FanFic.nl

NL goes to Japan (saved by the bell)

Hoofdstuk 14

Aan alle leuke dingen komt een eind. Dus ook aan mijn tijd hier bij Takuya. Mijn koffers staan al in de gang en we staan in de woonkamer uitgebreid afscheid te nemen.
"Het is maar voor een maandje, dan zien we elkaar weer." probeerd Takuya mij te troosten.
"maar ik ga je missen." snik ik.
"ik jou ook."
Dingdong.
"Dat zullen de jongens wel zijn." zegt Takuya. hij laat me los en loopt naar de voordeur.
Ik hoor wat gemompel en even later stormt Yu-ki de kamer binnen. "Ik ga je missen!" Hij slaat zijn armen om me heen. Ik sla ook mijn armen om hem heen.
"Ga aan de kant!" hoor ik miku zeggen en Yu-ki wordt weg geduuwd . Miku geeft me ook een knuffel. "wel bellen hè als je bent aangekomen."
"Ja mama." zeg ik lachend.
"ja nu ik!" roept Kanon en wringt zich tussen Miku en mij in.
"Ik ga je ook missen hoor."
"ik jou ook hoor!"
"Nu ik!, nu ik!" roept Teruki. Ik laat Kanon los en loopt naar Teruki toe en knuffel hem ook.
"Hoe lang blijf je weg?"
"Een maand."
"zo lang?"
"Jup"
"Ik ga je missen"
"Ik jou ook."
Ik laat Teruki los en loop naar de gang waar ik mijn koffers pak. Takuya doet de deur voor me open en ik loopr naar buiten. De jongens volgen mij.
Ik stop mijn koffers in de achterbak van mijn auto.
"Moet ik helpen?" vraagt Takuya als hij me ziet worstelen.
"uhm....ja"
Hij pakt een koffer van mij over en stopt hem zo er in, alsof het niks weegt.
"Geef die ander ook maar, nu ik er toch mee bezig ben."
Ik overhandig mijn andere koffer ook aan hem en hij stopt hem met de zelfde makkelijkheid als die ander in de achterbak en slaat de klep dicht.
"nou...goede reis dan maar. Rij voorzichtig, en bel als je er bent hè."
"haha, ja ga ik doen." Ik sla mijn armen voor de slaatste keer om hem heen en geef hem nog een lange zoen.
Ik laat hem los en loop naar de bestuurders kant en stap in.
Ik geef gas en rij de straat uit, Ik toeter en zwaai tot ik de hoek om ben.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.