FanFic.nl

It's our secret.

You make me sick.

Hij was al 20 minuten te laat toen Aoi eindelijk aankwam in de studio. Hij rilde van de kou, want het regende al 2 dagen in Japan. Toen hij zijn lange natte haren vervloekte werd hij een warme hand gewaar die hem zachtjes over zijn rug wreef.
‘Aoi-san, gaat het? Je ziet zo bleek..’ Aoi hoestte even, hij voelde zich inderdaad wat ziekjes.
’’T Gaat al beter Uruha laat maar. Dank je’ Met de nodige moeite verbergde hij zijn roodwordende gezicht en liep vlug voor Uruha naar de studio. Wat was het dat hij nu al enkele weken voelde, telkens als hij zijn bezorgde blik zag? Die mooie bruine ogen die zo lief naar hem staarde, die volle lippen die hij zo graag zag bewegen als uruha praatte... Hij had niet veel tijd om er langer over na te denken want ondertussen was de rest van de band al bezig met opnemen, aangezien Aoi al veel te laat was.

Na een lange vermoeiende dag in de studio konden ze eindelijk naar huis. Over 2 weken zou hun Europa tour beginnen, dus moesten ze goed uitrusten. Aoi was ondertussen al zo ziek en moe dat hij bijna niet meer op zijn benen kon staan. ‘Kom je met mij mee naar huis, Aoi? Je zou een ongeluk kunnen hebben als je zo in de auto stapt.’
‘Maar Uruha, jij moet toch ook rusten, ik geraak heus wel thuis’
Plots greep Uruha aoi’s hand vast.
‘Je komt met mij mee! Ik…’
Toen hij besefte wat hij gedaan had werd hij een beetje rood en liet vlug zijn hand los. Reita staarde hen even met grote ogen aan en liep toen vlug de kamer uit, waardoor Uruha en Aoi nog alleen stonden.
‘Ik… Sorry ik bedoel maar.. als jij een ongeluk zou hebben, dan…’
‘Jaa..?’ Aoi staarde naar de grond van schaamte.
‘Dan.. dan zou de band niet kunnen touren hé?’
Aoi had wel op een ander antwoord gehoopt.
‘Ja. Ja da’s waar ik zal wel meegaan…’

‘Met uruha mee naar huis…Ik ben al zo vaak blijven slapen bij de anderen. Waarom voelt het nu zo raar?’ Dacht aoi. Hij zat naast hem in de auto en besefte dat hij naar hem aan het staren was toen Uruha even naar hem keek en glimlachte. Alweer verlegen draaide Aoi zijn hoofd en keek naar buiten. ‘En waarom wou hij zo graag dat ik mee ging met hem..‘ Verzonken in zijn gedachten viel Aoi in slaap…

Een tijdje later werd hij wakker geschud, deed zijn ogen open en dacht dat hij nog droomde, maar besefte plots dat Uruha voor hem stond en hem wakker maakte.
‘Kom we zijn er’ Aoi staarde slaperig in zijn ogen tot hij besefte dat het alweer regende. Het appartement van Uruha lag nog een beetje verder lopen dus zouden ze weer helemaal doorweekt zijn.
‘Volgende keer neem ik een paraplu mee.’ Zuchtte Aoi en rende toen met Uruha zo snel mogelijk naar het appartement. Helemaal doorweekt aangekomen namen ze vlug de lift naar boven. Rillend stond Aoi in de lift en Uruha nam hem vlug even vast..
‘We zijn er bijna.. Ik zal vlug wat chocomelk voor je opwarmen, ok? Dan zul je het wel warm krijgen’
‘Jij maakt me al warm genoeg, Uruha’ Dacht Aoi, en bloosde bij de gedachte dat hij dat bijna luidop had gezegd.

Even later zette Aoi zich in de zetel want hij voelde dat hij niet langer op zijn benen bleef staan van het ziek zijn. Uruha maakte vlug de beloofde warme chocomelk. Plots stond hij achter Aoi en gooide een handdoek op zijn hoofd en wreef zachtjes door zijn haar om het te drogen.. Aoi genoot er meer dan ooit van.
‘Dat lange haar kan ook zo irritant zijn hé’ Zei Uruha en Aoi knikte. Niet dat hij het nu zo irritant vond.
Uruha bracht de chocomelk naar Aoi en gooide vlug een deken over hem.
‘Doe je kleren uit’ Zei Uruha.
‘Wat?’ Aoi schrok zo hard dat hij bijna zijn chocomelk liet vallen
‘Doe je kleren uit, dan kan ik ze laten drogen.. Je zal nog zieker worden als je in die doorweekte kleren blijft zitten.’
‘Oh ja, Natuurlijk…’ Zei Aoi en zette zijn chocomelk op tafel en deed beschaamd zijn kleren uit, zodat hij alleen nog in zijn boxershort stond. Uruha had in de slaapkamer ook al zijn doorweekte kleren uitgetrokken, maar had ondertussen al een tshirt aangedaan. Aoi deed vlug zijn deken rond hem zodat Uruha niets zou zien, maar was net niet op tijd. Met een blozend gezichtje zag Aoi dat Uruha naar zijn gespierde lijf aan het staren was en draaide vlug zijn gezicht om.

Een beetje ongemakkelijk dronk hij zijn chocomelk op en ineens greep uruha hem van achter de zetel vast, met zijn 2 armen rond Aoi’s nek. Aoi schrok nu écht hard en voelde zich knalrood worden.
‘En nu moet je gaan slapen, en slaap maar goed uit, ik wil niet dat je nog zieker word’ fluisterde uruha in Aoi zijn oor. Hij wreef even met zijn hand door zijn haar en liet hem toen weer los.

Aoi legde zich neer in de zetel, maar kon maar niet in slaap vallen. Hij dacht aan Uruha, aan zijn gespierde armen die zo lief rond zijn nek lagen, zijn lach als hij naar hem keek, ..
Even later hoorde hij Uruha uit de kamer komen en Aoi deed vlug alsof hij sliep. Hij zette zich naast de zetel, en bleef wel 10 minuten naar Aoi staren. Toen wreef hij zachtjes door Aoi zijn haar, die nog steeds deed alsof hij sliep, en gaf hem een kus op zijn wang en ging toen weer naar zijn kamer.

Aoi viel meteen in slaap, met een lach op zijn gezicht en met een gelukzalig gevoel zoals hij nooit eerder gehad had.

Reacties: