FanFic.nl

Met/zonder jou.

Met/zonder jou.

Lieve Sanne.
Ik heb me voorgenomen om je te schrijven. Zo heb ik je toch nog een beetje bij me. En om mijn blije, vrolijke, maar ook depressieve en verdrietige gevoelens te uiten. De laatste 24 uren waren zo bizar. Ik heb je begraven. Je de grond in zien gaan. Je lichaam mag dan verdwenen zijn, maar ik voel je nog zo dicht bij me. Alsof je zo meteen de kamer binnen kan komen lopen en roept: “Grapje jongens!”� Maar helaas, dat zal niet gebeuren. Ik was vanmiddag zo kapot, niet wetend wat ik zonder je moest. Ik wilde van de wereld wegrennen, in plaats daarvan rende ik in de armen van Bill. Ja, Bill Kaulitz. Zelf geloven doe ik nog steeds niet. Hij was zo lief. Toen hij mij uit de badkamer haalde en me vast hield, leek het net of hij me al jaren kende. Deze zin is te cliché, maar nu na bijna 15 jaar begrijp ik eindelijk wat de betekenis is. Hij keek me aan met zijn mooie, bruine, grote ogen. De gene waar ik misschien later, als deze wond gehecht zou zijn, in zou kunnen verdrinken. Ik weet dat hij die wond niet zou kunnen genezen, maar hij zou de pijn kunnen verzachten. Er zal altijd een litteken achter blijven. Ik schrijf hier nu wel zelfverzekerd, maar ik ben maar een gewoon meisje. Gewoon Dominique, 4 havo, heb mijn vrienden en vriendinnen, mijn familie, dansen is mijn passie, muziek is mijn liefde, shoppen, feesten en uitgaan. Hij, beroemd, knap, lief, elke dag zijn vrienden en familie moeten missen, zijn grootste droom bereikt en niet te vergeten: In Duitsland wonend. Het zou gewoon niet kunnen. Maar je weet wat ze zeggen: “Onmogelijke liefde, is échte liefde.”� Ik merk dat mijn hoop dit stuk schrijft. De meeste zouden me voor gek verklaren dat ik dit op zo’n vroeg stadium al zeg, maar het enige dat door me hoofd gaat is Bill. Sanne, ik ben verliefd.
Kus,

Reacties: