Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Süchtig {Complete} » Deel 7 I Want To Save You – Something Corporate
Süchtig {Complete}
Deel 7 I Want To Save You – Something Corporate
Bill:
‘Bill waar ben jij met je gedachte?’ David klinkt geïrriteerd. Ik zucht en sla mijn ogen neer.
‘Sorry,’ mompel ik, dit is al de vijfde keer dat we moeten stoppen omdat ik gewoon weg stop met zingen, of de woorden door elkaar haal.
‘Daar help je niemand mee, doe is even je best.’ Ik voel hoe de tranen in mijn ogen springen van zijn botheid. Jezus, waarom ben ik de laatste tijd toch zo vreselijk emotioneel? Ik weet het wel. Het is Robin. Het leek zo goed te gaan, maar sinds een weekje is dat over. Ik had me kunnen inhouden maar het liefst had ik willen schreeuwen toen ik zag waar ze mee bezig was. Ik kon wel huilen maar Robin haar gezicht was emotieloos, zo als altijd wanneer dit gebeurde. Het was een lange tijd zo goed gegaan met haar. Wat was er gebeurd dat ze nu weer allemaal opnieuw begon? Het ging niet goed met haar, en daardoor voelde ik me weer klote. De standaard chagrijnige ik was weer terug, ik had een concentratie vermogen van niets, was snel op mijn teentjes getrapt en de jongens irriteerde me mateloos. Zelfs Tom kon niets goed doen. Ik weet dat het oneerlijk is tegen over mijn vrienden. Vooral met Tom heb ik medelijden, het doet hem steeds meer pijn om me zo te zien. Nog even en het gaat flink mis tussen ons. Daarom probeer ik zo min mogelijk samen met hem te zijn. Wanneer we alleen met ze tweeën zijn gaat hij vragen stellen. Vragen waarop ik geen antwoord kan geven.
‘Zijn jullie er klaar voor? Bill?’ Ik kijk op en knik zachtjes, ‘mooi zo. Rette Mich, voor de laatste keer. En doe je best, Bill.’
Ik slik de brok uit mijn keel weg. Concentreren Bill, hoe eerder je dit klaar hebt hoe eerder je weg mag. Ik duw het beeld van Robin uit mijn hoofd.
Ik ga Robin redden, alles komt goed.
Ik zie David zeer tevreden kijken. ‘Mooi! Goed gedaan jongens! ’ Hij klopt mij nog even op mijn schouder. ‘Ik weet niet wat er is jongen, maar laat je asjeblieft iets minder afleiden oké? Dit werkt voor niemand fijn.’ Ik weet het, ik weet het. Het zal snel over zijn, ik weet ten slotte al hoe ze heet. Het duurt nu niet lang meer. Ik treuzel en loop als laatst de studio uit in de hoop dat iedereen dan al weer weg is. Ik zie mijn broer in het gangetje staan. Ik versnel mijn pas en wil langs hem heen lopen maar zijn hand pakt mijn arm vast, fuck.
‘Bill?’
Ik draai me om en glimlach naar hem, ‘sorry dat ik er niet helemaal bij was vandaag broer. Ik heb slecht geslapen.’ Een keiharde leugen, maar voor eigen bestwil. Tom zijn gezicht staat verdrietig en meteen voel ik de nepglimlach van mijn gezicht af geveegd worden. ‘Tom?’ Vraag ik zachtjes.
‘Je liegt Bill.’ Ik bijt op mijn lip. Wat had ik verwacht? Tom is mijn tweelingbroer, natuurlijk heeft hij dat door, ‘wat is er met je, Bill? Je bent zo veranderd.’
Ik bijt nog harder op mijn lip. Een metaalachtige smaak vult mijn mond, bloed. Tom kijkt me wanhopig aan maar ik zwijg. Daar gaan we weer. De eerste keren dat Tom me aansprak deed ik heel vrolijk en zei ik dat er niets aan de hand was. Hij had het zich verbeeld. Maar voor die truck is het nu te laat; ‘ik ben heus niet dom Bill. Ik merk dat er wat met je is dus kom niet met dat smoesje. Je kan me alles vertellen!’
Nee, dat kan ik niet. Nog niet. Ik wacht tot hij me los laat.
‘Het komt wel weer goed Tom, laat me maar even oké?’
Nu bijt Tom op zijn lip. ‘We vertelde elkaar altijd alles, Bill. Waarom nu niet meer?’
