Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Run Away Star » Hoofdstuk 51
Run Away Star
Hoofdstuk 51
I like it!
It’s so funny.
Poor Tom, give him some remover. ^^
I want to be with you. So close to them.
I’m waiting for the next episode.
Dat zijn maar enkele van de reacties. “We moeten het de jongens morgen meteen vertellen.”¯ roept Sanne. Milla, die slapend op de tafel lag, schrikt wakker. “Ik ga naar bed.”¯ zucht ze en sloft naar haar kamer. “Ik ook.”¯ zegt Fenna en is ook weg. “Kom eens zitten.”¯ Sanne kijkt me doordringend aan. “Oké.”¯ Niet goed wetend wat er nu gaat komen, ga ik zitten. Zou ze doorhebben dat Tom en ik iets gedaan hebben? Zou ze me misschien daarmee willen confronteren? “Hoe gaat het nu met je?”¯ Ik kijk haar even verbaasd aan. Deze wending had ik niet verwacht. “Wel goed. Waarom?”¯ Sanne begint te snikken. Geschrokken sla ik mijn armen om haar heen. “Hey, wat is er nu?”¯ Ik ga met mijn handen door haar haren. “Ik dacht dat je boos op me was. Je zegt niets meer tegen me. En ik dacht dat het kwam omdat Fenna en ik zo goed met elkaar om kunnen schieten.”¯ Ik trek haar stevig tegen me aan. “Maar zus toch, je moet echt weten dat ik nooit boos op je zal zijn. Je bent en blijft belangrijk voor me.”¯ sus ik haar. Ik til haar hoofd op met mijn hand en veeg met mijn vrije hand haar tranen weg. “Stil maar.”¯
Ik lig woelend en draaiend in bed. Ben ik stil tegen de anderen? Gedraag ik me asociaal? Geef ik echt de indruk boos te zijn op de anderen? Misschien moet ik wat meer met mijn vriendinnen doen en niet heel de tijd bij Bill hangen. Of Tom. Vergeet die laatste gedachte! Ik zucht en draai me voor de zoveelste keer deze nacht om. Bill ligt vredig te slapen. Hij heeft zelfs iets van een lach op zijn gezicht. Ik laat mijn hand langs zijn wang glijden. Afstand nemen van deze jongen kan ik echt niet. Ik draai me weer om, staar uit het raam naar de lantaarns en de neonlichten aan de gebouwen. Parijs is de lichtstad, de stad van de liefde, van de mogelijkheden. En ik zit hier te piekeren. Ik laat me uit bed glijden en stap naar het raam. Achter het gebouw dat centraal mijn zicht inneemt, staat de Eiffeltoren. Lichtjes fonkelen. Het is echt een prachtig zicht. Mijn zintuigen focussen zich allemaal op dat bouwwerk van ijzer. Het is zo ruw langs de buitenkant, zo…chaotisch. En toch straalt het zoveel rust en kalmte uit. Zoveel liefde.
Een warm lichaam tegen mijn rug, armen om mijn middel, handen op mijn heupen. “Waar kijk je naar?”¯ Zijn adem glijd langs mijn nek en bezorgt me rillingen. “De Eiffeltoren.”¯ Hij laat zijn hoofd weer op mijn schouder rusten, tegen mijn hoofd. “Zullen we daar morgenavond eens naartoe gaan?”¯ Ik knik zonder me te verplaatsen. Het is compleet perfect zo. “Dat is dan geregeld.”¯ Bills lippen schuiven over mijn nek. Zijn hand vindt zijn weg onder mijn T-shirt. Ik draai me om en duw hem tegen het glas. “1 keertje?”¯ vraagt hij zielig. Ik geef hem snel een kus. “Nee, ik ben moe.”¯ Hij slaakt een zucht, die meer een lach lijkt, en draait zich dan om. Hij laat zijn handen op het glas rusten. “Vindt jij de Eiffeltoren ook zo…prachtig?”¯ Ik ga naast hem staan en kruip onder zijn arm door. “Ja, dat vind ik ook.”¯ Bill gniffelt even en pakt me weer vast zoals eerst. “Weet je, het is al half oktober. Nog even en het is Kerstmis.”¯ Ik draai me lachend om. “Dat is nog anderhalve maand.”¯ Bill drukt een kus op mijn voorhoofd. “Lieve schat, het is ook al anderhalve maand geleden sinds die woensdag de 3de september.”¯ Hij lacht met een scheve glimlach en laat me dan los. “Ik ga slapen.”¯ Ik knik en draai me weer om. Ik schuif de zetel weer onder het raam, die hadden Fenna en ik tijdens het nadenken over de webshow verschoven, en ga er dan met mijn knieën opzitten. Ik kan uren naar de Eiffeltoren blijven staren als ik wil. Jammer genoeg begint de zon langzaamaan op te komen en moet ik dringend een paar uurtjes slapen.
