Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Antic Cafe » NL goes to Japan (saved by the bell) » hoofdstuk 19

NL goes to Japan (saved by the bell)

19 aug 2009 - 22:11

384

0

303



hoofdstuk 19

gemaakt door FluvS

Ik wordt met een harde schreeuw wakker en schiet recht overeind. Het zweet staat op mijn voorhoofd. Ja, ik had die droom weer. Ik leg mijn trillende handen tegen mijn hoofd en een snik verlaat mijn mond. De gordijnen worden open getrokken. 'Is alles oké?' Vraagt Mike. Hij klimt op het bed. Hij slaat zijn armen om me heen en ik begin luid te snikken. Hij wiegt me heen en weer en laat me even uit huilen. 'Wat is er? Dit is nou al de zoveelste keer dat je zo wakker wordt en nog steeds weet ik niet wat er aan de hand is. Je weet dat ik je kan helpen, toch?' Zegt Mike. Ik knik. 'Wil je het vertellen?' Vraagt Mike. Ik knik, zucht diep en begin te vertellen. 'T.. toen ik 10 was, zaten mijn ouders en ik in de auto. E.. er kwam een of andere gek aangereden en toen, boem. Dat was de laatste keer dat ik mijn ouders heb gezien.' Snotter ik. 'Maar jij hebt het wel overleefd. Je mag van geluk spreken dat je nog leeft. En je hebt mij toch? Je weet dat ik je nooit in de steek zal laten.' Zegt Mike. Ik druk me dichter tegen hem aan en kalmeer weer een beetje.

Als ik mezelf heb aangekleed en opgefrist, lopen Mike en ik naar de concertzaal. Ik klim op het uitstekende podium die het publiek in gaat en loop terug naar het echte podium. Ik kijk de zaal rond. Toch best groot! Tijdens het concert van gisteren was het veel kleiner. Ik loop naar de microfoon en klik hem aan. 'Test.. test.. 1, 2, 3.' Zeg ik en begin een klein stukje sweet goodbyes van Krezip te zingen. Daarna klik ik de microfoon uit.

Het is bijna tijd voor het concert. Heel An Cafe heeft even zijn gezicht laten zien om me succes te wensen en ze hebben beloofd dat ze terug zouden komen na het concert. Ik zit nu in de stoel waar mijn haar en make-up wordt gedaan. als dat klaar is loop ik naar de deur die naar het podium gaat. Ik krijg een oortje in en loop door de deur heen naar her podium. En ik weet het zeker, ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest voor een concert als vanavond.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.