Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Run Away Star » Hoofdstuk 52
Run Away Star
Hoofdstuk 52
Ik kijk nog even door de kamer. Op de kasten en stoelen staan kaarsjes en naast het bed een groot hart met M en G in. Ze zijn nog niet aangestoken. Dat moet ik doen als Gustav Milla gaat halen. Ik loop de woonkamer in. De weg van de ingang naar de kamer is begrensd door 2 rijen kaarsjes en kleine hartjes staan ernaast. Gustav heeft rozen her en der gelegd. “Kun je deze bos op bed leggen?”¯ Een megagrote bos rozen wordt in mijn handen geduwd. Terwijl ik terug de kamer in loop, begin ik ze te tellen. Het zijn er 50. Ik leg het netjes op bed en haal dan mijn aansteker uit mijn broekzak. Hij is oorspronkelijk van Gustav, maar ik heb hem opgeëist. Gustav is druk in de weer met parfum. “Hup, ga haar maar halen.”¯ Ik begin met het aansteken van de kaarsjes. Ik krijg nog een aansteker van Gustav voor hij verdwijnt. Het gaat zo veel sneller. Ik doe de laatste kaarsjes in de kamer en maak dan dat ik weg ben.
“Wat is Gustav van plan?”¯ grijnst Tom. Ik trek mijn T-shirt en broek uit en spring in het water. ja, ik heb een bikini aan. “Dat is tussen mij, hem en Milla.”¯ Tom kijkt nieuwsgierig en trekt een pruillipje. “Gaat niet werken.”¯ lach ik en zwem naar Bill toe. Hij wiebelt met zijn wenkbrauwen. Ik knik nog steeds zwijgend en klamp me om zijn middel vast. “Dag schat.”¯ lacht hij en duwt me tegen de kant. Ik voel zijn tong over mijn lippen glijden. Zijn piercing is de enige verkoeling op mijn tong. Ik weet niet hoe lang we daar gestaan hebben maar naar mening veel te kort. Nog steeds in een soort van roes laat ik hem los. “Probeer je me jaloers te maken?”¯ lacht Georg en zwemt naar ons toe. “Nee hoor.”¯ zegt Bill en hijst zich op de kant. “Kom, we gaan wedstrijdje doen.”¯ Bill trekt me op de kant. We gaan klaar staan, wachten op Tom en Georg en als zij er ook staan, telt Sanne af. “3,2,1.”¯ Ik zet me af tegen de kant en vorm met mijn handen een punt om door het water te klieven. In krauw zwem ik naar de overkant, duw me af tegen de kant en ga terug. Ik kom Bill tegen die zijn best doet om ons bij te houden. Tom komt naast me zwemmen en haalt me zo in. Ik put mijn krachten uit en dat alleen om Tom in te halen. Maar hij is te snel en wint. “Dat verdient 3 kussen.”¯ zegt hij en lacht triomfantelijk. “Vraag die maar aan Andreas.”¯
Pas een uurtje, en 16 wedstrijdjes, later komen Gustav en Milla weer naar beneden. De geur van kaarsen en rozen zit in hun haar. Ik giechel even. Milla is helemaal blij, ze heeft een grijns van oor tot oor. Het zal wel gebeurd zijn. Ik trek haar mee naar 2 afgelegen ligstoelen. “En?”¯ grijns ik. Meteen begint ze te vertellen. Kaarsjes, rozen, parfum, mooie muziek. Ik probeer verrast te kijken en af en toe met open mond te luisteren. Misschien heeft ze me door want ze kijkt me raar aan. Maar dan knuffelt ze me. “Ik had geen idee dat het zo…magisch is.”¯ Ik giechel en ga gemakkelijk zitten. “Dan weet je het nu.”¯ Ik laat mijn benen naast de stoel bengelen en kijk naar Bill, die momenteel wedstrijdje doet met Gustav. Niet dat hij kan winnen, Gustav is veel en veel sneller. “Ik heb honger.”¯ bromt Tom en stapt uit het zwembad. Hij schiet zijn slippers aan en slentert naar het restaurant. “Nu je het zegt.”¯ mompelt Georg. We besluiten allemaal maar te gaan eten, Tom is zo eenzaam zonder ons.
