hier doet!
Het stukje dat Noa ging wandelen heb je ontzettend mooi beschreven, wiej <3
En ik ben zooo benieuwd naar Bill en Noa samen... *dikke hint*
Oh, en lieve reacties?
Ik meen gewoon wat ik zeg.
Jij zou veel meer reacties moeten krijgen ;-)
<3
Het is geen saai stukje.
Ik ga later verder met het lezen van dit verhaal, maar ik moet nu gaan.
En ik zal dan ook een betere reactie plaatsen
xx