FanFic.nl

Take a look through my eyes isn’t just enough

Deel 1

*Kim POV* “Wie is daar”� vraag ik. “Ik ben het, Amy ik breng je ontbijt”� zegt Amy. Ik knik. Mijn zintuigen pikken op dat ze een bordje op de tafel neer zet. Amy pakt me vast en begeleid me naar het tafeltje dat in mijn kamer staat. “Ga maar zitten”� zegt Amy. Ik ga zitten in de stoel. Mijn handen leg ik ver uit elkaar en begin te voelen waar alles ligt. Ik vind een mes en voel waar de boter staat. Ik smeer boter op mijn broodje dat op mijn bord ligt. Dan pak ik wat het is pindakaas zo te voelen aan de braille dat er op staat. Ik smeer het op mijn broodje en begin mijn broodje op te eten. Amy gaat voor mijn zitten en eet ook haar broodje op. Door de jaren heen is mijn gehoord sterker geworden. Zodra ik mijn broodje op heb ruimt Amy de tafel op. Ik sta op en loop met voelen aan de muren naar de kapstok waar mijn stok staat. Ik pak hem en doe voorzichtig de deur los. “Ik ga naar buiten”� schreeuw ik naar Amy. “Ja, is goed”� schreeuwt Amy terug. Ik stap de deur uit en begint te voelen met mijn stok. Rustig loop ik door de gangen heen. Door een klap val ik op de grond. “Hey kijk eens uit je doppen”� zegt een jongen boos. De jongen staat op. “Sorry, ik kan er niks aan doen”� zeg ik terwijl ik nog op de grond zit. “En waarom dan niet”� vraagt de jongen boos. “Omdat ik blind ben”� zeg ik en wijs naar me ogen. Even zegt de jongen niks meer. “Sorry, dat wist ik niet, het spijt ik had niet moeten schreeuwen”� zegt de jongen en helpt me met opstaan. “Het geeft niet want je kan het toch niet zien maar uhm kun je me stok pakken want ik kan hem niet vinden”� vraag ik. “Ja, natuurlijk”� zegt de jongen. Ik voel iets in me handen gedrukt. “Waar was je eigenlijk naar op weg als ik mag vragen”� vraagt de jongen. “Naar buiten om een luchtje te scheppen en even lekker rond lopen”� zeg ik. “Vindt je het erg dat ik mee ga”� vraagt de jongen. Ik schud mijn hoofd. “En trouwens ik heet Tom Kaulitz”� zegt de jongen. “Ik ben Kim Destiny”� zeg ik. “Leuke naam”� zegt Tom. Ik glimlach. Ik voel zijn arm onder mijn arm heen slaan. “Je vindt het toch niet erg hoop ik want dan kun je zonder de stok lopen niet gemeen bedoeld ofso”� zegt Tom. Ik lach. “Maakt niet uit hoor”� zeg ik. Samen wandelen we door een park heen zo aan het water te horen. Tom Kaulitz die naam komt me zo bekend voor. Ik weet het is dat niet de gitarist van Devilish van vroeger. “Uhm mag ik wat vragen ben jij de gitarist van Devilish van vroeger”� vraag ik. “Ja, dat klopt maar zo heet de band niet meer om eerlijk te wezen, zullen we even op een bankje gaan zitten dan vertel ik het je wel”� zegt Tom. Ik knik. Voorzichtig ga ik op het bankje zitten. “De band heet nu Tokio Hotel en we zijn zo’n beetje wereld beroemd, het is echt leuk om rond te reizen en op te treden voor al die mensen die onze band leuk vinden”� zeg Tom met een gelukkige toon in zijn stem. Ik grijns. Het enige wat ik van hem kan herinneren dat hij korte dreads had en een lippiercing. En dat hij nog ongeveer 18 moet wezen. “Heb je nog steeds de dreads”� vraag ik. “Ja, die heb ik nog en ze zijn een stuk langer dan ik eerst had en ik heb nog steeds een lippiercing”� zegt Tom. Dus hij is niet veel verandert in die jaren. “Mijn kleding style is ook anders, ik heb grote kleding aan en ik heb nu een pet op”� zegt Tom. Grijnzend volgens mij. Het beeld wat ik van hem heb van vroeger is dus helemaal veranderd maar het maakt niet erg uit want ik zie hem toch niet. Ik knik. “Zullen we maar eens verder gaan”� vraagt Tom. Ik sta op en Tom haakt zijn arm weer in de mijne met mijn stok in mijn hand lopen we verder naar de kliniek. Bij mijn kamertje nemen we afscheid. En wisselen wat nummers uit. Niet dat ik het kan lezen wat Amy zet het wel in mijn mobieltje. Met een kriebelend gevoel ga ik mijn kamertje binnen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.