FanFic.nl

The world is my runway

Quick Change

Hinkelend komt ze de badkamer weer uit. Struikelt dan weer richting een kast die me eerste niet opgemerkt was. Het leek eerder een muur? Ik hoor hoe ze rommelt in haar beloopbare kast. Ikzelf zit nog steeds op het bed, minder genietend van het drankje.
“Hulp nodig?”� Waar de vraag vandaan kwam weet ik niet. Uit het niets eerlijk gezegd. Alles komt opmerkelijk uit het niets bij haar. En ik ken haar welgeteld net - nee, wacht - niet eens een dag. Ach ja, moet er niet meer bij stil staan.
Een gevaarlijk kijkende Resi komt uit de kast te voorschijn. “Graag.”� Ze wenkt me dat ik naar haar toe moet komen. Ik zet mijn halfvolle glas naast haar glas neer, wandel dan haar kast in. Verbazing is er niet meer te vinden. Eigenlijk wel, maar ik vind dat ik genoeg verbazing heb toegelaten. Toch kijk ik verwonderd naar haar kast. In het midden staat een houten tafel in het wit met een donkergrijs, marmeren tableau. Voor de rest worden we omsingeld door rijen met kleding en schoenen.
“Waar kan ik mee helpen?”�
“Nou, zoals je ziet ben ik nog helemaal niet omgekleed.”� Ik bekijk haar. Ze heeft een donkerblauw jurkje aan met spaghettibandjes. Het is dun stof wat over haar ranke lichaam valt. Satijn. Ik bekijk haar voorgevel. Twee kleine heuvels steken uit. Mijn wangen slaan weer om naar schaamrood en kijk weg. Ik kuch.
“Weetje al welke kleur je aan wilt?”� Ongemakkelijk kijk ik van de grond naar de schappen schoenen, naar een rij kleren en wanneer ik denk dat de kleur in mijn gezicht weer goed is getrokken kijk ik haar aan. Ze kijkt lief terug.
“Ik had al iets in gedachte, maar ik wil jouw goedkeuring.”� Ik knik. Gelijk graaien haar handen in de kasten en halen enkele kleding stukken te voorschijn. Ik kan er nog helemaal niets uithalen. Ze loopt om de tafel heen om aan de andere kant wat vandaan te toveren. Ik ben maar tegen de deurpost gaan leunen met mijn armen gekruist voor mijn bast. “Zo.”� Ze legt de kleding op een royale stoel en pakt haar jurkje bij de uiteinde terwijl ze armen kruist.
“Ikkeh.. Draai me wel even om.”� Ik hoor hoe ze zachtjes lacht. Nerveus staar ik buiten de kast. Kijk naar de muur naast het bed in de hoek. Niet eerder opgemerkte vlekken zie ik op verschillende plekken op de muur. Volgens mij zijn het krabbels.
“Draai je maar om hoor. Het maakt mij niet uit. Tenzij het jou uitmaakt?”� Door haar vraag draai ik me om en wil er op antwoorden. Maar mijn woorden verdwijnen. Ik bekijk haar gebogen rug in het bloot. Haar ruggengraat steekt uit. Ze heeft een zwart, kante slipje aan. Zonder kleding is ze nog dunner. Een fragiele pop.
Ik blijf haar achterkant bewonderen terwijl Resi haar kleding doorzoekt. Ze draait zich glimlachend om en probeert een strapless topje aan te trekken. Ze klungelt wat, maar krijgt het topje niet goed over haar hoofd. Wanneer ze gevaarlijk richting de tafelpunt worstelt, schiet ik op automatische piloot haar kant op.
“Wacht, ik help!”� Ik sjor wat aan het topje tot dat het netjes over haar borsten zit. Met een kop vol wild haar kijkt ze me aan. Weer die glimlach.
“Dankje. Wanneer ik haast heb ben ik altijd slomer en vooral onhandiger.”� Ze trekt een zwarte broek aan van een pak. Alleen de pijpen zitten strak rond haar enkels, dan normaal wijd. Ze klikt er bretels aan de broekrand vast en schuift ze over haar schouders. Zilveren pumps met open neus omhullen haar smalle voeten. Een lade komt uit het tafeltje te voorschijn. Sieraden pronken op de rode ondergrond. Een grote slotketting wikkelt ze twee keer om haar hals. Die heb ik ook!
Betekenisvol kijkt ze mij aan.
“Het staat je prachtig. De combinatie van dat zilveren discotopje, de blote buik en dan in pak gaan is geweldig! Ik meen het. Vooral die bretels.. ”� Haar ogen glanzen.
“Gelukkig.”� Zonder verder iets te zeggen loopt ze de kast uit met een zwarte colbert in haar hand, die ze gelijk weer op haar bed dumpt. “Wil je mij hier dan ook even helpen. Ik geloof dat jij hier de perfecte persoon voor bent!”� Nieuwsgierig volg ik haar de badkamer in. Ze wijst naar een marmeren plateau tussen haar spiegel en een afgeslepen wasbak. Er staat allemaal make-up neer gestald. Mijn grijns wordt groot. “Ik wil het op jouw manier. Het is mooi.”�
“Zeker?”� Ze knikt overtuigend, gaat op de wcdeksel zitten en sluit haar ogen met volle overgaven. Mijn hart gaat wat sneller kloppen. Ik heb nog nooit iemand anders opgemaakt.
Van het tableau pak ik kol, mascara, een kwastje en eyeliner bij de hand. Leg het op een rand naast het toilet. Het kol pak ik in mijn hand en begin haar oogleden in te kleuren. Met het kwastje blur ik het een beetje uit. Wat eyeliner en mascara en ze is klaar.
“Wauw.”� Ze bewonderd zichzelf in de spiegel. “Je bent hier echt goed in! Wil je ook mijn haar doen?”�
Ik bekijk haar in de spiegel. Haar zilveren haren zijn eindelijk opgedroogd. Ligt warrig om haar smalle gezicht.
“Welleh, goed. Wat wil je hebben?”�
“Verras me!”� Hoe kan ze mij zo vertrouwen?

Zowat al haar producten heb ik op haar haar uitgeprobeerd en wacht af wat ze van het resultaat vindt. Haar grote glimlach doet me opgelucht zuchten. Dat is in ieder geval een goed teken.
“Briljant! Dit ga ik zeker vaker proberen. Als het me lukt zoals jij het hebt gedaan, maar anders piep ik je wel weer op,”� babbelend gaat ze voorzichtig met haar vingertoppen over haar kapsel.
Ik heb al haar haar in een rechte lijn naar voren gekamd zodat er een grote lok tussen haar ogen valt. Heb mijn vingers er doorheen geraasd, laat het wat een beetje omhoog staan. Het is nog steeds even wennen dat de zijkanten van haar hoofd is opgeschoren. Natuurlijk niet helemaal kaal, maar zeker gemillimeterd.

Okay, ik ben ready. Kom.”� Zonder dat ik iets kan zeggen heeft ze haar colbert aangetrokken, mijn hand gegrepen en zo ons de deur uitgesleurd.

Buiten aangekomen draait ze zich naar mij om. “We gaan wel met de fiets. Gaat heel wat sneller.”� Verbaasd kijk ik naar een transportfiets in allerlei kleuren. Een transportfiets is een fiets met een bagagedrager aan de voorkant. “Jij fietst!”� Ze klopt op de zadel.
Ik grinnik zachtjes. Volgens mij gaat ze zo onvoorspelbaar blijven.

Reacties: