FanFic.nl

Bonnie & Clyde

Hoofdstuk 34

Maria is de was aan het verzamelen, die gewassen moet worden. Ze snapt af en toe niet waar die berg was vanaf komt. Ze sorteert de was en voelt alle zakken na of er niets in is blijven zitten. Ze neemt het colbertjasje van Carlos en haalt zijn zakken leeg. Die moet nodig gelucht worden. Carlos heeft er een handje van om altijd van alles in zijn zakken te stoppen. Ze kijkt even later verbaast naar de inhoud van zijn linkerzak. Daar zit een sleutel en een briefje in. Die sleutel kent ze niet. Zou die van de zaak zijn? Het opgevouwen briefje legt ze ernaast. Ze kijkt ernaar en er bekruipt haar een vreemd gevoel. Aarzelend maakt ze het briefje open.
“Vanavond was heerlijk, mocht je vannacht zin hebben in vervolg, is hier de sleutel. Ik ben overtuigd dat jij mij wel weet te vinden.”� Ondertekent met een lippenstift kus. Er gaat een rilling over haar rug. Wat heeft dit te betekenen? Is er een andere vrouw in Carlos’ leven? Ze denkt aan afgelopen nacht. In niets heeft ze gemerkt dat er iets met hem was. Dat hij anders was dan anders. Ze leest het briefje nog eens en besluit Carlos, die onder de douche staat, ermee te confronteren. Ze laat de berg was voor wat hij is en loopt naar de badkamer, die ze zonder te kloppen binnen gaat.
“Carlos? Kan ik je even spreken?”�
“Natuurlijk lieverd, waar brand het?”� antwoordt hij de douche uitstappend. “Je bent anders net te laat om mijn rug te wassen.”�
“Ik heb dit briefje van jouw liefje gevonden in je jasje samen met haar huissleutel. Begin dus maar eens uit te leggen”� moppert Maria. Carlos kijkt niet begrijpend naar het briefje in haar hand.
“Dat zat in mijn jasje dat ik gisteren aanhad?”� Ze knikt.
“Die verduivelde Henriëtte ook. Je weet wel de dochter van mijn grote klant Ricardo Serano. Ze wilde dat ik mee koffie ging drinken gisterenavond maar ik heb dat geweigerd. Er is niets tussen ons Maria. Eerlijk niet, je weet toch dat ik van jou houd. Denk eens terug aan vannacht, ik was toch hier bij jou?”� Maria kijkt hem onderzoekend aan.
“Jij bent dus bij haar thuis geweest en jij hebt de sleutel aangenomen”� zegt ze boos.
“Nee, natuurlijk niet, die moet ze me gisteren in mijn zak hebben gestopt”� probeert hij uit teleggen. De telefoon gaat en Maria loopt de badkamer uit om hem in de woonkamer aan te nemen.
“Ja”� meldt zij zich.
“Met Henriëtte Serano. Mag ik die knappe baas van jou even aan de telefoon? ”�klinkt Henriëtte, die veronderstelt het dienstmeisje aan de lijn te hebben. Bij Maria gaat er een knop om. Ze is woedend. Woedend op Carlos en op die del die zich hier durft te melden.
“Ik zal meneer roepen”� sist ze, zich met moeite inhoudend. Ze gooit de hoorn op het tafeltje en sprint weer naar boven.
“Jouw liefje aan de telefoon”� snauwt ze hem toe en verdwijnt in hun slaapkamer waar ze de deur onzacht van dicht knalt. Carlos, die net zijn pantalon dichtknoopt, schakelt pas veel te laat en is in dubio wat hij zal doen. Maria achterna of eerst naar beneden om de telefoon te pakken en Henriëtte er van langs geven. Hij besluit tot het laatste. Hij snauwt Henriëtte af en verbied haar hier nog eens te bellen. Daarna gooit hij de telefoon op de haak en stuift weer naar boven en stormt hun echtelijk slaapkamer in. Van schrik blijft hij, op de drempel staan. Maria doet net haar koffer dicht en is vastbesloten te vertrekken. Ze deelt alles met haar man maar ze weigert hem met wie dan ook te delen. Haar besluit staat vast, ze vertrekt en wel nu meteen. Ze wil terug naar Italië en neemt zich voor bij een vriendin in te trekken.
“Maria, doe dat nu niet. Ik kan het uitleggen”� begint hij. Maria is echter zo boos dat ze hem een flinke zet geeft en met haar koffer langs hem door naar beneden rent waar ze haar jas aantrekt, de autosleutels pakt en naar buiten gaat om de auto te starten. Carlos ziet de ernst van de situatie in en dondert met drie treden tegelijk de trap af.
“Maria, niet doen. Waar wil je in hemelsnaam naartoe gaan?”� Hij probeert haar vast te houden maar zij duwt hem weg.
“ Ik ga naar Italië, want daar kun jij niet meer komen en zo heb ik ook geen last meer van jou”� roept ze buiten zichzelf van woede.
“Maria niet doen, jij wordt net als ik gezocht in Italië”� probeert hij haar ervan te weerhouden.
“Alles is beter dan hier mee aan te moeten zien hoe jij je met andere vrouwen ophoud. En als ze me oppakken Carlos Marí­n, zal ik eerst eens een boekje over jou opendoen.”� Ze start de auto en scheurt met een noodgang de oprit af.
“Maria, niet doen”� roept hij haar na, maar het is al te laat. Ze is weg. Koortsachtig denkt hij na wat hij moet doen. Hij sprint naar boven en kleed zich snel verder aan en besluit in zijn auto te springen en hoopt haar voor de grens op te kunnen vangen.

