FanFic.nl

Een nieuw meisje, een nieuw Avontuur {escaflowne}

Asten & Merna

“Asten!”� een jonge vrouw roept bezorgt om haar man, “Wat is er liefste?”� hij heeft een vriendelijke glimlach op zijn gezicht, die in een bezorgde grimas veranderd, op het moment dat hij zag, wat zijn jonge vrouw ook zag. “is ze gewond?”� vroeg hij, de vrouw knielde, langs waar ze net zo om gegild had, een jong meisje, met zwart haar, en een lichtblauwe pet op. Ze lag op de grond, gesloten ogen, en buiten bewust zijn zo te zien, en te merken, want ze reageerde niet op wat de jonge vrouw zei, of de zachte klopjes die de man op haar schouder gaf, om te kijken of ze wakker werd. “weet ik niet, zullen we haar naar het Hospital brengen?”� de man knikte, hij tilde het meisje op, hield haar in zijn armen als een jong kind. Zijn vrouw liep bezorgt achter hem aan.

“ze komt wel weer bij, ze heeft waarschijnlijk haar hoofd gestoten, vandaar dat ze bewusteloos is, misschien heeft ze een hersenschudding, of ander geheugen verlies.”� Dat was wat de dokter zei, Asten knikte, hij hield een arm om zijn vrouw, die staarde naar het meisje dat op het bed van de dokter lag. “Asten, als ze weer bij komt, wat gaan we dan met haar doen?”� vroeg ze opeens. Dat leek een vraag te zijn waar hij geen rekening mee ge houden had, hij was een aantal minuten stil, “weet ik niet, dat ligt er aan wat er met haar aan de hand is”� Het leek dat de vrouw dat genoeg vond. Ze bedankte de dokter, en besloten naar huis te gaan, en het meisje met zich mee te nemen.

“Merna! Ze is wakker!”� de jonge vrouw kwam verward maar blij aan rennen. “Goede morgen meisje, hoe heet je”� geen antwoord, het meisje keek de vrouw aan, met grote vragende ogen. Merna gaf haar een aai over haar hoofd, “Wat is je naam”� nog steeds begreep het meisje er niets van. “ik denk dat ze haar geheugen kwijt is Merna”� Asten keek naar het meisje, het meisje keek naar hem. Merna kon niet verbergen dat ze enigszins teleurgesteld was, Asten gaf zijn vrouw een zoen op haar mond, “niet teleurgesteld zijn, we zullen wel zien wat er gebeurd”� “ik had gehoopt dat ze me gezelschap kon houden als jij weg was, naar je werk snap je”� Merna keek haar man aan, “dat kan ze toch wel, al is ze dan waarschijnlijk meer een last als een maatje”� Merna’s gezicht klaarde op, “je hebt gelijk”� ze glimlacht naar haar man, en begon zich vervolgens met het meisje bezig te houden.


“Joeka! Waar ben je?”� Een meisje met zwart haar, een grijze haarband in en blauwe ogen kwam aan gerend. “waarom heb je die haarband in Joeka? Je hoeft je oren niet te verstoppen”� Merna pakte de grijze haarband, en schoof hem voorzichtig van het hoofd van Joeka af. “wat heb je toch, je wil altijd maar je oren verstoppen! Ze zijn juist zo mooi”� Joeka werd een beetje rood, een bewijs dat ze Merna wel begreep, maar waarom ze nooit iets zei, dat was nog de vraag.

Asten kwam vroeg thuis deze dag, maar met slecht nieuws. “Ik moet van de Olrac briefjes op gaan hangen, waar opstaat dat we een meisje gevonden hebben. Hij zegt dat er anders mensen op zoek kunnen zijn naar hun dochter.”� Merna kreeg tranen in haar ogen, ook al wist ze dat Asten gelijk had, ze was nu al gehecht aan Joeka, het meisje dat ze twee weken eerder hadden gevonden. Asten zoende Merna zacht in haar nek, en knuffelde haar troostend. “als niemand haar komt halen, houden we haar, want ik hou ook van haar”�
De volgende week hingen Asten en Merna overal briefjes op, met een getekende Joeka er op, hoe oud ze schatte dat ze was, en waar ze haar gevonden hadden, hoe moeilijk Merna her er ook mee had, ze deed dit voor Joeka, en haar ouders.

Reacties: