Hoofdcategorieėn
Home » Darren Shan » The Vampire and his assistant » Chapter XV
The Vampire and his assistant
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
15 aug 2009 - 16:59
Aantal woorden:
590
Aantal reacties:
1
Aantal keer gelezen:
345
Chapter XV
Er is een inspibom ontploft O.O
Chapter XV:
“Ik maak een snee in onze vingers.”¯ Zei hij. “Dan zetten we onze vingers op elkaar en stroomt mijn bloed in jouw lichaam en omgekeerd.”¯
“Oké.”¯ Zei ik huiverend.
Hij nam eerst mijn rechtse hand en duwde in elke vingertop zijn nagels. Ik klemde mijn tanden op elkaar. Toen hij mijn linkse hand ook kenmerkte schreeuwde ik het bijna uit van de pijn.
“Sst.”¯ Zei hij sussend. “Binnen een kleine 10 minuten voel je niets meer.”¯
Hij haalde net zoals bij mij elke vingertop van hem open en duwde die op mijn bloedende vingertoppen. Het voelde ontzettend raar, ik voelde letterlijk het Vampiersbloed door mij heen stromen. We bleven 5 minuten staan zonder dat het erg veel pijn deed, maar toen drong het nieuwe bloed mijn hart in en kreeg ik een onzettend pijnlijke schok. Ik viel achterover en zag dat Skandar ook die pijn voelde, maar hij herstelde zich en likte zijn vingers af.
De pijn dreef weg en ik stond op.
“Laat me jouw vingers aflikken.”¯ Zei hij.
“Ieuw, nee!”¯ Zei ik vies.
“Het geneest je wonden.”¯ Zei hij terwijl hij zijn vingertoppen liet zien die geheeld waren. Ik twijfelde even en stak hem dan mijn vingers toe. Hij likte eraan en ik trok een vies gezicht. Skandar mocht dan wel knap en raar zijn. Ik had nooit verwacht dat hij aan mijn vingers zou likken! Hij liet mijn handen los en ik keek er naar. De wonden waren geheeld en er bleven enkel tien kleine littekens op de vingertoppen achter.
“Nu Dorien.”¯ Zei hij.
Dorien kon al niet meer praten, maar besefte wel wat er gebeurde.
“Word zij ook een halfvampier?”¯ Vroeg ik.
“Ik ben niet van plan twee assistentes te nemen.”¯ Zei Skandar. “Ze kan het hulpje worden van een andere Vampier, maar ik neem haar niet.”¯
“En als de behandeling voorbij is en ze vind geen andere Vampier?”¯ Vroeg ik achterdochtig.
“Dan zal ze in het Circus werken en zal Mevrouw Larg haar voogd zijn.
“Blijven wij in het circus.”¯ Vroeg ik.
“Zo lang het kan wel, maar er zullen dagen komen waardoor we er uit moeten gaan.”¯ Zei hij terwijl hij Dorien een snee ik haar been gaf. Hij nam een drankje uit zijn zwarte cape en deed het in zijn mond. En wat nu gebeurde was nog goorder dan mijn vingers af te likken! Hij zette zijn lippen op Doriens been en spuugde het goedje zo in haar bloed!
“Ieuw!”¯ Zei ik vol afgunst en stiekem hoopte ik dat dit gewoon een rare droom was en dat ik morgen gewoon wakker werd zonder Feleth in mijn kast.
Skandar stond op, liep naar het raam, rochelde en spuugde naar beneden.
“Vies goedje!”¯ Zei hij met een vies gezicht en ik moest lachen.
“En nu gaan we onze dood in scène zetten?”¯ Vroeg ik. Skandar keek op zijn horloge. Half twee. Als je ouders om twee uur thuis komen is er te weinig tijd. Morgen treed ik op, maar overmorgen ben ik vrij en zet ik jullie dood in scène.”¯ Zei hij. “Geniet van jullie laatste dagen tussen de mensen.”¯
“En Dorien?”¯
“Over een kleine tien minuten zal de verlamming weg zijn.”¯ Zei hij en klom het raam uit. Ik zette me naast Dorien op het bed en wachtte tot ze zich weer kon bewegen. Terwijl ik dachte dacht ik na. Was dit echt geen droom? Ik dacht na over wat er allemaal gebeurt was in deze korte tijd. Alles ging zo snel, dus het moest wel een droom zijn! Ik hield mijn handen voor mijn gezicht en bestudeerde mijn vingertoppen waar tien kleine littekens zaten. Het was géén droom, maar de pure realiteit..
