Hoofdcategorieėn
Home » Darren Shan » The Vampire and his assistant » Chapter XIV
The Vampire and his assistant
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
15 aug 2009 - 14:21
Aantal woorden:
710
Aantal reacties:
1
Aantal keer gelezen:
313
Chapter XIV
Lang deel O.O + Nieuwe proloog
Chapter XIV:
“Een half Vampier om precies te zijn.”¯ Zei hij. “Je kan overdag rondlopen, je hebt niet veel bloed nodig en het enige dat je zal merken is dat je veel sneller en sterker bent dan de mensen.”¯
“U bent zeker niet van plan om hier te blijven?”¯ Vroeg ik smekend.
“Nee, hoezo?”¯ Vroeg hij.
“Dus ik moet mijn familie achterlaten?”¯
“Dat zal je, we zetten je dood in scène en reist met mij de hele wereld rond als mijn assistent.”¯
“Is er geen andere manier om haar te redden?”¯ Ik dacht na.
“Dat is er niet, nee.”¯ Zei hij zuchtend. “Het drankje waarmee ik haar genees is zeldzaam, dus ik geef het niet zomaar weg.”¯
Ik zuchtte en twijfelde.
“Trouwens, als je beslist om Dorien te redden zal ze samen met ons mee moeten reizen.. Het is een behandeling die ongeveer een jaar duurt en mevrouw Larg is niet van plan om hier een jaar te blijven met het circus.
“Dus? Jij kan toch uit het circus gaan en hier blijven en je na een jaar terug aansluiten?”¯ Vroeg ik, omdat ik zijn logica niet snapte.
“Zo simpel is het niet.”¯ Zei hij.
“Tss.”¯ Zei ik zuchtend. “Ik doe het als Dorien het er mee eens is.”¯
“Oké, we gaan het haar vragen.”¯
Hij stond op en deed een teken om naar buiten te gaan. Ik stond ook op en liep achter hem de woonwagen uit en ontdekte dat het al donker was.
“Klim op mijn rug.”¯ Zei hij.
“Hoezo?”¯ Vroeg ik wantrouwend.
“Vertrouw me, we gaan flitten!”¯
Ik aarzelde even, maar kroop toen toch op zijn rug en even later verdwenen we in topsnelheid naar mijn huis.
Meteen begreep ik wat het woord flitten inhield, het betekende dat je sneller dan het licht ging. Het was niet ver, maar ik merkte al snel dat het heel vermoeiend was, aangezien Skandars gezicht moeilijk stond.
Toen Skandar stopte voor mijn huis stapte ik af.
“Is er iemand bij haar?”¯ Vroeg hij.
“Ja, mijn zus.”¯ Antwoordde ik.
“Neem haar de kamer uit en open het raam, dan kom ik binnen.”¯
“Ze weet het, het maakt niet uit.”¯ zei ik. Hij knikte en ik liep naar binnen.
Toen ik mijn kamer binnenkwam lag Dorien languit op mijn bed.
“Enkel haar hoofd is nog niet verlamd.”¯ Zei ze. “We moeten haar naar het ziekenhuis brengen.”¯
“Nee!”¯ Schreeuwde ik en zette het raam open. “Kom maar.”¯
“Tegen wie heb je het?”¯ Vroeg mijn zus.
“Skandar, de eigenaar van Feleth.”¯ Zei ik kalm.
In een minuut was Skandar door het raam geklommen en stond hij bij Dorien.
“Dorien,”¯ Zei ik terwijl ik op het bed ging liggen. “Skandar helpt je als ik zijn assistent word, maar de behandeling duurt ongeveer een jaar en hij wil hier niet blijven.”¯
“Dus?”¯ Vroeg ze stil.
“Onze dood word in scène gezet en we reizen met het circus en Skandar mee.”¯
“Keren we nog terug?”¯ Vroeg ze.
Ik keek Skandar aan omdat ik het zelf ook niet wist.
Hij. Schudde. Zijn. Hoofd.
Als we het aannamen keerden we nooit meer terug naar huis en zagen we onze families niet meer.
Maar als we er Dorien mee konden helpen..
“Ik doe het!”¯ Zei ik, waarna ik fluisterde: “Als Dorien genezen is ontsnap ik toch!”¯
“Dat kun je niet.”¯ Zei Skandar. “Je moet veel leren over onze gebruiken en dat neemt langer dan een jaar in beslag.”¯
“Toch doe ik het!”¯ Zei ik eigenwijs.
“Dan loop je je eigen dood in!”¯ Zei hij. “Wat doet Dorien?”¯
“Als ik gered kan worden doe ik het.”¯ Zei ze hoestend.
“Wanneer komen je ouders thuis?”¯ Vroeg Skandar.
“Rond twee uur.”¯ Zei ik en Skandar keek op zijn horloge. Het was 11 uur.
“Ik help Dorien, geef jullie een drankje dat jullie je niet meer kunnen bewegen, ik breek jullie nekken,”¯ Zei Skandar. “jullie worden begraven, het drankje werkt uit, ik graaf jullie op en tenslotte gaan jullie met mij naar het circus.”¯
“Oké.”¯ Zei ik huiverend.
“Oké..”¯ Zei Dorien stil.
“Steffanie, klik ons alsjeblieft niet.”¯ Ik draaide me om en kwam tot de ontdekking dat ze in slaap gevallen was.
“Ze dacht vast dat ze droomde.”¯ Zei ik.
“Ik breng haar naar haar bed.”¯ Zei Skandar, hij nam haar in zijn armen, verdween in één seconde en kwam de andere seconde weer terug. Ik gaapte hem met open mond aan. Ongeloofelijk wat hij kon!
“Zal ik dat ook kunnen?”¯ Vroeg ik.
