Hoofdcategorieėn
Home » Darren Shan » The Vampire and his assistant » Chapter XX
The Vampire and his assistant
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
19 aug 2009 - 0:39
Aantal woorden:
732
Aantal reacties:
1
Aantal keer gelezen:
342
Chapter XX
Chapter XX:
Toen we bij het Circus aankwamen besefte ik dat Skandar niet gelogen had. Deze afstand had ik even terug nooit kunnen lopen!
Skandar leidde ons naar een hoge woonwagen die duidelijk van mevrouw Larg was. Skandar klopte op de deur en mevrouw Larg deed meteen open, alsof ze wist dat we kwamen.
“Ik heb de meisjes bij.”¯ Zei Skandar.
“Goed, kom er in!”¯ Zei mevrouw Larg en ze stapte ons voor naar binnen. We gingen zitten en Skandar begon te praten: “Heb je nog iets voor hen?”¯
“Ik heb nog een oude woonwagen staan.”¯ Zei ze en onze monden vielen open.
“Een eigen woonwagen?”¯ Vroeg ik verwonderd.
“Ja,”¯ Zei ze. “Of willen jullie anders bij de andere artiesten intrekken?”¯
“Nee hoor, een eigen woonwagen is perfect!”¯ Zei Dorien die het ook nog steeds niet kon geloven.
“Kom maar mee.”¯ Zei mevrouw Larg die de woonwagen weer uitliep. We volgden haar naar een woonwagen die er verlaten bijstond.
“Hij moet vanbuiten misschien nog wat opgeknapt worden, maar binnenin is hij perfect!”¯ Zei ze. “Ga er maar in.”¯
Aarzelend stapten we naar voren, deden de deur open en zagen de prachtigste woonwagen ooit!
Rechts had je enkele witte zetels en rechts had je een kleine vanille kleurige keuken en als je voorbij de keuken ging had je de keuze om twee deuren binnen te gaan.
“Hij is prachtig!”¯ Zei Dorien verwonderd.
“Uhu!”¯ Zei ik terwijl ik naar de deuren liep om te kijken wat daar achter was. In de linkse deur kwam je uit op een slaapkamer met twee bedden, twee nachtkastjes en een grote kleerkast.
In de rechtse deur kwam je uit op een wit-blauwe badkamer met een wc, lavabo en een douche.
“Hoe komt het dat alles zo naar onze smaak ingericht is?”¯ Vroeg ik verwonderd.
“Je hebt je droomhuis in je dagboek opgeschreven.”¯ Zei Skandar blozend.
“O, jij gemene vuile creep!”¯ Schreeuwde ik. “Wat heb je nog meer gelezen?”¯
“Alleen dat, ik zocht in je dagboek naar dingen die jullie misschien mooi vonden om deze woonwagen op te knappen.”¯ Zei hij schuldig.
“Oo, speciaal voor ons?”¯ Vroeg ik blij.
Hij knikte en ik vloog op hem af, gaf hem een knuffel en fluisterde ‘dankje’ in zijn oor. Ik liep blozend terug naar Dorien.
“Morgen bespreken we jullie taken.”¯ Zei mevrouw Larg. “Ga nu maar slapen.”¯
We knikten en mevrouw Larg en Skandar liepen naar buiten.
“Ik ga eerst naar de badkamer!”¯ Zei ik.
“We hebben niets..”¯ Zei Dorien plots droog.
“Hoezo?”¯ Vroeg ik verwonderd.
“We hebben geen slaapkleren, tandenborstel, ...”¯
“O.”¯ Piepte ik terwijl ik naar de slaapkamer liep en het hoofdkussen van het linkse bed omhoog deed.
“Hier ligt een robe (slaapkleed voor de NL’ers)”¯ Zei ik. Dorien liep naar het andere bed en deed het hoofdkussen ook omhoog.
“Hier ligt een pyjama,”¯ Zei ze. “en ik neem de pyjama!”¯
“Goed, ik haat pyjama’s!”¯ Zei ik lachend. Ik liep naar de badkamer met de robe, kleedde mij om en keek in de kastjes en vond twee elektrische tandenborstels.
