FanFic.nl

NL goes to Japan (saved by the bell)

hoofdstuk 24

Hikari zit al lang en breed op de bank als ik klaar ben ben stofzuigen. En ik maar denken dat ze altijd een hyper kind is en ze vol energie zit. Ze zit liever op de bank dan dat ze haar handen uit de mouwen moet steken.
Ik zet de stofzuiger op op zijn plek en plof zuchtend naast haar neer. "ga je vanavond mee naar de club?" vraagt ze zonder op te kijken van haar tijdschrift.
"Nee, moet morgen weer aan de slag met mijn werk."
"O...." Ze zucht, legt haar tijdschrift weg en staat op. Aan de trap hoor ik dat ze naar boven gaat.

De volgende dag loop al vroeg over straat naar mijn werk. Ik heb er eigenlijk wel weer zin in. Ze zullen me we gemist hebben. Ik run een eigen kapsalon, maar heb een voor de weken dat ik in Tokyo was de zorg van de kapsalon aan een goede vriendin en medewerker keiko gegeven. Ik duw de deur van achteringang van de kapsalon open en loop de gang in waar we onze jassen op hangen, waar op dit moment geen jas te bekennen is, omdat het midden lente is. Ik zet mijn tas bij de andere tassen van de meiden, zo te zien zijn ze er allemaal al.
Ik loop door de deur naar de kapsalon en ja hoor daar zitten ze allemaal gezellig te babbelen op de kappersstoelen. Als ik binnen kom vals het gesprek stil en kijkt iedereen me aan. Keiko is ook de eerste die op springt en naar me toe snelt. "Hoe was het?"
"Super? hoe ging het hier?"
"Goed"
"Geen problemen?"
"Nope"
"Mooi"
Ik krijg van iedereen een knuffel en praten nog wat tot de eerste klanten binnen druppelen.

Ik draai het slot van de voordeur open en stap naar binnen. Ik gooi de deur met een iets te harde knal dicht en hoor het geluid van een geschokken Hikari uit de woonkamer komen. "Sorry!" roep ik van af de gang. Ik schop mijn schoenen uit, zet mijn tas in de hoek en loop de woonkamer binnen.
"En hoe was de eerste dag werken na een paar weken Tokyo?" is het eerste wat Hikari vraagt als ik binnen kom.
"Goed goed....was weer gezellig al altijd." zeg ik al ik naar de bank loop. Ik laat me er met een luide zucht op neer ploffen en zak wat onderuit.
"moe?"
"jup...en honger"
"Komt goed uit wat ik heb pizza besteld."
Ik moet even lachen, precies Hikari, als ze maar niks hoeft te doen.
"wat?"
"Niks."
"hm....geloof je niet." ze wil door vragen maar word onderbroken door de deurbel.
"Saved by the bell" zeg ik met een glimlach.
Hikari kijkt me met een ik krijg jou nog wel blik aan en loopt naar de deur, om even later terug te komen met twee pizza dozen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.