Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Run Away Star » Hoofdstuk 53
Run Away Star
Hoofdstuk 53
Gelukkig voor hem stapte Tom in de juiste metro, en stapte weer af bij de juiste halte. Bill haakt zijn arm in die van Tom en geeft als reden dat we hem anders weer kwijt zijn. We lopen de trap op. De koude wind slaat in mijn gezicht en maakt mijn wangen meteen gevoelloos. Het word dan ook al bijna november. Ik haal mijn jas uit Bills rugzak en trek die snel aan. Mijn adem maakt witte wolkjes. Het is al donker en de lantaarnpalen geven een zwak schijnsel. Het enige, felle licht is afkomstig van de Eiffeltoren zelf. “Tom, ben je er nog?”¯ lacht Georg. Tom zucht. “Dat had iedereen kunnen overkomen.”¯ bromt hij. “Maar het is jou overkomen!”¯ Iedereen, behalve Tom natuurlijk, ligt strijk. We draaien een straat in. De Eiffeltoren komt zoveel dichter. Ik kan het nog steeds niet geloven dat het echt is. Ik ben het gewoon van een foto te zien, of in de verte. Hij is zo groot van vlakbij. Onze voetstappen is het enige geluid. Of toch niet. Ik hoor vaag muziek. “We zijn er bijna.”¯ fluistert Gustav en kijkt geamuseerd naar de ijzeren dame.
We komen in de straat van de Eiffeltoren. Ik laat de anderen voor wat ze zijn en loop zo snel ik kan. Het komt dicht, ontzettend dicht. Ik loop over het pad en sla dan links af. Mijn hart slaat dubbel zo snel. Ik sta onder de echte, Franse, ijzeren toren. Een zucht verlaat mijn mond. Ik kijk rond. De 4 poten bakenen een soort vierkant af. Een vierkant van vrijheid. Overal zijn hoopjes mensen verspreid. Bruingekleurde mannen lopen rond met souvenirs en vragen aan de mensen of ze iets willen komen. Bill komt achter me staan, slaat zijn armen om me heen. Ik glimlach en kijk verder. Aan de rechterkant staan winkeltjes die al lang gesloten zijn. Aan 2 van de poten zijn winkeltjes voor kaarten. Georg is al onderweg. Het licht is afkomstig van de miljoenen lampjes die aan de toren bevestigd zijn. “Vindt je het mooi?”¯ Ik knik en draai me om. “Jij?”¯ Bill plant zijn lippen op de mijne. “Ja. Maar ik vind jou veel mooier.”¯ Ik gniffel en draai me om. “Mag ik even wat geld?”¯ Bill geeft me een briefje van 5 euro. “Dank je.”¯ zeg ik snel en loop naar een verkoper. Hij laat zien wat hij heeft. Ik kijk rond en zie dat er nog meer mensen rond me zijn komen staan. Allemaal verkopers. Ik koop snel een gouden exemplaar van de toren en een doorzichtig model op een witte voet die licht geeft. In verschillende kleuren. Ik heb nog 4 euro over want ik ben goed in onderhandelen. Of beter gezegd in afpingelen.
“Ik snap nog steeds niet dat je die hebt gekocht.”¯ grijnst Tom. “Had ik een plan van de metro moeten kopen?”¯ Hij zucht en pakt een kaartje van Gustav aan. “Kom mee.”¯ Pas nu krijg ik schrik. Mijn handen worden klam en zweterig, een rilling loopt over mijn rug en mijn nekhaartjes schieten overeind. “Hoe hoog gaan we?”¯ Ik slik moeizaam en schuifel achter ze aan. Er zijn niet veel mensen meer. Maar goed ook. Als ik ga gillen. De rij voor ons slinkt zienderogen. “Votre tickets?”¯ We lopen hem voorbij terwijl we onze kaartjes laten zien. Er zijn 2 liften. Vlak boven elkaar. We besluiten de bovenste te kiezen en springen de 5 treden snel op. Geweldig. Let’s celebrate my fear of heights. De liftdeuren glijden open en een groepje mensen stapt uit. Ik volg mijn groepje de lift in. Dan glijden de deuren weer dicht en bereikt mijn angst een hoogtepunt. Ik kan nu niet meer terug. De lift wordt omhoog getrokken. Het is te zeggen: we gaan schuin naar boven. Stilletjes aan kan ik tussen het ijzer de grond zien. Ik trek Bill naar me toe en stop mijn hoofd tussen zijn borst en zijn jas. “Je hebt me nooit gezegd dat je hoogtevrees hebt.”¯ Ik zucht. “Dit is gewoon het perfecte moment om het te zeggen.”¯ Ik bibber en beef en knijp mijn ogen angstvallig dicht. We komen tot stilstand en gaan dan recht omhoog. Tergend traag. Naar mijn mening duurt het veel te lang, maar als we dan eindelijk stil staan, kijk ik weer. Het is donker maar ik zie zo de grond. Ik spring in Bills armen. “Man, je bibbert helemaal.”¯ Ik kijk hem aan en klamp me stevig aan hem vast. Een vrouw scheurt 1 van de 2 strookjes af. “We kunnen nog één hoger.”¯ lacht Tom en trekt me uit Bills armen. Bill loopt wel achter me aan maar als hij erin staat, schuift de lift toe. “Nee, ik wil niet hoger.”¯ jammer ik en houdt me stevig vast aan de bar aan de zijkant. “Nu moet je wel.”¯ lacht Tom.
