Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Drawn <-- afgerond » 21
Drawn <-- afgerond
21
-twee dagen na het vertrek-
Debio:
ik had tot nu toe alleen nog maar op het bed van Bill gelegen. Ik was nog te verdrietig over het verlaten van mijn oudste thuis. Ik had Bill zijn bed gekregen om me daar even terug te kunnen trekken. Hijzelf en Tom sliepen in het zitgedeelte van de tourbus. Ze moesten elke avond de tafel naar beneden klappen en de kussens erop leggen en daarna hun beddengoed. En ’s ochtends was het hetzelfde liedje met het weer opzetten van het zitgedeelte. Het handige aan de bedden van de jongens was dat er een gordijntje voor hing. Zo kon je toch een eigen kamertje maken ook al was dat enorm klein dan. Ik had me daar nu dus al twee dagen in terug getrokken. Ik weigerde zelfs te komen eten. Ik had even tijd nodig voor mezelf.
Nu vond ik het genoeg. Ik was misselijk en had honger. Mijn gepeins was nu wel genoeg.
Ik deed mijn mp4 uit en borg hem op. Ik was wezen tekenen in mijn boekje dus borg ik ook alle tekenspulletjes op. Ik haalde schone kleding uit mijn tas en kleedde me aan. Ik wilde op gaan staan om het trapje af te gaan naar het zitgedeelte maar er begonnen vlekken te dansen voor mijn ogen. Ook deden mijn benen zeer omdat ik die twee dagen alleen maar had gelegen. Ik greep de rand van het bed vast en wachtte tot de vlekken wegtrokken. Dit keer stond ik langzamer op en liep rustiger naar het trapje. De tourbus maakte een bocht en ik had moeite om mijn evenwicht te bewaren. We reden dus nog.
eindelijk kwam ik aan in het zitgedeelte en ik plofte neer op de bank waar Bill zat te lezen. Hij keek op en zijn gezicht straalde toen hij zag dat ik het bed uit was. ‘gelukkig, onze schone slaapster is ontwaakt.’ Zei hij op plagende toon. Ik gaf hem een speels duwtje en Gustav verscheen uit het minikeukentje. ‘Ze leeft nog!’ zei hij en hij gaf me een stevige knuffel. ‘ja ze leeft nog en ze heeft honger.’ Zei ik. Bill moest lachen en Gustav vroeg wat ik wilde eten. ‘normaal ontbijt ik met yoghurt en cornflakes maar brood is ook goed.’ Zei ik. Gustav trok zijn wenkbrauw op. ‘Yoghurt met cornflakes? Dat doe je toch met melk?’ hij pakte brood en begon het voor me klaar te maken. ‘normaal doen ze dat in Amerika maar met yoghurt smaakt het ook goed hoor. Alleen denk ik dat jullie mijn yoghurt keuze in combinatie van soort cornflakes niet heel erg kunnen waarderen.’ Ik had een scheve flauwe grijns op mijn gezicht en ik begon aan het broodje wat Gustav voor me neer zette. ‘dat zou ik maar niet zeggen. Tom eet bijna alles hoe raarder hoe beter hij het vind smaken.’ We moesten lachen en we hoorde van boven een gebrom. ‘Dat heb ik gehoord Gustav!!!’ we moesten nu nog meer lachen. ‘ik ben al lang blij dat je je mooie gezichtje weer toont. ‘ fluisterde Bill in mijn oor. ‘Ik had gewoon even tijd nodig.’ Zei ik terug. ‘het moet nog even tot me doordringen dat dit echt is.’ Henna kwam nu op me afgestormd en omhelsde me. Ze leunde half op Bill. ‘o wat ben ik toch blij dat je mee bent gegaan!!!’ zei ze en Bill gaf een kreun. ‘Henna mijn benen…’ ze stond weer recht en Bill wreef over zijn pijnlijke bovenbenen. ‘haha watje!’ zei Henna en Bill wierp haar een beledigende blik toe. Ik vond het fijn om zo gezellig bezig te zijn.