“Dorien, kom eens!”¯ Riep ik.
Dorien kwam de badkamer in.
“Wil jij de lichtblauwe of donkerblauwe tandenborstel?”¯ Vroeg ik.
“De lichtblauwe!”¯ Zei ze. “Skandar heeft wel echt aan alles gedacht, hé?!”¯
“Uhu!”¯ Zei ik knikkend en Dorien liep de badkamer weer uit. Ik poetste mijn tanden en ging weer naar de slaapkamer.
“Jouw beurt!”¯ Zei ik geeuwend en ik kroop in mijn bed. Ik dacht na en vond Skandar echt een schat, dat hij een hele caravan voor ons in orde had gebracht! Dorien kwam de kamer weer in.
“Wat vind jij van Skandar?”¯ Vroeg ik.
“Ik vind hem nog steeds een creep...”¯ Zei ze terwijl ze haar bed in kroop. “Jij mag ‘m wel, hé?”¯
“Uhu!”¯ Zei ik blozend.
“Ellen is verliehieeft!”¯ Begon Dorien te zingen.
“Kop dicht!”¯ Zei ik lachend, maar ze bleef verder zingen.
“Kappen!”¯ riep ik en toen hield ze op.
“Geef toe, je hebt wat voor ‘m.”¯
“Misschien..”¯ Zei ik denkend. “Ik vergeet Dromer bijna!”¯
Ik zocht naar de rugzak die ik naar Skandar had gegeven en vond hem onder mijn bed. Ik nam er een beertje uit met een blauwe pyjama aan. Ik noemde hem Dromer en had hem van mijn ouders gekregen. Hij betekende erg veel voor mij.
“Flappie”¯ Zei Dorien toen ze ook een rugzak vanonder haar bed haalde.
“Hoe komt die rugzak daar?”¯ Vroeg ik verwonderd.
“Skandar is de voorlaatste nacht bij mij thuis geweest en ik had hem deze gegeven.”¯ Zei ze.
“Hehe, oké!”¯ Zei ik. Ze nam uit de rugzak een grote knuffelhond die ze Flappie noemde. Ik lachte even omdat hij zo groot was en deed het licht uit.
“Slaap lekker!”¯ Zei ze.
Toen we bij het Circus aankwamen besefte ik dat Skandar niet gelogen had. Deze afstand had ik even terug nooit kunnen lopen!
Skandar leidde ons naar een hoge woonwagen die duidelijk van mevrouw Larg was. Skandar klopte op de deur en mevrouw Larg deed meteen open, alsof ze wist dat we kwamen.
“Ik heb de meisjes bij.”¯ Zei Skandar.
“Goed, kom er in!”¯ Zei mevrouw Larg en ze stapte ons voor naar binnen. We gingen zitten en Skandar begon te praten: “Heb je nog iets voor hen?”¯
“Ik heb nog een oude woonwagen staan.”¯ Zei ze en onze monden vielen open.
“Een eigen woonwagen?”¯ Vroeg ik verwonderd.
“Ja,”¯ Zei ze. “Of willen jullie anders bij de andere artiesten intrekken?”¯
“Nee hoor, een eigen woonwagen is perfect!”¯ Zei Dorien die het ook nog steeds niet kon geloven.
“Kom maar mee.”¯ Zei mevrouw Larg die de woonwagen weer uitliep. We volgden haar naar een woonwagen die er verlaten bijstond.
“Hij moet vanbuiten misschien nog wat opgeknapt worden, maar binnenin is hij perfect!”¯ Zei ze. “Ga er maar in.”¯
Aarzelend stapten we naar voren, deden de deur open en zagen de prachtigste woonwagen ooit!
Rechts had je enkele witte zetels en rechts had je een kleine vanille kleurige keuken en als je voorbij de keuken ging had je de keuze om twee deuren binnen te gaan.
“Hij is prachtig!”¯ Zei Dorien verwonderd.
“Uhu!”¯ Zei ik terwijl ik naar de deuren liep om te kijken wat daar achter was. In de linkse deur kwam je uit op een slaapkamer met twee bedden, twee nachtkastjes en een grote kleerkast.