Ik zie Robin haar gezicht voor me. Ik kan het echt niet vertelen. Maar, Tom mag niet twijfelen over onze band samen. Ik voel de tranen over mijn gezicht stromen. Waarom gaat het fout met iedereen? Nee, herstel Bill, het duurt nu niet lang meer. ‘Ik kan het je niet vertellen Tom. Nog niet,’
Tom zijn gezicht staat strak. ‘Ik heb het me vast alleen maar ingebeeld dat we elkaar alles vertelde. Of misschien was het alleen van mijn kant.’ Zegt hij dan bot.
‘Nee Tom! Ik,’ Waarom gaat alles nu mis? ‘Ik heb je altijd alles verteld.’ Fluister ik dan zachtjes.
‘Waarom dan dit niet Bill?’ Zijn stem klinkt kil een beetje boos maar vooral verdrietig, ‘ik ben gewoon bezorgd om je. Je sluit je op, doet nooit meer wat leuks. Je zit maar op je kamer en je hebt van die buien. Soms ben je heel vrolijk en dan opeens ben je weer niet te genieten. Ben je stik chagrijnig en doet iedereen alles fout. Ik haat het om je zo te zien, vertel me asjeblieft wat er is!’
Ik zucht, een deel van me wil het zo graag vertellen. Ik wil het delen en dan vergeten. Maar ik kan haar niet vergeten. Dit is zo gekomen, ik ben voorbestemd om haar te helpen daar geloof ik sterk in. Maar het is ik alleen, ik voel dat ik dit alleen moet doen. ‘Georg en Gustav zijn ook bezorgd, dit kan zo niet verder. Het drijft ons uit elkaar. Het drijft jou en mij uit elkaar, maar ook jou en de band. Je moet je niet zo afzonderen!’ Tom klinkt wanhopig, huilt hij nou? ‘Asjeblieft Bill?’ Opnieuw bijt ik op mijn lip. ‘Sorry Tom.’ Fluister ik dan zachtjes. Tom zijn greep verslapt en ik trek me los.
‘Je weet dat dit niet zo verder gaat!’ Tom klinkt hysterisch. Ik heb me nog nooit zo schuldig gevoeld. Ik ren mijn kamer in en sluit me opnieuw op. Ik moet iets nieuws vinden. Ik moet meer informatie krijgen over Robin. Ik moet haar vinden, dan kan ik alles vertellen. Dan is dit alles over. Dan zijn ik en de band weer goed, dan is Robin weer goed. En zolang het goed gaat met Robin gaat het goed met mij. Wij zijn voor elkaar gemaakt. Het gaat allemaal goed komen.
Alles. Wird. Gut!
Reacties:
Precies: wat houdt hij zichzelf toch voor? ._. En Tom, mijn hart breekt bijna als ik dat stukje opnieuw lees. Bill, Bill, Bill... Jij moet dit echt snel gaan oplossen, want anders dan doet Tom zichzelf of jou nog iets aan.
Dah. Het blijft hartverscheurend om te zien hoe hij zichzelf maar een oplossing blijft aanpraten. Arm ding.
Snel meer? En heb ik het nu goed en is het volgende stuk inderdaad het laatste? o.o
Oeeeh, zal het ooit weer goed komen met de band -wenkbrauwwiebel-...
Heeeeel gauw verder gaan <3
Ach Bill, wat houd je jezelf nou voor?
Arme jongen, maar echt slim is hij niet.
Ik vind Tom zo lief, hij probeert echt alles voor zijn broertje, maar Bill lí¡í¡t hem niet, zo sneu...
Oh, en waar ik vandaan kom?
Ik heb het net helemaal gelezen, het verhaal hield me volledig in de ban en ik was eigenlijk nogal teleurgesteld om te zien dat er niet nog meer was ;-)
De verslavingen, hij aan haar en zij aan pijn, zijn ontzettend mooi in beeld gebracht, zonder de onsmakelijke details waar mensen (ik in elk geval) niet op zitten te wachten - precies goed zo.
En het gedichtje uit het vorige hoofdstuk was trouwens erg mooi <3
Ik wacht op het volgende deel!
Xx Nadezh
Pfff.
Tom is zooo lief voor bill, bill moet het nu echt ffe heel snel vertellen wat er aan de hand is, k vind vet sonde man voor Tom. :"(
En dat gedichtje uit t vorige hoofdstuk vond k echt heel mooi! <3
ik hoop dat je snel verder gaat, tis een prachtig verhaal,
'liefde.