‘waar gaan we eigenlijk heen?’ vroeg Henna. ‘heeft je liefje dat niet eens verteld?’ vroeg Bill nu plagend terug. ‘nee, hij wilt alleen maar zeggen “naar het land waar wij samen zullen zijn.”ť Meer zegt die flap met dreads niet.’ Nu kwam Tom het trapje afgestormd en viel boven op Henna. ‘hoezo flap met dreads? Ik ben superTom!’ hij was Henna aan het kietelen die wild spartelde en het uitgierde van het lachen. ‘NEE HEEE NEE Tom is gegewoon een ..fflaappo!’ Tom bleef haar kietelen. ‘ik hou pas op als je toegeeft hoor!’ riep hij. ‘o oké Tom jij wint!!! Jij bent superTom!!! Maar stop nu alsjeblieft en ga van me af!’ Tom hield op en Henna duwde hem van zich af. ‘maar je bent wel superTom met dreads die niet wilt zeggen waar we heen gaan.”ť Ja dat ben ik zeker.’ Zei Tom weer terug. Nu keek ik Bill aan. ‘je hebt mij anders ook nog niet ingelicht wat jullie normaal doen of waar we heen gaan.’ Bill dacht even na en knikte toen. ‘nu je het zegt dat hebben we nog helemaal niet besproken met jullie. Als een van ons nu Georg uit bed trommelt dan kunnen we het met zijn allen bespreken.’ Ik stond op en liep naar het trappetje. ‘eens kijken of ik Georg het bed uit kan krijgen.’ Zei ik en Tom lachte. ‘die krijg je wel wakker hoor! Georg is de slechtste slaper van ons allemaal.’
Georg:
ik was nog half in dromenland toen iemand mijn gordijntje opzij schoof en naast me ging zitten. Ik had geen zin om al op te moeten staan en deed gewoon alsof ik nog sliep. Waarschijnlijk was het Bill of Gustav die er zat. Mijn ogen bleven gesloten. ‘Georg? Wakker worden. We moeten nog bespreken wat we gaan doen.’ Hoorde ik iemand zeggen. Dit was geen Gustav of Bill stem. Degene die er zat schudde me lichtjes. ‘Georg, kom op dat bed uit. Ik ben er ook uitgekomen dus jij nu ook, hup!’ Ik herkende de stem. ‘Debio ik ben nog moe. Normaal slaap ik uit als we op tour zijn. Laat me nog even liggen.‘ Debio ging niet weg. In plaats daarvan sloeg ze mijn dekbed open en duwde het gordijntje nu helemaal weg. Ook de gordijntjes voor de geblindeerde raampjes werden weggeschoven en licht kwam naar binnen. Ik kreunde en ging toen maar overeind zitten. ‘je bent al net zo erg als mijn moeder toen ik klein was.’ Zei ik en ze begon te giechelen. ‘volgens mij was jij erger voor je moeder dan zij voor jou. Volgens mij was jij zonder haar wekdienst elke schooldag te laat gekomen.’ Het leek of ze mijn moeders gedachte kon lezen. Zoiets zei ze vroeger ook altijd tegen mij. ‘wees maar blij dat ik je wek lieve Georgie. Een nieuwe morgendag breekt aan en ook de vogeltjes fluiten voor jou.’ De zin die ze bijna elke ochtend zei.
Ik zei tegen Debio dat ik zo zou komen en ik kleedde me aan zodra ze het trapje af was. Ik haalde een kam door mijn haar en waste mijn gezicht. Ik liep het trapje af waar de rest al in het zitgedeelte zat. ‘mooi we kunnen eindelijk de plannen doorspreken.’ Zei Bill en ik nam naast Gustav plaats.
Bill:
‘onze manager zei dat we nu richting Portugal gaan. Vanuit daar maken we een halve Europa tour door Spanje, Frankrijk, Italië, Oostenrijk dan weer terug naar Duitsland en dan zullen we weer vakantie krijgen.’ De rest knikte. ‘en wat doen jullie zoal als jullie op tour zijn?’ vroeg Debio nieuwsgierig. ‘meestal luieren we als we onderweg zijn. We rusten wat uit en eigenlijk meer niet.’zei Tom. ‘dat is dan ook saai!’ riep Henna. ‘ja eigenlijk wel maar van concerten, interviews, meetings en fotoshoots raak je eenmaal moe. En dan is lekker niksen heerlijk!’ Henna keurde het antwoord wat Tom gaf goed genoeg. ‘en als jullie ergens verblijven hoe zit dat dan allemaal?’ vroeg Debio. ‘nou dan gaan we wel eens een middagje wat leuks doen als er niets is en we verblijven vrijwel altijd in een hotel. Na een paar dagen vertrekken we dan meestal weer. We verblijven eigenlijk nooit lang op een plek. Anders heb je ineens die paparazzi die je helemaal gek maakt met hun eeuwige hebzucht naar een nieuwe roddel.’ antwoordde Georg.
De tourbus stopte ergens om te gaan tanken en ik trok Debio mee de bus uit. ‘wat frisse lucht zal je goed doen en we moeten nog wat te snacken halen voor de jongens.’
Debio:
Ik laat me meetrekken naar het winkeltje bij het tankstation. Bill zet nog snel even een grote zonnebril op. Ik vind het er maar raar uitzien. Zijn halve gezicht verdwijnt achter dat ding.
‘ ik ga even kijken bij de tijdschriften hoor.’ Zeg ik en Bill loopt met me mee. Er staat en groot rek met allerlei bladen. ‘even kijken… ah daar!’ ik pak De Girlz uit een rek. ‘dit is mijn favoriete maandblad. Helaas is deze in het Engels maar dan doe ik er gewoon lekker langer over om hem te lezen.’ Bill glimlacht en trekt me mee naar de snoep afdeling. ‘ even kijken… Tom wilt skittles, Georg wilde kauwgom, Gustav wilde karamel, Henna wilde chocola, ik wil een zak met allerlei gummies en jij neemt een zak M&M’s.’ Ik had dus niets te kiezen. Ook haalde we nog een six-pack met flesjes water. Eigenlijk betaal je voor die dingen alleen maar het flesje. Water is immers altijd hetzelfde. Ja er waren hier extra mineralen toegevoegd en die blabla maar het bleef gewoon water. We rekende af en Bill leek blij te zijn dat hij niet herkend was. ‘met Tom samen worden we meestal herkend en dan mogen we echt rennen.’ Zei hij. Ik moest lachen en we liepen weer naar de tourbus waar onze manager ongeduldig zat te tikken op zijn horloge. We liepen de bus in en wierpen iedereen iets toe. Henna ging naast mij zitten en samen probeerde we te lezen wat er in het blad stond wat ik had meegebracht. Zelfs met zijn tweeën was het moeilijk. En we spraken nu al dik maanden in het Engels tegen de jongens. Het lezen was gewoon veel moeilijker en waarschijnlijk praatte we erg faunethisch tegen elkaar.
We waren zo lekker aan het lezen terwijl de bus verder reed. Er stonden ook enorme posters in met het gezicht van Bill en Tom. Ik kreeg een leuk plan in mijn hoofd en pakte een schaar. ‘wat ga jij doen?’ vroeg Henna. Ik pakte de posters eruit en begon hun hoofden uit te knippen. Eenmaal de contouren uitgeknipt prikte ik gaatjes in de ogen en mond. Ik maakte ook nog gaatjes in de oren en deed daar elastiekjes door. Het hoofd van Tom gaf ik aan Henna en die van Bill hield ikzelf. De snippers ruimde ik op en ik liet zien aan Henna wat ik van plan was.
Ik deed de elastiekjes om mijn oren en zo had ik een Bill masker op. Henna begon nu te lachen en zette het Tom masker op. Nu lagen we samen in een deuk. ‘laten we de jongens nu eens helemaal gek maken.’ Zei ik. We liepen nu sneaky naar de kleedkoffers van Tom en Bill. Daar pikte we beide wat kleding uit en gingen ons toen omkleden in hun kleding. Henna zette nog een pet op van bill en ik deed mijn haar dubbel onder het muts/petje wat bill opdeed als zijn haar niet zat. De maskers gingen weer voor en we liepen naar het zitgedeelte. Daar zaten Georg en Gustav inmiddels ons tijdschrift te lezen. Ik zette een verzwaarde stem op. ‘zitten jullie nou die domme meidenblaadjes te lezen?’ Georg en Gustav schrokken en probeerde zich nog eruit te kletsen. ‘nee hoor Bill we zaten eh… neuh we waren …’ We draaide ons al giechelend om en deden alsof we wat te drinken gingen halen. Eigenlijk als uitvlucht want ik zag de echte Tom en Bill aan komen lopen. ‘oeh de Girlz!’ riep Bill uit en pakte het blad uit de handen van Gustav die het probeerde te verbergen. Tom kwam ook naar Bill lopen en pakte een paar gummies uit de snoepzak van Henna die er nog lag. ‘gummies.’ Zei hij en daarna liepen de twee weer weg richting hun slaapplekken. Wij liepen weer naar Georg en Gustav. ‘maar Bill zei net nog dat wij die domme blaadjes lazen en vervolgens jat hij hem zelf!’ Henna zette twee glazen drinken voor hen neer. Gelukkig lette de twee niet heel erg goed op ons. We liepen weer naar het keukentje en nu hoorde we nog meer onzekerheid bij Georg. ‘Tom liep toch net naar de slaapplaatsen? Hoe kan hij dan uit de keuken zijn gekomen?’ Op dat moment kwamen Tom en Bill weer uit de slaapplekken. ‘HOE FLIKKEN JULLIE DAT TOCH???!!!’riep Gustav nu uit. Bill en Tom keken elkaar niet begrijpend aan. Nu liepen Henna en ik naar het zitgedeelte en gingen achter Bill en Tom staan. Hierna zette we een stap naast de jongens en Georg en Gustav keken ons met open monden aan. Bill trok een wenkbrauw op en Tom en hij keken naast zich naar ons. Tom deinsde achteruit en ging op zijn plaat en Bill gilde hard. Henna en ik konden het niet meer houden en we lachte de vier vierkant uit. ‘mooi zijn wij hé?’ spotte Henna. ‘jullie hadden het niet eens door dat wij het waren.’ Georg werd rood en Gustav kwam eindelijk bij zinnen. ‘jullie ook met je geintjes. Ik dacht al dat ik gek werd!’ Tom was inmiddels overeind gekrabbeld. Henna zette nu haar masker af en ik deed hetzelfde. ‘hoezo niet gemeen?!’ riep hij. We moesten nu gelukkig allemaal lachen. Ik borg de maskers op in een lade in het keukentje. Henna en ik liepen nog steeds rond in de kleding van Tom en Bill. Het zag er heel raar uit. Ook moest Henna om de haverklap haar broek ophijsen. ‘Tom hoe is het mogelijk dat die broeken van jouw om je kont blijven zitten. Die dingen zakken de hele tijd af.’ Tom grinnikte. ‘het is ook de bedoeling dat die dingen laag zitten en ik heb meestal iets wat een riem heet om.’ Zei hij. ‘oké als jij het zegt?’ Henna ging achter Tom staan en peuterde aan zijn broek. ‘Henna wat doe je?!’ riep Tom. Maar Henna’s plan was al gelukt en even later stond Tom in zijn boxer. ‘je hebt gelijk Tom, met een riem blijven die broeken van jou wel zitten.’ Zei Henna giechelend. Tom wilde achter Henna aangaan maar hij viel pal voor haar doordat zijn broek nog op zijn enkels hing. Nu lagen we weer in een deuk. Tom kreeg een knalrode kop en Bill deed het zowat in zijn broek van het lachen. ‘Tommie valt echt letterlijk voor je!’ gierde Georg.
Henna:
Het was zo een melige dag. Heel leuk hoor maar nu had ik buikpijn van al dat lachen. Dat zelfs lachen ziekmakend kan zijn…
Tom had inmiddels een flinke buil op zijn hoofd en zat nu mokkend naast me. Debio was weer naar haar bed gegaan en Bill ging mee. Zouden ze… nee! Debio had er altijd een hekel aan als ik van die opmerkingen maakte. Nee, Debio zou waarschijnlijk tot haar honderdste ongeopend blijven. In tegenstelling tot mij. Ik was allang geopend maar met Tom wilde ik rustig aan doen. Hij moet namelijk echt voor mij gaan en het is gewoon leuk als hij zo graag wilt en zich staat te verkneukelen voor jouw voeten en dan gewoon nee zeggen. Dan is hij een dag lang chagrijnig en negeert hij je. Maar de volgende dag houd hij dat al niet meer vol. Het is gewoon zo leuk hem te treiteren.
na een uurtje galmde de ringtone van Bill door de bus. ‘Bill je mobiel!!!’ gilde ik. Bill kwam slaapdronken van het trapje af en nam op. Even later legde hij weer neer. ‘we zijn zo in de hoofdstad van Portugal.’ Zei hij en hij verdween weer naar Debio. Die twee hadden dus alleen maar liggen maffen.
Reacties:
hahaha dat is echt een leuk stuk ;D