In de rechtse deur kwam je uit op een wit-blauwe badkamer met een wc, lavabo en een douche.
“Hoe komt het dat alles zo naar onze smaak ingericht is?”¯ Vroeg ik verwonderd.
“Je hebt je droomhuis in je dagboek opgeschreven.”¯ Zei Skandar blozend.
“O, jij gemene vuile creep!”¯ Schreeuwde ik. “Wat heb je nog meer gelezen?”¯
“Alleen dat, ik zocht in je dagboek naar dingen die jullie misschien mooi vonden om deze woonwagen op te knappen.”¯ Zei hij schuldig.
“Oo, speciaal voor ons?”¯ Vroeg ik blij.
Hij knikte en ik vloog op hem af, gaf hem een knuffel en fluisterde ‘dankje’ in zijn oor. Ik liep blozend terug naar Dorien.
“Morgen bespreken we jullie taken.”¯ Zei mevrouw Larg. “Ga nu maar slapen.”¯
We knikten en mevrouw Larg en Skandar liepen naar buiten.
“Ik ga eerst naar de badkamer!”¯ Zei ik.
“We hebben niets..”¯ Zei Dorien plots droog.
“Hoezo?”¯ Vroeg ik verwonderd.
“We hebben geen slaapkleren, tandenborstel, ...”¯
“O.”¯ Piepte ik terwijl ik naar de slaapkamer liep en het hoofdkussen van het linkse bed omhoog deed.
“Hier ligt een robe (slaapkleed voor de NL’ers)”¯ Zei ik. Dorien liep naar het andere bed en deed het hoofdkussen ook omhoog.
“Hier ligt een pyjama,”¯ Zei ze. “en ik neem de pyjama!”¯
“Goed, ik haat pyjama’s!”¯ Zei ik lachend. Ik liep naar de badkamer met de robe, kleedde mij om en keek in de kastjes en vond twee elektrische tandenborstels.
“Dorien, kom eens!”¯ Riep ik.
Dorien kwam de badkamer in.
“Wil jij de lichtblauwe of donkerblauwe tandenborstel?”¯ Vroeg ik.
“De lichtblauwe!”¯ Zei ze. “Skandar heeft wel echt aan alles gedacht, hé?!”¯
“Uhu!”¯ Zei ik knikkend en Dorien liep de badkamer weer uit. Ik poetste mijn tanden en ging weer naar de slaapkamer.
“Jouw beurt!”¯ Zei ik geeuwend en ik kroop in mijn bed. Ik dacht na en vond Skandar echt een schat, dat hij een hele caravan voor ons in orde had gebracht! Dorien kwam de kamer weer in.
“Wat vind jij van Skandar?”¯ Vroeg ik.
“Ik vind hem nog steeds een creep...”¯ Zei ze terwijl ze haar bed in kroop. “Jij mag ‘m wel, hé?”¯
“Uhu!”¯ Zei ik blozend.
“Ellen is verliehieeft!”¯ Begon Dorien te zingen.
“Kop dicht!”¯ Zei ik lachend, maar ze bleef verder zingen.
“Kappen!”¯ riep ik en toen hield ze op.
“Geef toe, je hebt wat voor ‘m.”¯
“Misschien..”¯ Zei ik denkend. “Ik vergeet Dromer bijna!”¯
Ik zocht naar de rugzak die ik naar Skandar had gegeven en vond hem onder mijn bed. Ik nam er een beertje uit met een blauwe pyjama aan. Ik noemde hem Dromer en had hem van mijn ouders gekregen. Hij betekende erg veel voor mij.
“Flappie”¯ Zei Dorien toen ze ook een rugzak vanonder haar bed haalde.
“Hoe komt die rugzak daar?”¯ Vroeg ik verwonderd.
“Skandar is de voorlaatste nacht bij mij thuis geweest en ik had hem deze gegeven.”¯ Zei ze.
“Hehe, oké!”¯ Zei ik. Ze nam uit de rugzak een grote knuffelhond die ze Flappie noemde. Ik lachte even omdat hij zo groot was en deed het licht uit.
“Slaap lekker!”¯ Zei ze.
Reacties:
FLAPPIE