Sofie heeft van Sebastien groen licht voor haar winkeltje gekregen. Ze heeft de inrichting nu klaar en bekijkt goedkeurend het resultaat. Het is de bedoeling dat ze open gaat na de bruiloft. Maar nu eerst is er morgen hun bruiloft. Ze glimlacht bij de gedachte dat ze morgen gaat trouwen. Ze doet nog een laatste check up en besluit dan terug naar het woonhuis te gaan omdat Seb elk moment thuis kan komen.
“Papa”� gilt Elisa als ze bijna bij het huis zijn. Seb spreidt zijn armen en vangt zijn kleine dochtertje op. Hij kust en knuffelt haar stevig.
“Hoi prinsesje van me. Ben je lief geweest vandaag?”� Elisa knikt heftig. “Dan heb ik morgen nog een verrassing voor jou”� zegt Seb geheimzinnig.
“Seb, wat ben jij weer aan het bekokstoven?”�vraagt Sofie nieuwsgierig.
“Niets, lieverd. Je kent me toch?”�
“Daarom juist”�zegt Sofie dreigend met haar wijsvinger.
“Mijn meisjes moeten niet zo nieuwsgierig zijn”� plaagt hij. “Kom gauw naar binnen en eten, dan is het al bijna morgen. Onze grote dag.”�

De volgende morgen is Sofie al vroeg op. De kapster komt zo om haar en Elisa te kappen en ze wil zeker zijn dat alles goed geregeld is. Het cateringbedrijf zal ook al vroeg komen even als de ceremoniemeester. Elisa is erg druk en onrustig. Aan iedereen die het wil horen loopt ze te vertellen dat ze met papa en mama gaat trouwen. De mensen van de catering kijken haar glimlachend aan. Seb houd zich bewust op de achtergrond en zorgt dat hij zijn meisjes niet ziet voor twee uur als de ceremonie begint. Hij is een wandeling aan het maken over zijn landgoed en laat zijn gedachten gaan over zijn aanstaande huwelijk van middag. Hij is een gelukkig man. Hij trouwt met Sofie, waar hij al heel lang van houdt en waarvan hij dacht haar nooit meer terug te zien. Op de ongebruikelijk manier waarop ze weer in zijn leven is gekomen en dan zijn kennismaking met zijn charmante dochtertje. Er gaat een grote glimlach over zijn gezicht. Eigenlijk is dat het allerbeste wat hem ooit is overkomen. Als hij dat vier jaar geleden geweten had was hij nu allang een getrouwd man geweest. Hij schuift de gedachten, dat hij de eerste levensjaren van zijn dochter niet heeft meegemaakt, ver weg. Zij hebben het uitgesproken en hun band is nu mogelijk nog hechter dan vroeger. Hij snuift de voorjaarslucht op. De zon doet al aardig mee en het beloofd een heerlijke dag te worden. Fluitend besluit hij terug naar huis te gaan, om te douchen en zich te verkleden. Hij mag niet te laat komen want er wachten twee dames op hem.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.