Hoofdcategorieėn
Home » Twilight » Alice en Jasper » Vragen
Alice en Jasper
Vragen
H10: Vragen
Jasper POV
“Jasper? Wat denk je van deze jurk,”¯ vroeg Alice me. Ze draaide een rondje om me de jurk die ze aanhad goed te laten zien. Het was al de zestiende outfit die ze deze morgen aan getrokken had.
“Mmm,”¯ mompelde ik, “je ziet er fantastisch uit.”¯
“Dit zei je bij de vorige en bij die ervoor en die daarvoor en die daarvoor ook… bij allemaal dus. Hoe moet ik nu kiezen?”¯ zuchtte ze. Ze was duidelijk geïrriteerd door mijn gebrek aan interesse.
“Je ziet er altijd fantastisch uit, wat je ook aanhebt. Wat maakt het trouwens uit, je gaat niet trouwen, je gaat enkel shoppen hoor.”¯ Oeps, dat was eruit zonder dat ik erbij nadacht. Alice keek me raar aan ik hoopte dat het was omdat ik nooit zo tegen haar tekeer ging en niet omdat ze me door had.
“Sorry, jazz, ik verveel je waarschijnlijk,”¯ zei ze stilletjes. Ik had haar verdrietig gemaakt. Ik stond op van het bed, liep naar haar en sloeg men armen liefdevol rond haar middel.
“Hey, dat mag je niet denken, je verveelt me nooit, zelfs niet als je maar blijft doorkletsen over een bepaalde rok. Het interesseert me gewoon niet echt wat je aanhebt, voor mij blijf je altijd de mooiste, zelfs al droeg je altijd dezelfde oude joggingbroek en een T-shirt die evengoed van je grootvader had kunnen zijn.”¯
“Echt?”¯ vroeg ze opgelucht.
“Jep, doe nu maar gewoon die rok en dat witte bloesje aan, dat stond je heel goed. Haast je een beetje want Rosalie begint ongeduldig te worden.”¯ Ze lachte en bevrijde zichzelf uit mijn omhelzing. Ik wist dat ze blij was dat ik toch even had opgelet bij haar kleine modeshow. Het was me gewoon opgevallen dat ze zich goed voelde in die rok en dat bloesje dus had ik dat maar even genomen. Ze kleedde zich om en ik plofte terug op ons bed.
“We zijn niet lang weg hoor,”¯ zei ze. Ik kreeg nog een kusje en toen was ze weg. Ik deed men ogen dicht en begon aan mijn volgende taak, nadenken. Enkel dagen geleden had ik beslist dat ik Alice ten huwelijk ging vragen. Het probleem was dat van het moment dat ik besliste hoe, waar en wanneer ze het zou zien en ik wilde haar zo graag eens verrassen. Ik had nog steeds geen oplossing gevonden en werd daar een beetje mismoedig van. Misschien moest ik een van mijn ‘broers’ om hulp vragen. Ik huiverde bij die gedachte, ik kwam lang niet zo goed overeen met mijn nieuwe familie als Alice maar ik zou overal heengaan zolang ik bij haar kon zijn. Alice had al meerdere malen geprobeerd me iets te laten doen met Edward of Emmett. Ik deed het alleen als ze het echt vroeg, ik kon haar niks weigeren. Ik wist ook wel dat ze gelukkiger zou zijn als ik wat meer met de familie om zou gaan. Misschien moest ik het toch maar aan iemand vragen, Alice zou het fantastisch vinden als ik een beter band kreeg met de anderen. Emmett, Carlisle of Edward? Ik besloot met die laatste te gaan praten. Carlisle was niet thuis en Emmett leek me niet de best geschikte persoon om een diepzinnig gesprek mee te hebben. Edward kende Alice ook het best, deels door zijn gave maar ze hadden ook een sterke band opgebouwd in de maanden dat we hier woonden. Ik besloot naar benden te gaan om Edward te zoeken. Net toen ik ging rechtzitten werd er zacht op de deur geklopt.
“Binnen.”¯
“Hey, ik dacht dat ik maar beter even langs kon komen, dan moet je me niet meer zoeken.”¯ Het was Edward. Hij kwam naast me op het bed zitten en ik zuchtte.
“Het is inderdaad nogal een moeilijke situatie,”¯ begon hij. We zaten een halfuur te praten en ik ontdekte dat hij best aardig was. Na die tijd beseften we dat ze het sowieso ging zien dus dat we er niet onderuit konden. We gingen een ring kopen en Alice ging het zien maar volgens Edward ging ze doen alsof ze van niks wist. Ik besloot dat ik het haar dan onmiddellijk ging vragen anders ging er een onaangename spanning in de lucht hangen.
We liepen samen de winkel binnen. Het was een gezellig maar kleine winkel. Ik wist al wat ik wilde, ik had buiten in de etalage mijn ogen op een ring laten vallen, de duurste van allemaal maar ook de mooiste. Alice verdiende dat wel. De man die achter de balie stond keek op en glimlachte vriendelijk. Ik had buiten voldoende geademd om nu te kunnen spreken.
“Hallo, we komen voor een verlovingsring,”¯ zei ik vriendelijk. De man keek geschokt van mij naar Edward en weer terug. Eerst was hij geschokt maar al snel volgde nieuwsgierigheid. Ik glimlachte, hij dacht zeker dat we homo waren. Edward knikte snel van ja en lachte samenzweerderig naar me.
“Oké, hebben jullie al iets gezien?”¯ vroeg hij.
“Ja, die ene daar zou ik graag willen, mijn vriendin gaat hem prachtig vinden.”¯ Zijn gezicht betrok meteen toen ik het woord vriendin uitsprak. Geen vettige roddels vandaag. Hij knikte, ging de ring halen en pakte hem in. Ik betaalde, nam de ring aan en we liepen samen naar buiten. In de auto moesten we eens goed lachen.
“Je wilt niet weten waaraan hij dacht. Hij stelde ons kussend voor,”¯ zei Edward toen we wat gekalmeerd waren.
“Ieuw,”¯ was het enige wat ik kon zeggen. Hij knikte beamend. De rest van de rit was het stil en dacht ik aan hoe ik het haar ging vragen.
“Alice wil je met me trouwen?”¯ Ik zat op mijn knieën in het donker bos. Alice zat op en deken en haar gezicht werd verlicht door enkel sterren die aan de hemel stonden en de kaarsen die ik had meegenomen.
“Ja,”¯ antwoordde ze en ik deed de ring om haar vinger. Ze keek er niet eens naar maar ik wist dat ze hem al gezien had. Ik ging naast haar op het deken liggen en nam haar in mijn armen.
“Ik had je liever verrast, fluisterde ik in haar oor.
“Ja, ik denk dat ik het ook liever niet had geweten. Nu heb ik een spuuglelijke broek gekocht omdat ik me helemaal niet meer kon concentreren.”¯ Ik lachte met haar mee en toen kuste ze me vurig op de mond. We lagen daar nog tot de zon opkwam. Ik was ontzettend blij dat ik het gevraagd had. Alice ook.
Reacties:
verder ! x