FanFic.nl

GazeRockIsNotDead(Gestopt, tijdelijk?)

How To Eat Noodles

"Ik vermoord Kai, nu kan ik dit ding weer repareren!" Reita kwam mokkend het huis weer in gelopen en ik keek hem na. Hij liep de trap op naar boven en ik hoorde Aoi lachen. "Ga je mee naar de woonkamer?" Ruki keek me vragend aan en ik keek weer naar hem. Ik knikte met een kleine glimlach en Ruki bood me opnieuw zijn hand aan. Ik nam die voorzichtig aan en volgde Ruki toen naar een andere kamer. Deze was groter dan de vorige en was een stuk gezelliger. Er stonden twee zacht uit ziende, langwerpige dingen voor een groot scherm achtig iets. Aan de linker kant daarvan, zat er een groot vierkant in de muur waar onderin donker bruine staven lagen. "Dit is dus de woonkamer. Die twee dingen in het midden, heten banken en dat wat er voor staat is een tv." Legde Ruki me uit en ik knikte begrijpend. Blijkbaar had hij door dat ik niet wist wat het was en hoe het heette. "Dat daar," Ruki wees op het grote gat in de muur. ", dat is een Open haard. Als je daar een vuurtje in maakt word de kamer lekker verwarmt." geschrokken keek ik Ruki aan. "V.. vuur?" vroeg ik angstig en ik kneep wat harder in zijn hand. Ruki keek me verbaasd aan. "Het is dan niet gevaarlijk hoor. Dat vuur blijft netjes in dat gat als je er niks vanaf een afstandje in gooit." ik knikte, maar bleef trillen. Ik wist nog precies wat vuur was en ik zou dat ook nooit vergeten. Ik sloot angstig mijn ogen om de beelden van heel vroeger te verdringen en ik piepte zachtjes. "Selena.. Alles goed?" Ruki zijn stem klonk bezorgt en ik opende mijn ogen. Ruki hurkte voor me neer om mijn gezicht te kunnen zien en ik schudde voorzichtig mijn hoofd. "V.. vuur is ge.. gevaarlijk." bracht ik moeilijk uit en Ruki knikte. "Dat is het inderdaad. Maar het kan je niks doen." stelde Ruki me opnieuw gerust. Ik keek twijfelend in zijn ogen en zag dat hij de waarheid sprak. Het kalmeerde me een beetje en ik knikte. Plots drong er een vreemde, maar toch lekkere geur in mijn neus. Verbaasd keek ik om me heen en keek Ruki met me mee. "Dat zal wel van het eten komen dat Kai voor je klaar maakt." Ik keek Ruki aan en glimlachte. Een ding wist ik zeker over Ruki, Aoi en Kai, deze drie waren zeker heel aardig. Hopelijk Reita en die andere jongen ook..
"Het eten voor onze dame is klaar!" Ik keek naar de opening van de woonkamer en zag Kai vrolijk binnenkomen. Hij hield wat dingen in zijn hand en zette het op iets wat naast een van de banken stond, ik herkende het als een tafel. Blijkbaar was ik niet alles vergeten. Glimlachend en bedankend keek ik Kai aan en boog een beetje. "B.. bedankt." fluisterde ik zacht en Ruki kneep even in mijn hand. Ik keek hem verbaasd aan. hij glimlachte alleen maar en gaf toen een knikje naar het eten en Kai, die er nog naast stond. Ik keek weer naar Kai die me ook glimlachend aan keek. Ik knikte en hapte naar adem terwijl ik op hem afliep. Nu ze me zo beide glimlachend aankeken, maakten ze me toch wel een beetje bang. Ik keek naar het eten wat Kai klaar gemaakt had en vroeg me af wat het allemaal was. Het zag er raar uit, maar opzich best wel lekker. "Dit zijn noedels en een bakje met rijst. Ik hoop dat de noedels niet al te scherp zijn van smaak." Zei Kai glimlachend en ik keek even naar hem. Toen knikte ik en pakte voorzichtig een van de kommen vast waar twee stokjes in zaten. Verbaasd keek ik om naar Ruki die lachte. "Daar moet je mee eten." antwoordde hij mijn vragende blik. Ik keek weer naar de stokjes en beet op mijn onderlip. "Moet ik het voor doen?" Kai zijn stem klonk zacht in mijn oren en ik keek opzij. Ik knikte dankbaar en Kai glimlachte terwijl hij de stokjes vast pakte. Geïnteresseerd keek ik toe hoe hij ze vast pakte en wat van de sliertjes in het kommetje oppakte. Mijn mond ging een beetje open van verbazing en Kai hield me het voor mijn mond. Onzeker keek ik hem aan maar hij knikte. Ik nam voorzichtig een hap en hij liet de sliertjes los met de stokjes. De smaak ontdekkend en vasthoudend, proefde ik het nieuwe eten en glimlachte goedkeurend. "Lekker!" zei ik enthousiast, dit keer fluisterde ik voor een keertje niet wat mezelf nogal verbaasde. Kai glimlachte blij en ik keek hem vrolijk aan. "Daar ben ik blij om." zei hij. "Gaat het je nu zelf lukken?" vroeg hij en hij hield me de stokjes voor. ik knikte en nam ze aan op de manier hoe hij ze vast gehouden had. Ik probeerde wat sliertjes te pakken, maar gelijk de eerste keer gleden ze er weer af. "Je moet de stokjes eerst los van mekaar doen en dan weer bij mekaar." gaf Ruki me een aanwijzing. Ik knikte begrijpend en deed wat hij zei. Nu lukte het me wel en glimlachte ik blij. Ik merkte hoe Ruki en Kai blij toe keken hoe ik gretig at. In mijn hele leven had ik nog nooit zoiets lekkers geproefd!


Reacties?

Reacties: