FanFic.nl

niet de juiste dood? <-- afgerond

concert

Kishu:
tijdens het ontbijt waren Tom en Bill super irritant. ik ook hoor! maar dat ontkende ik natuurlijk. Georg was nogal chago. die had een kleine kater. en dat was voor ons dus een mooie gelegenheid om eens flink te klieren. Gustav was ook flink vermoeid. tja, die had met Georg de nacht moeten doorkomen.

Met de cru aan de ontbijttafel in het hotel. en 3 klierende pubers. waarvan 1 niet zichtbaar voor op 1 persoon dan na. Bill was telkens tegen Tom aan het smoezen wat ik zei of hij zei wat tegen hemzelf. en Georg raakte daardoor mateloos geïrriteerd. 'is het zo geheim wat jullie bespreken?' vroeg hij na een tijdje kribbig. Tom en Bill schudde gelijk hun hoofd. 'ja!' riepen ze en Georg zuchtte diep. 'tweelingen ook.' mompelde hij en Tom en Bill gingen weer verder. Gustav was ondertussen weer verder gaan slapen met zijn hoofd in zijn armen op de tafel.

Saki, een van de bodyguards van de jongens, kwam naar ze toe en loodste ze mee richting hun kamers. 'vijf minuten! daarna naar het busje.' Bill begon hoog te gillen en rende gelijk zijn kamer in. Tom rolde met zijn ogen en liep achter hem aan. ik volgde. Bill was in zijn hotel kamer als een bezetene zijn koffers aan het doorzoeken en snel spullen in een handtas aan het proppen. Tom pakte ook een tas en gooide er wat in. ik hielp Bill vooral door spullen voor hem te zoeken.

Saki kwam binnen en sleurde Bill zowat weg. 'sorry Bill maar David heeft opdracht gegeven.' ik kreeg de slappe lach terwijl ik achter hun aan liep. de andere 3 jongens konden ook maar met moeite lachen inhouden.

tijdens concert:

het lawaai was oorverdovend. zeker vanaf mijn plaats. ik had besloten nu eens tussen het publiek te gaan staan. ik kon natuurlijk gewoon vooraan gaan staan. al bezorgde dat wel flink wat niesbuien. maar deze avond kon me dat niets schelen. de muziek was goed en het was super warm. dat kon ik merken. ik dansde een beetje mee tussen het publiek en gilde lekker hard mee. lekker even losgaan. ik kwam in een soort roes terecht waarbij ik alleen nog maar leefde in de concert hal. oké laat dat leven maar even weg. ik leef niet echt. maar figuurlijk gezien wel. ik zong hard mee met de nummers. na de concerten die ik al had bijgewoont kon ik de meeste teksten wel dromen.
om me heen hoorde ik de namen van de jongens. en allerlei smeekkreten. de sfeer was goed en de muziek geweldig.

en voor ik het wist... was het laatste nummer aangebroken. de toegift.
handen met mobieltjes gingen de lucht in. de vervangers van de aanstekers. duizende lichtjes in de concerthal. Bill brabbelde wat. nauwelijks verstaanbaar door het gegil. en de tonen werden ingezet. als een massale groep zong iedereen mee. Bill keek me tijdens het zingen een paar keer aan terwijl hij rustig over het podium wandelde. een speelse glimlach verscheen dan op zijn gezicht en ik lachte terug. het einde werd gemaakt en het publiek bleef schreeuwen. Bill ging als eerste af en ik liep door de menigte naar de backstage. Bill kreeg een handdoek en water in zijn handen en liep naar de kleedkamer. Tom en Georg volgde even later. als laatste kwam Gustav. het gegil van het publiek was nog vaag op de achtergrond te horen. 'ik ben kapot.' mompelde Gustav en ging uitgetelt op de bank liggen. over een kwartiertje zouden de jongens opgehaald worden dus was er geen tijd voor ze om hier onder de douche te springen.
David kwam de kamer binnen. 'geweldig gedaan jongens! mooie afsluiter. komen jullie mee naar het hotel?morgen ochtend zullen we jullie met de bus afzetten en begint jullie welverdiende weekje vakantie.' er klonk een instemmend geluid en de jongens stonden zuchtend, steunend en kreunend op om hun manager te volgen. via de achteringang naar een busje met geblindeerde ramen. op naar het hotel voor een laatste nachtje.

Reacties: