Hoofdcategorieën
Home » Antic Cafe » NL goes to Japan (saved by the bell) » hoofdstuk 15
NL goes to Japan (saved by the bell)
hoofdstuk 15
Na nog een tijdje gewacht te hebben lopen we ook naar de rij. We gaan zo onopvallend mogelijk achteraan staan. Een meisje draait zich net om naar achteren naar een vriend van haar. Ze kijkt even naar me, doet haar mond open om iets te zeggen, maar doet die dan weer dicht. Daarna zegt ze toch maar wat. Ze zegt iets in het Japans, blijkbaar tegen mij, maar ik versta er geen zak van. 'Uhm, can I help you with something?' Vraag ik. 'O, you can't speak Japanese. I think I know you from something. But from what?' Vraagt ze. 'It can be.' Zeg ik. 'No really. hm..' Ze denkt diep na. Ik wieg een beetje heen en weer op mijn voeten en wacht ongeduldig op de deuren die nu open zouden moeten gaan. Dan gaan eindelijk de deuren open. Saved by the doors! Het meisje haald haar schouders op, draait zich weer om en loopt achter de menigte aan. Eenmaal in het concertgebouw schuifeld iedereen naar de zaal en dringt voor het beste plekje. Ik doe daar niet eens mijn best voor. Waarom zou ik, dan wordt je toch alleen maar geplet. Dat moeten we niet hebben. Als het concert begint gaat iedereen uit zijn dak.
Na het concert lopen Mike en ik zenuwachtig naar de deur die backstage lijd. Er staat een security guy voor en kijkt ons serieus aan. We laten onze pasjes zien en hij laat ons door. We lopen naar achteren. Kanon steekt nieuwschierig zijn hoofd om het hoekje van de deur en rendt naar ons toe. Hij heeft geen shirt aan. 'Hello!' Zegt hij blij en geeft mij een knuffel en Mike een hand. 'Nice to see you again! How are you? Did you liked the concert?' Kanon gooit allemaal vragen naar onze hoofden. 'Nice to meet you too again. I'm fine and yes, it was great! How are you?' Vraag ik. 'I'm fine, thanks.' Hij pakt mijn hand en trekt me vrolijk mee naar de kleedkamers.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.