FanFic.nl

NL goes to Japan (saved by the bell)

hoofdstuk 11

De twee weken vlogen bijna letterlijk voorbij en voor ik het wist lag ik al in mijn bedje op de avond voor het concert van An Cafe. Ik lig aan Kanon te denken. Wat zal hij nu aan het doen zijn? Vast slapen. Ik zucht en draai me op in het krappe bedje van de Tourbus die op een parkeerterein van een tankstation staat. Ik kom maar niet in slaap. Dan besluit ik maar om buiten een luchtje te scheppen. Ik spring uit bed, loop naar de deur van de bus en doe die open met een sleutel die er naast ligt. Ik loop de deur uit en slof eenzaam over het parkeerterein. Soms komt er een auto op het terein rijden. Die auto's doen ook alled hetzelfde hier in de nacht. Ze tanken eerst, parkeren de auto dan ergens en strekken dan even de benen. Het is natuurlijk zomervakantie in Japan. Ik gaap en loop naar de rand van een hoge heuvel. Ik neer op het gras en bekijk het uitzicht. Ergens ver weg staat een klein dorpje. Er branden alleen maar lampjes van straatlantarens. Ik zucht weer en sta weer op. Ik loop nog een stukje, besluit dan om maar weer terug te gaan naar de bus en ga daat weer in mijn bed liggen. Al snel val ik in slaap.

De volgende dag word ik wakker van het geluid van een motor dat start. Slaperig spring ik uit bed, waardoor mijn nog slappe benen het een beetje begeven. Al snel weet ik me weer staande te krijgen en loop slaperig naar voren. 'Wat gaan we doen?' Vraag ik aan Mike, die op de bank zit. 'We gaan weg hier. Op weg naar de andere kant van Tokyo waar dat concert van jou en An Cafe is.' Zegt hij. Ik kijk hem niet begrijpend aan. Hij zucht. 'Overmorgen heb geef jij een concert, weet je nog? En vanavond is An Cafe, dus rijden we er al naartoe. Of jij wil An Cafe missen. En nu, hup, duik je bed weer in. Volgens mij kan je nog wel wat slaap gebruiken.' Zegt hij. Ik knik, draai me om en strompel weer naar mijn bed toe. Ik klim er weer in, trek het gordijn dicht en val weer heel snel in slaap.

Als ik weer wakker word is het al een tijdje later. Ik kleed me snel aan en loop naar het woongedeelte van de bus. 'Goede middag, schone slaapster.' Zegt Mike lachend. 'Hoi.' Zeg ik en plof naast hem neer. 'Heb je nu ook al een middag humeur?' Vraagt hij. 'pffft.' Komt er uit mijn mond.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.