FanFic.nl

Make sure you're holding on 'cause it could be the one

Hoofdstuk 5

RosaliePov:
Ik zag hoe bella zich liet gaan, het ergste was, zij dacht dat emily een mens was, een mens die Edward wou, maar iedereen wist dat het niet zo was.
Toen ik de reactie van emily zag wist ik dat er iets met haar was, haar lichaam verstijfde, de woede was van haar gezicht aftelezen.
Vragend keken ik en Alice elkaar aan , niemand wist wat er aan de hand was, had ze nou gewoon dorst? In bella bloed?
Maar toen zagen we hoe Derick en Dario in een snel tempo naar haar toe liepen, ik kon de angst, de paniek in hun ogen aflezen, en dan ineens, viel ze naar beneden, alsof ze menselijk was.
Nog nooit had ik een vampier zo hard in angst gezien als die twee jongens.
Ik zag hoe Edward meteen naar Bella ging, dom menselijk wezen!
“IK GA MEE!”�
Ik keek opzij en zag hoe Alice Jasper een kus gaf en dan achter de jongens liep en zich op de achterbank nestelde met Emily haar hoofd op haar schoot.
Vlug gaf ik Emmet een kus en liep Alice achterna, en zette me net zoals haar op de achterbank, zodat emily’s voeten op mijn schoot lagen.
De ogen van Derick verlieten geen seconden het gezicht van Emily, en dario bestuurde de auto behendig en keek zeker om de vier seconden in de achteruikijk spiegel.
Vragend keek alice me aan toen ze zag dat we het bos inreden, elke seconde dieper en dieper tot we tot stilstand kwamen.
“em...?”�
Ik hoorde gewoon aan dericks stem dat hij van haar hield, het was familie.
Emilys ogen sperden zich open en ik zag hoe die bloedrood waren, alsof ze mensen wou aanvallen. Een schrille schreeuw vulde de leegte, een schreeuw zo schril, zo hoog, dat zelf wij onze handen op onze oren moesten houden.
En opeens zag ik hoe wel zeker vijf bomen rond de auto uit de grond werden gehaal en nog even in de luch bleven zweven en dan met een harde klap terug op de grond kwamen, waardoor de auto wel een meter in de lucht ging.
Vermoeid viel ze terug met haar hoofd op alice’s schoot, arm meisje, haar krachten waren zo sterk, zo krachtig, zoiets had ik nog nooit eerder meegemaakt. Zelf alice bleef in shock zitten, zelfs zij was onder de indruk.
“gaat het?”�
Bezorgd streelde Derick over haar wang en keek haar doordringend aan.
“ja...ik ...slapen”�
Haar ogen vielen toe en mijn mond zakte open. Ik en alice keken elkaar verbaasd aan en onze blikken gingen dan naar derick die zuchtend naar dario keek.
“ze...slaapt? een vampier?”�
Wist ik er verbaasd uit tebrengen.
“ja, het is raar, niemand weet hoe het komt, ze...ze...is uitgeput, haar krachten absorberen haar energie denk ik.”�
Zei Dario met een blik op haarslapende lichaam.
“als je wilt, onze vader is dokter, hij kan haar eens bekijken?”�
Met een kleine lach van opluchting knikten de twee jongens en nam dario zijn gsm.
“Sara? geef Dennis eens.....dennis? ... wel, Emily heeft weer een aanval gehad.....ja....harder dan ooit gezien....uhu....ze SLAAPT....weten we....wel er zijn ook soortgenoten bij ons op school, en hun vader is dokter...ja...uhm...volg ons gps in de auto....ja....tot strax....het komt goed, hoop ik, oke....daag!”�
Hij stak zijn gsm weg en kreeg een vragende blik van Derick.
“sara en dennis zijn bezorgd, in paniek, haar aanval is nog nooit zo geweest dat ze gewoon slaapt, of in dit geval flauwvalt.”�
Ik zag de bezorgdheid in de blikken en kon een grom niet onderdrukken. Meteen keek iedereen me vragend aan.
“wacht maar als ik bella in mijn handen krijg!”�
Zei ik vals, dit was HAAR fout! Ik kon het meteen al vinden met emily, en wie aan haar komt, komt aan mij!
Ik zag hoe alice zacht knikte, waarvan ik ook wel best schrok, de o zo lieve alice, die een kant koos, die MIJN kant koos?
“hier rechts af, en dan dat pad volgen.”�
Zei ik toen ik zag hoe de jongens onz huis zochten.
Niet veel later waren we aangekomen en stapte ik uit de auto.
Derick nam zijn ‘zusje’ meteen in zijn armen en drukte haar stevig tegen zich aan, zijn armen rond haar geslagen, om haar te beschermen, als een schild, en Dario liep voor hen, nog een schild, dit meisje betekende veel voor hen dat zag je zo.
Ik liep naar de deur en hield deze open voor de jongens.
“CARLISLE!! CARLISLE!!”�
Ik hoore hoe nog een auto stopte en de jongens uitstapten, vliegensvlug stonden ze naast ons en keken in shock naar Emily’s lichaam.
Ik kon het schuldgevoel in Edwards ogen aflezen, en niet alleen dat, hij was bezorgd, een blik die wees op bezorgdheid.
“Rose? Alice? Wat is er aan de hand? Wie zijn dit? Waarom brengen jullie een meisje hierheen!? Wat is er gebeurd!?”�
Dario zette een stap naar voor en strekte zijn hand uit.
“meneer, ik ben dario, en dit is mijn gezin, mijn broer derick en mijn zusje emily, wij zijn geen mensen, wij zijn zoals jullie, alsjeblieft, we smeken je, wilt u mijn zusje onderzoeken? Alsjeblieft?”�
Moest hij een mens zji geweest, hij was al lang in huilen uitgebarsten, dat was duidelijk., ik zag hoe Carlisle verbaasd naar Emily keek en Derick meteen naar zijn onderzoekskamer leide om haar daar op tafel te leggen.
“ik zal haar onderzoeken, zet jullie maar in de zetel jongens, het komt goed.”�
Ze knikten en meteen liepen ze naar ons toe terwijl Carlisle verdween met emily.
“het komt goed, ze verdwijnt niet”�zei alice kort en knikte , dejongens keken haar dom aan alsof ze loog, iets verzon.
“ik kan de toekomst zien, edward kan gedachten lezen, en Jasper kan emoties beinvloeden”�
Zei Alice met een kleine lach waardoor de jongens knikten.
“EMILY! WAAR IS ZE!?”�
Iedereen sprong recht terwijl twee wezens, waarschijnlijk sara en Dennis binnenkwamen.
“kalm, de dokter is haar aan het onderzoeken , geen nood.”�
Zei dario en liep naar Sara en Dennis en nam hen in zijn armen.
“het komt goed.”�
Dennis knikte bemoedigend en keek ons dan vragend aan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.