Hoofdcategorieėn
Home » Twilight » Make sure you're holding on 'cause it could be the one » Hoofdstuk 4
Make sure you're holding on 'cause it could be the one
Hoofdstuk 4
EmilyPov:
“ik ben emily, emily johnson. Die jongens voorheen waren mijn broers, derrick en Dario.”¯
Zei ik zacht, het was raar, ik had nog nooit met andere vampieren gesproken, en zij, ze zagen er zo ...hetzelfde als ons uit.
“hoe lang ben je hier al?”¯
Vroeg het blonde meisje dat me vriendelijk aankeek.
“we zijn hier sinds deze nacht, dus vandaag is onze eerste dag”¯
Ik zag hoe ze allemaal knikten.
“ik ben edward”¯
Zei de jongen wiens aandacht ik het meeste kreeg, de jongen die me zo lief aankeek.
“ik ben Alice, dit is jasper, mijn partner”¯
Zei het vrolijke meisje met naast haar de jongen die zoals ik kon zien nog niet al te lang vampier was.
“ik ben Rosalie, en dit is emmet, mijn partner”¯
Ik knikte lief naar het blonde meisje die vijandelijk deed tegen iedereen, maar blijkbaar niet tegen mij.
Een gil vulde de kantine. Mijn hoofd tolde en ik zag hoe een meisje was gevallen waardoor een stuk glas in haar been zat, en tot slot vormde er zich een bloedplas onder haar lichaam.
Ik zag hoe Jasper meteen naarbuiten liep gevolgd door de anderen.
Maar ik....ik bleef stokstijf staan, ik KON me niet verplaatsen, er was een gevecht in me, god wat smachte ik naar dat bloed!
Voor ik het doorhad namen twee armen me vast en troken me mee naar buiten.
Buiten keken ze me allemaal medelevend aan.
“gaat het?”¯
Bezorgd kwam de jongen naar me toe die EDWARD moest heten.
“ik dacht dat ik sterker was”¯ zei ik zuchtend terwijl ik me liet zakken tegen een muurtje.
Hij knikte medelevend en wreef met zijn hand langs mijn kaaklijn.
Zacht nam hij tussen twee vingers een plukje haar en deed dit lief achter mijn oor.
Met een flauwe glimlach keek ik hem aan.
Hoe kon dit zo lopen? Mijn aandacht werd al snel getrokken toen de wolken niet meer wit waren maar grijs, toen er kleine druppels op mijn hand vielen en toen een luide knal de stilte doorbrak.
“beste leerlingen, de lessen zijn geschorst zodat iedereen veilig naar huis zou kunnen”¯
Met een zucht van opluchting stond ik recht en al snel voelde ik hoe een meisje me aankeek en haar voet uitstak ik de hoop dat ik er over zou vallen.
Het meisje haate me nu al, dit was wel duidelijk, maar waarom? Omdat ik mooier was dan haar?
Ruw trok ze m’n rugzak van mijn rug waardoor deze viel, ik voelde de woede opborrelen, en wist dat dit niet goed ging aflopen.
“BELLA!”¯
Ik zag hoe Edward kwaad naar het meisje ging en ze ruzie aan het maken waren, de woede bleef opborrelen, en ik WOU dat het stopte,
Zacht begonnen mijn handen ter trillen en kneep ik mijn ogen hard dicht.
“hoe kon ze”¯
Kwam er sissend uit mijn mond, de woede was uit mijn woorden te lezen.
Ik wist dat ik zou moeten kalmeren of ik anders mijn krachten kon laten werken.
“Em!! Kalm! EM!”¯
Ik hoorde de bekende stem van Derick die zijn arm rond mij sloeg en me beval te kalmeren
“Em, pleas kalmeer!”¯
Hoorde ik Dario nu waanhopig zeggen terwijl die de naast de andere kant ging staan.
Het brandende gevoel in mijn hoofd kwam op, en het ging niet lang meer duren.
Ik zakte door mijn benen en voelde hoe mijn hand zich opspande.
“help”¯
Zei ik moeizaam, met veel pijn, het was alsof iemand me uit elkaar wou trekken, alsof ik een mens was die in een berg met scheermessen was gevallen.
“BRENG HAAR NAAR DE AUTO DERICK! NU!!! HET IS ZOVER!”¯
Ik hoorde de cullens verward en paniekerig vragen wat er aan de hand was, maar niemand gaf antwoord.
Ik voelde hoe Derick me opnam en behendig in de auto legde.
“haast....je....”¯
Bracht ik er trillend uit.
“IK GA MEE!”¯
Ik merkte hoe iemand mijn hoofd op zn schoot legde en hoorde dan hoe iemand anders mijn voeten op zn schoot legde.
Met snelle vaart vertrok de auto en door het schudden wist ik meteen dat we in het bos zaten.
Nu kon ik het gewoon niet meer houden.!
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.