FanFic.nl

Chapter XVIII:

De volgende dag was als een hel voor mij.
Bij elk ding dat ik deed bedacht ik dat het de laatste keer was.. De laatste keer opstaan in ons huis, eten in ons huis, de leraren voor de laatste keer zien, ...
Zelf de hatelijkste leraren zou ik missen!
Dorien had het duidelijk ook moeilijk.
De schooldag vloog zoals hij nog nooit gevlogen had. Voor ik het wist ging de bel. We liepen met z’n gevieren naar buiten en ik stelde voor om een groepsknuffel te doen en dat deden we!
Ik liep de school voor de laatste keer uit en ging op weg naar huis..
Tijdens de middagpauze had ik met Dorien afgesproken dat ze rond acht uur naar mij kwam en zogezegd bleef slapen.

Ik hielp mijn ouders weer met klusjes en bleef de hele tijd rond hen hangen en toen ging de bel. Ik deed open en Dorien kwam binnen.

Ik en Dorien keken beneden naar de TV tot mijn vader zei dat we moesten gaan slapen. Ik gaf mijn ouders en zus om te beurt een kus en knuffel en liep samen met Dorien de trap op.
“Slaap lekker!”� Riep ik nog, liep naar de badkamer, deed wat ik moest doen en kroop mijn nest in, net zoals Dorien deed, maar dan met het veldbed als nest..
“O, wacht!”� Zei ik. “Ik moet nog enkele dingen inpakken die ik wil meenemen!”�
Ik kroop uit mijn bed en nam mijn dagboek, mijn slaapknuffel en gsm, stopte deze in een kleine rugzak en ik kroop weer in mijn bed.

Ik viel in een onrustige slaap en na een uurtje of twee maakte Skandar ons wakker.
“Waky, waky!”� Zei hij. “Het is tijd..”�
Slaperig zette ik me recht en zag dat Dorien niet geslapen had.
“Voel je al iets van je nieuwe krachten?”� Vroeg hij aan mij. Ik schudde slaperig mijn hoofd.
“En jij Dorien, gaat het al beter?”� Vroeg hij. Dorien knikte en hij lachte.
“Wil je deze zak bewaren tot we echt bij het circus zitten?”� Vroeg ik en hij knikte. Hij nam de zak aan en deed die op zijn rug.

“Drink dit op, dit verlamt je voor ongeveer vier dagen.”� Zei hij terwijl hij ons allebei een drankje gaf. “Over vier dagen graaf ik jullie op uit jullie graf.”�
We knikten en namen allebei een drankje met een blauwe vloeistof aan van hem. We dronken ervan en het smaakte ontzettend vies!
“Ga nu liggen!”� Zei Skandar. We gehoorzaamden en snapten na tien seconden wat hij bedoelde. Als we nog rechtop zaten, vielen we achterover tegen de muur of op de grond. Het drankje zorgde ervoor dat we ons niet meer konden bewegen en amper iets voelden.. Het werkte ontzettend snel!
“Ik breek nu jullie nekken en gooi jullie uit het raam, maak een smeerboel van deze kamer zodat het lijkt dat jullie vermoord zijn.
Hij wachtte niet op een antwoord, omdat hij wist dat we dat niet konden. Hij nam eerst Dorien, brak haar nek heel voorzichtig en gooide haar uit het raam. Daarna nam hij mij, deed hetzelfde en ik vloog letterlijk het raam uit!
Ik voelde hélemaal niets toen ik naast Dorien viel en zag Skandar het raam uitkruipen.
“Ik roep nu om hulp en vlucht voor ze me zien.”� Zei hij. Hij liep een afstandje weg en schreeuwde een paar keer om hulp. Toen zowat de hele buurt naar buiten was gestormd om te kijken wat er aan de hand was, flitte hij weg.
Pa was de eerste die ons zag liggen, knielde bij ons neer, nam mijn hand en toen gebeurde er iets dat ik nooit had verwacht..
Hij huilde!
Blijkbaar verlaagde het drankje ook onze hart- en polsslag..
Ik wou ontzettend hard dat ik me weer kon bewegen, recht sprong en hem vertelde dat dit een zieke grap was, maar dat was het niet. Dit was serieus, de realiteit.
Mijn moeder kwam ook naar buiten en gilde. Ze liep op ons af en knielde ook neer. Mijn vader schudde zijn hoofd.
“Geen polsslag..”� Zei hij snikkend.
Mijn moeder begon hartverscheurend te huilen en al snel stond de hele buurt rondom ons.