Het eten is hier goed, alleen de bediening. Jezus. Hoe moet je verwachten dat een hongerige Tom ook nog eens moeite gaat doen om in het Frans te vragen of hij mag opscheppen. Ik ben hem dan maar even gaan helpen. Had ik beter niet kunnen doen. Ik zeg heem serieus in het Frans dat Tom hongerig is en daarom niet beleefd heeft gevraagd om te mogen opscheppen. Toen begon de vrouw in het Frans te schelden. Waarschijnlijk heb ik weer iets verkeerd gezegd. Terwijl ik at, keek ze me heel de tijd vies aan. Ik was dan ook ontzettend blij dat ik weer naar onze kamer mocht. Ik heb nog gekeken op ons filmpje en op ons Channel. We hebben al veel vrienden, ons filmpje is nu 6 keer zoveel gezien, en de reacties hopen zich op. Leuk om dat te zien, maar begin ze allemaal maar eens te beantwoorden. Zuchtend heb ik de laptop afgesloten en ben gaan slapen. Ik was moe van het shoppen. Al die nieuwe kleren liggen nu trouwens in de kast.
Ook de volgende dag ging snel. Naar het concert, een beetje moeten werken, proberen de dodelijke blikken in het restaurant te ontwijken, eten, zwemmen. Ik sta nu onder de douche. Zo meteen gaan we met z’n allen naar de Eiffeltoren. En dat kan niet zonder fototoestel. En ik wil goed op de foto’s staan! Ik spring uit de douche, wikkel een handdoek om me heen en loop door de woonkamer, voorbij al die nieuwsgierige jongetjes, naar mijn kamer. Ik zoek tussen mijn nieuwe kleren en vindt wat ik zoek: een zwarte legging, een kort jeansrokje en een rood haltertopje. Ik trek het snel aan, schiet mijn zwarte ballerina’s aan en loop dan de badkamer in. Ik kam mijn haren en bind ze in een hoge staart. Ik breng snel een lijntje oogpotlood, een laagje mascara en lip-gloss aan. “Perfect.”¯ grinnik ik. “Elle?”¯ Geschrokken draai ik me om. Het is Tom, die in de douche staat. Zijn dreads hangen nat naast zijn hoofd en druppen op de grond. “Sorry, ik wist niet dat je in de douche was. Ik moest mijn… haar… make-up.”¯ stotter ik. “Geeft niet.”¯ lacht hij en zet de kraan af. Ik maak dat ik uit de badkamer ben. “Had niemand kunnen zeggen dat Tom daar binnen was?”¯ Ik laat me naast Bill in de zetel vallen. “Je ziet er goed uit.”¯ fluistert hij in mijn oor, laat zijn warme adem tegen mijn huid botsen en kust me dan op dat plekje. “Dank je. Gaan we?”¯ Hij knikt en staat recht. De anderen volgen. “Ik ga Tom halen.”¯ zucht Bill en loopt de badkamer in.
De metro komt schokkend tot stilstand. Best wel fascinerend want ik heb nog nooit een Franse metro genomen. Ontzettend veel mensen, van allerlei soorten nationaliteiten, krap bij elkaar. Je zou denken dat er druk gepraat wordt. Maar nee, het is er bijna stil, uitgezonderd de metro die over de sporen glijdt. Ik stap uit, net als de anderen. De deuren gaan weer toe. “Oké, we gaan. En dicht bij… Hey, wacht eens.”¯ Bill kijkt paniekerig om zich heen. “Waar is Tom?”¯
Reacties:
Kennelijk is Tom dus plakband dat niet goed plakt als het moet plakken?
Maargoed WEITER!