“Als halfvampier niet.”¯ Zei hij. “Eerst maak ik jou een halfvampier en daarna behandel ik Dorien.
Ik knikte en hij liep op me af.
“Een half Vampier om precies te zijn.”¯ Zei hij. “Je kan overdag rondlopen, je hebt niet veel bloed nodig en het enige dat je zal merken is dat je veel sneller en sterker bent dan de mensen.”¯
“U bent zeker niet van plan om hier te blijven?”¯ Vroeg ik smekend.
“Nee, hoezo?”¯ Vroeg hij.
“Dus ik moet mijn familie achterlaten?”¯
“Dat zal je, we zetten je dood in scène en reist met mij de hele wereld rond als mijn assistent.”¯
“Is er geen andere manier om haar te redden?”¯ Ik dacht na.
“Dat is er niet, nee.”¯ Zei hij zuchtend. “Het drankje waarmee ik haar genees is zeldzaam, dus ik geef het niet zomaar weg.”¯
Ik zuchtte en twijfelde.
“Trouwens, als je beslist om Dorien te redden zal ze samen met ons mee moeten reizen.. Het is een behandeling die ongeveer een jaar duurt en mevrouw Larg is niet van plan om hier een jaar te blijven met het circus.
“Dus? Jij kan toch uit het circus gaan en hier blijven en je na een jaar terug aansluiten?”¯ Vroeg ik, omdat ik zijn logica niet snapte.
“Zo simpel is het niet.”¯ Zei hij.
“Tss.”¯ Zei ik zuchtend. “Ik doe het als Dorien het er mee eens is.”¯
“Oké, we gaan het haar vragen.”¯
Hij stond op en deed een teken om naar buiten te gaan. Ik stond ook op en liep achter hem de woonwagen uit en ontdekte dat het al donker was.
“Klim op mijn rug.”¯ Zei hij.
“Hoezo?”¯ Vroeg ik wantrouwend.
“Vertrouw me, we gaan flitten!”¯
Ik aarzelde even, maar kroop toen toch op zijn rug en even later verdwenen we in topsnelheid naar mijn huis.
Meteen begreep ik wat het woord flitten inhield, het betekende dat je sneller dan het licht ging. Het was niet ver, maar ik merkte al snel dat het heel vermoeiend was, aangezien Skandars gezicht moeilijk stond.
Toen Skandar stopte voor mijn huis stapte ik af.
“Is er iemand bij haar?”¯ Vroeg hij.
“Ja, mijn zus.”¯ Antwoordde ik.
“Neem haar de kamer uit en open het raam, dan kom ik binnen.”¯
“Ze weet het, het maakt niet uit.”¯ zei ik. Hij knikte en ik liep naar binnen.
Toen ik mijn kamer binnenkwam lag Dorien languit op mijn bed.
“Enkel haar hoofd is nog niet verlamd.”¯ Zei ze. “We moeten haar naar het ziekenhuis brengen.”¯
“Nee!”¯ Schreeuwde ik en zette het raam open. “Kom maar.”¯
“Tegen wie heb je het?”¯ Vroeg mijn zus.
“Skandar, de eigenaar van Feleth.”¯ Zei ik kalm.
In een minuut was Skandar door het raam geklommen en stond hij bij Dorien.
“Dorien,”¯ Zei ik terwijl ik op het bed ging liggen. “Skandar helpt je als ik zijn assistent word, maar de behandeling duurt ongeveer een jaar en hij wil hier niet blijven.”¯
“Dus?”¯ Vroeg ze stil.
“Onze dood word in scène gezet en we reizen met het circus en Skandar mee.”¯
“Keren we nog terug?”¯ Vroeg ze.
Ik keek Skandar aan omdat ik het zelf ook niet wist.
Hij. Schudde. Zijn. Hoofd.
Als we het aannamen keerden we nooit meer terug naar huis en zagen we onze families niet meer.
Maar als we er Dorien mee konden helpen..
“Ik doe het!”¯ Zei ik, waarna ik fluisterde: “Als Dorien genezen is ontsnap ik toch!”¯
“Dat kun je niet.”¯ Zei Skandar. “Je moet veel leren over onze gebruiken en dat neemt langer dan een jaar in beslag.”¯
“Toch doe ik het!”¯ Zei ik eigenwijs.
“Dan loop je je eigen dood in!”¯ Zei hij. “Wat doet Dorien?”¯
“Als ik gered kan worden doe ik het.”¯ Zei ze hoestend.
“Wanneer komen je ouders thuis?”¯ Vroeg Skandar.
“Rond twee uur.”¯ Zei ik en Skandar keek op zijn horloge. Het was 11 uur.
“Ik help Dorien, geef jullie een drankje dat jullie je niet meer kunnen bewegen, ik breek jullie nekken,”¯ Zei Skandar. “jullie worden begraven, het drankje werkt uit, ik graaf jullie op en tenslotte gaan jullie met mij naar het circus.”¯
“Oké.”¯ Zei ik huiverend.
“Oké..”¯ Zei Dorien stil.
“Steffanie, klik ons alsjeblieft niet.”¯ Ik draaide me om en kwam tot de ontdekking dat ze in slaap gevallen was.
“Ze dacht vast dat ze droomde.”¯ Zei ik.
“Ik breng haar naar haar bed.”¯ Zei Skandar, hij nam haar in zijn armen, verdween in één seconde en kwam de andere seconde weer terug. Ik gaapte hem met open mond aan. Ongeloofelijk wat hij kon!
“Zal ik dat ook kunnen?”¯ Vroeg ik.
“Als halfvampier niet.”¯ Zei hij. “Eerst maak ik jou een halfvampier en daarna behandel ik Dorien.
Ik knikte en hij liep op me af.
Reacties:
COOL /D