Ik word wakker van een gil, een lach en een stoel die omvalt. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en stap uit bed. Bill is er ook al uit. Ik vermoed al wel waarom die gil is, en van wie. Waarschijnlijk Tom, die gilt bij het zien van het filmpje van zijn nagels. Misschien is het dan niet slim om hem onder ogen te komen. Nog een gil. Oké, ik zal maar gaan. De deur vliegt open en Tom staat in de deuropening. “Jij.”¯ briest hij. “Ik.”¯ grijns ik en loop onder zijn arm door. “Jij hebt mijn nagels gelakt.”¯ Hij komt voor me staan en kijkt me boos aan. “Ja.”¯ Bill en Georg kijken grijnzend naar het filmpje. “Waarom heb je dat niet gezegd?”¯ Gustav zit met Milla in de zetel. Zou hij het al gezien hebben? “Omdat je het niet vroeg.”¯ Ik laat me zuchtend op een stoel vallen. “Geweldig.”¯ roept Bill en klapt in zijn handen. Ik heb ons ook belachelijk gemaakt. Het filmpje van ons dansje in de club staat er ook bij. Mooi niet dat ik dat eraf haal. Dit filmpje is echt goud waard. “Ik ga me douchen.”¯ zucht Tom, die het eindelijk opgegeven heeft.
De jongens stappen de tourbus in. Ze hebben ons toevertrouwd met hun credit card. Heel domme zet. We zwaaien ze lief uit en wandelen dan naar de Champs Elysees. Maar na 2 straten geven we het al op en wachten bij een bushalte. De bus stopt met gierende banden. We stappen in, betalen de kaartjes en zoeken een plekje. Maar we vinden er geen. Wat wil je dan ook op een maandag, rond de middag, in hartje Parijs. Gelukkig moeten we er na 3 haltes al af. We schuimen alle winkels af. We passen altijd bergen kleren, maar kopen slechts een paar dingen. Ik heb al een paar T-shirts voor Bill gekocht, en veel dingen voor mezelf. Na zeker 4 uur winkelen gaan we een Starbucks in. “4 ijskoffie’s.”¯ zeg ik. De vrouw kijkt me raar aan. Oh nee, Frans praten. “4 café glacé of zo iets.”¯ Ik sla mijn hand voor mijn mond. Nu praatte ik weer Nederlands. Ik betaal snel met de credit card en pak de bekers. De rest zit in de hoek, bij het raam. Ik geef ze elk een beker, zet mijn tassen onder tafel en ga dan zitten. Nu pas voel ik hoe ik mijn benen heb afgepeigerd. “Schol.”¯ zeg ik en hef mijn beker op. “Op de eeuwige vriendschap.”¯ zegt Sanne serieus. “Proost.”¯ We drinken allemaal van onze beker en zetten die dan weer weg. “Tot daar onze proost.”¯ Ik roer met mijn lepel door de beker. “Zullen we zo meteen maar terug naar het hotel gaan? De jongens zijn vast al terug.”¯ Het is Milla. “Mis je Gustav?”¯ lacht Fenna op kinderachtige toon. Milla knikt en drinkt van haar beker. “Zeg nu eens, hoe ver ben je al gegaan?”¯ Ik zie dat Milla het er moeilijk mee heeft. Arm schaap. “Nou?”¯ Milla’s handen beven. Vindt ze het zo erg? “Fenna, bederf de pret nou niet. Laten we het gezellig houden.”¯ Fenna kijkt me scheef aan en richt dan haar aandacht op haar beker. “Bedankt.”¯ fluistert Milla. Ik pak haar hand vast en zorg dat ze stopt met trillen. “Daar zijn vriendinnen voor.”¯
Reacties:
Hah ;D Weer eens een geweldig deeltje ,D ( Goh Twordt zkr afgezaagt ? (': )
Verdeeer ! ;D
xx
Haha, ik en het volledig met Nadezh eens ^^ Behalve dat zomertijd, want dat schrijf ik niet x)
xx
Lalalala ik moet maar weer eens aan Rette Mich gaan schrijven lalala
Weer een super stuk zoals altijd,
En OMG wat is dit een standaard reactie
INSPIRATIELOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOSHEID
Maar jij nu snel weiter gaan oke?
x Danielle
mooi
eigelijk hadden ze de reacties op het filmpje ook moeten filmen
maarja
ga je snel verder?
xx
lieef <33