Mijn ouders schokken en tranen rollen over mijn wangen. De lift komt schokkend tot stilstand en ik schuifel naar buiten. Het is hier nog kouder dan het net al was, maar dat komt door de hoogte. Bill trekt me tegen zich aan. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en knijp mijn ogen toe. “We gaan terug naar beneden.”¯ zegt hij en woelt door mijn haar. “Maar nu heb jij helemaal niets gezien.”¯ Hij haalt zijn schouders op en wandelt om de lift heen. Daar kan je terug instappen. “Wacht, ga maar kijken.”¯ Bill kust me op mijn voorhoofd en laat me los. 3 grote stappen verder staat hij al aan de rand. Er hangen netten rond, zo kan niemand naar beneden springen. Er is nog een ijzeren trap om nog ietsje hoger te gaan, in een soort ijzeren koepel. “Kom, daar is het veilig. En ik ben bij je.”¯ Ik luister maar naar Bill, klamp me weer tegen hem aan en schuifel de trap op. “Oké, ik wil dat je één keer kijkt, daarna doe je wat je wilt.”¯ Nog steeds huilend en bevend schuifel ik naar de rand. De lichtjes verblinden me. Ik knipper een paar keer en kijk dan naar beneden. Ik zie de Arc de Triomphe die ook goed belicht is, de Champs Elysees met de lichtjesslingers van boom naar boom en de koplampen, de neon- en reclameborden. Het is prachtig. En heel de tijd ben ik de hoogte vergeten. Bill zet zijn handen naast de mijne op de bar. “Was dat nu zo erg?”¯ Ik schud mijn hoofd. “Het is 10 uur.”¯ roept Gustav. Ik kijk hem even raar aan maar zie dan wat er gebeurt. De lampjes beginnen te flikkeren en een hele grote op het dak van de koepel rond ons schijnt in de lucht. Prachtig.
http://i31.tinypic.com/68bfiw.jpg
Reacties:
Tom is echt een stomme kip
Blijven zitten op de metro terwijl iedereen zich uit de voeten maakt? Dat kan natuurlijk alleen maar Tom gebeuren "Jij?”¯ Bill plant zijn lippen op de mijne. “Ja. Maar ik vind jou veel mooier.”¯ Ik gniffel en draai me om. “Mag ik even wat geld?”¯
Dat vond ik ff grappig
Bill strooit even met complimentjes, en zei vraagt meteen naar geld Hahaaaaah! Sorry, heb net Australia gekeken, en ben nu compleet gaga
Hah Tom ;D
" Tom neemt op en begint meteen paniekerig te ratelen. “Ik sta nu aan de volgende halte. En ik ben mijn kaartje kwijt. En ik heb geen geld meer. En ik wil zo graag naar de Eiffeltoren.”¯ "
Ocharme
Verdeer! xx
“Tom, ben je er nog?”¯Niet pesten, Georg x'D Het was misschien wel een meesterlijke actie van Tom om te blijven zitten, maar die arme jongen schrok zich helemaal dood x'D
Elle en hoogtevrees, en dan op de Eiffeltoren? ö
Maar gelukkig is daar Super-Bill, die altijd lief voor haar is x'D
Ze zijn echt lief ;-)
Awesome <3
Tom wat ben je toch een enorme sukkel
En Bill is echt zo lief voor Elle (L)
Weiter
wooww