“Ik maak een snee in onze vingers.”¯ Zei hij. “Dan zetten we onze vingers op elkaar en stroomt mijn bloed in jouw lichaam en omgekeerd.”¯
“Oké.”¯ Zei ik huiverend.
Hij nam eerst mijn rechtse hand en duwde in elke vingertop zijn nagels. Ik klemde mijn tanden op elkaar. Toen hij mijn linkse hand ook kenmerkte schreeuwde ik het bijna uit van de pijn.
“Sst.”¯ Zei hij sussend. “Binnen een kleine 10 minuten voel je niets meer.”¯
Hij haalde net zoals bij mij elke vingertop van hem open en duwde die op mijn bloedende vingertoppen. Het voelde ontzettend raar, ik voelde letterlijk het Vampiersbloed door mij heen stromen. We bleven 5 minuten staan zonder dat het erg veel pijn deed, maar toen drong het nieuwe bloed mijn hart in en kreeg ik een onzettend pijnlijke schok. Ik viel achterover en zag dat Skandar ook die pijn voelde, maar hij herstelde zich en likte zijn vingers af.
De pijn dreef weg en ik stond op.
“Laat me jouw vingers aflikken.”¯ Zei hij.
“Ieuw, nee!”¯ Zei ik vies.
“Het geneest je wonden.”¯ Zei hij terwijl hij zijn vingertoppen liet zien die geheeld waren. Ik twijfelde even en stak hem dan mijn vingers toe. Hij likte eraan en ik trok een vies gezicht. Skandar mocht dan wel knap en raar zijn. Ik had nooit verwacht dat hij aan mijn vingers zou likken! Hij liet mijn handen los en ik keek er naar. De wonden waren geheeld en er bleven enkel tien kleine littekens op de vingertoppen achter.
“Nu Dorien.”¯ Zei hij.
Dorien kon al niet meer praten, maar besefte wel wat er gebeurde.
“Word zij ook een halfvampier?”¯ Vroeg ik.
“Ik ben niet van plan twee assistentes te nemen.”¯ Zei Skandar. “Ze kan het hulpje worden van een andere Vampier, maar ik neem haar niet.”¯
“En als de behandeling voorbij is en ze vind geen andere Vampier?”¯ Vroeg ik achterdochtig.
“Dan zal ze in het Circus werken en zal Mevrouw Larg haar voogd zijn.
“Blijven wij in het circus.”¯ Vroeg ik.
“Zo lang het kan wel, maar er zullen dagen komen waardoor we er uit moeten gaan.”¯ Zei hij terwijl hij Dorien een snee ik haar been gaf. Hij nam een drankje uit zijn zwarte cape en deed het in zijn mond. En wat nu gebeurde was nog goorder dan mijn vingers af te likken! Hij zette zijn lippen op Doriens been en spuugde het goedje zo in haar bloed!
“Ieuw!”¯ Zei ik vol afgunst en stiekem hoopte ik dat dit gewoon een rare droom was en dat ik morgen gewoon wakker werd zonder Feleth in mijn kast.
Skandar stond op, liep naar het raam, rochelde en spuugde naar beneden.
“Vies goedje!”¯ Zei hij met een vies gezicht en ik moest lachen.
“En nu gaan we onze dood in scène zetten?”¯ Vroeg ik. Skandar keek op zijn horloge. Half twee. Als je ouders om twee uur thuis komen is er te weinig tijd. Morgen treed ik op, maar overmorgen ben ik vrij en zet ik jullie dood in scène.”¯ Zei hij. “Geniet van jullie laatste dagen tussen de mensen.”¯
“En Dorien?”¯
“Over een kleine tien minuten zal de verlamming weg zijn.”¯ Zei hij en klom het raam uit. Ik zette me naast Dorien op het bed en wachtte tot ze zich weer kon bewegen. Terwijl ik dachte dacht ik na. Was dit echt geen droom? Ik dacht na over wat er allemaal gebeurt was in deze korte tijd. Alles ging zo snel, dus het moest wel een droom zijn! Ik hield mijn handen voor mijn gezicht en bestudeerde mijn vingertoppen waar tien kleine littekens zaten. Het was géén droom, maar de pure realiteit..
Reacties:
Spannens, er mogen nog van die bommen ontploffen :3