FanFic.nl

You're my obsession.

What the hell happened?

We lopen nog wat te kloten in de stad als plots mijn telefoon af gaat.Ik kijk op het scherm en zie dat het mijn moeder is."Zo terug" zeg ik tegen de rest.Ik loop een zijstraatje in en neem op."Hoi?"."Hoe laat ben je thuis schat?"."Weet niet,even vragen hoe laat ze me terug brengen".Ik wil richting de jongens en Madison lopen maar voel dan dat ik van achter vast word gegrepen.Ik probeer te gillen maar voel een hand tegen mn mond gedrukt."Ben je er nog?".De persoon die me vast gegrepen heeft verbreekt de verbinding en sleurt me mee.Ik probeer tegen te werken,maar niks werkt en gillen kan nu niet door die verdomde hand.Wat moet hij van me?Een vlaag van panniek overspoelt me als ik op de grond wordt gedrukt."Als je je ook maar even verzet dan gebeurt er dit" hij pakt een groot mes uit zn jaszak en houd het tegen mijn keel."Ik...ik hou mn mond" stotter ik.Hij gaat met zn handen onder mijn shirtje en wrijft over mijn borsten.Ik voel er echter helemaal niks van,alsof ik niet leef,en alsof het allemaal een nachtmerrie is.Hij gaat langzaam naar beneden en opent mijn broek,vervolgt door de zijne.Dan kom ik weer bij de realiteit en besef wat hij nu eigenlijk doet.Ik ga het er op wagen,ik ga liever dood dan dat ik ontmaagd wordt tegen mijn wil,zonder dat ik van diegene hou.Als hij zijn broek uit heeft en probeert de mijne uit te trekken begin ik te gillen.

Strify pov.

"Ze blijft wel lang weg he" zeg ik tegen de rest."Ja inderdaad,maar ik zag dat dr moeder belde dus het zal wel belangrijk zijn ofzo" zegt Shin.Ik knik en ga op Kiro hangen."Kusjeeeeee?" vraagt hij met een pruillip.Ik grinnik en geef hem een klein kusje,gewoon vriendschappelijk bedoelt want ik heb Chanel nou,het meest mooie meisje op aarde."Hee hoorden jullie dat?" zegt Yu."Wat?" vraagt Madison."Dat gegil".Ik luister goed en hoor dan mijn naam,ik herken de stem uit duizenden en trek de rest mee naar het zijstraatje waar Chanel in verdwenen is.Ik zie haar halfnaakt op de grond liggen en er loopt bloed uit haar keel.Ze huilt hysterisch en ik ren op haar af.Ik neem haar in mijn armen en Madison belt een ambulance."Het komt goed" fluister ik haar geruststellend.Kiro staat er verslagen bij en Yu eerder geshockeerd.Romeo loopt op ons af en drukt zijn vest op de opengesneden wond van Chanel,want het stroomt er gewoon letterlijk uit.Madison komt aangerend en Shin loopt samen met Kiro weg,want ze kunnen het niet aanzien.Ik krijg tranen in mn ogen als ik naar Chanel kijk.Zo'n jong lief kwetsbaar meisje,waarom moet dat nou net bij haar gebeuren?Romeo houd nog steeds zijn vest tegen de wond en Madison hurkt voor haar neer."Wat is er gebeurt?".Ze gebaart iets dat ze niet kan praten en ik zie dat haar ogen nog vol angst zitten terwijl de tranen over haar wangen rollen.Ik trek haar steviger tegen me aan.Iik zie haar wit wegtrekken en ze sluit haar ogen."CHANEL BLIJF BIJ ME,NIET GAAN".Net op dat moment horen we de ambulance aankomen en komen Shin en Kiro ook weer terug gelopen.De mannen leggen haar op de brancard terwijl ze allemaal slangetjes om zich heen krijgt en een infuus."Er mag een iemand mee,de rest moet later komen".Ik zie ze allemaal naar mij kijken en ik kijk even naar Madison."Ga jij maar" zegt ze met een fluwe glimlach.Ik kijk haar dankbaar aan en verdwijn de ambulance in.

Reacties: