FanFic.nl

Ik schuif bij de rest aan tafel, en pak een broodje uit het mandje dat voor me staat. Ik snij hem open en beleg hem. Ik kijk raar op wanneer het me opvalt dat Tom gestrest om zich heen kijkt. Als ik goed op let merk ik dat zijn blik steeds valt op een meisje dat aan één van de tafels zit. Voor een moment voel ik een steek van jaloezie door mijn lichaam gaan, maar kom al snel tot de ontdekking dat het meisje nog maar heel jong is. Als Tom een pedofiel was zal ik jaloers blijven, maar ik weet ongetwijfelt dat hij dat niet is, dus is er niks om me zorgen om te maken. Nou ja, toch wel. Hij houd niet van me zoals ik van hem, en that hurts...

Tom POV*


Onderhand begint mijn nek zeer te doen van het achter om kijken, terwijl mijn maag nog steeds knort. Ik heb nog geen hap van mijn boterham genomen, het voelt echt vreselijk om te weten dat iedereen me heeft zien zoenen met een minderjarig meisje! Steeds kijk ik naar haar, hoe ze onschuldig aan haar tafel zit te eten met haar ouders. Haar ogen glijden steeds over de letters die ik op papier heb gezet. De handtekening voor haar. Ik negeer alle ogen die op mijn rug gebrand zijn, en blijf rustig naar haar kijken. Af en toe kletst ze even met een man, wat waarschijnlijk haar vader is. O shit, shit, shit! Die man ziet er niet slap uit? Integendeel, hij is fucking gespiert! Zelfs zo erg dat het bijna eng word. Nee hè, in wat voor situatie heb ik mezelf nou weer gewerkt? Als zij hem verteld wat haar zojuist even héél gelukkig heeft gemaakt beland ik in het ziekenhuis, op z'n minst!

Huh? Wacht, kijkt ze nou naar mij? Hé verdomd ja, ze krijgt me in de gaten! Met een lieve fonkeling in haar ogen zwaait ze naar me, en gaat dan weer verder met eten als of er niks gebeurt is. Mooi, dadelijk gaan mensen nog denken dat ik met haar flirt. O fuck, haar pa kijkt! Zo vlug ik kan draai ik me terug om en begin aan mijn broodje te eten als of ik dat de hele tijd al deed, hopend dat hij het zo niet merkt. "Tom.." begint Gustav. Geschrokken kijk ik op en even lijkt het of ik begin te zweten. "Sorry nu niet, moet effe naar de plee!" probeer ik mezelf uit deze situatie te redden, en sta meteen op om weg te lopen. Wanneer ik langs het beruchte tafeltje kom, waar dus het meisje zit, loop ik gauw door zonder te kijken.

David POV*


Bij het weg zien lopen van een gestreste Tom trek ik mijn wenkbrauw op. Wat heeft die nou opeens? "Ik wou alleen maar vragen of ik zijn mes kom lenen, die van mij is op de grond gevallen.." zegt Gustav niet-begrijpend, maar laat het onderwerp weer rusten na hij zijn schouders heeft opgehaalt. Er is iets met die jongen. Hij kijkt de hele tijd al heel chaotisch naar achter. Zo kunnen we morgen geen rockend concert geven. Alles behalve dat! Vandaag moeten we de tourbus weer heel wat uurtjes in, en ik heb geen zin in een zenuwlijer die de sfeer verpest! "Bill." zeg ik en kijk tegenover me. Met weinig intresse kijkt hij terug. "Ga met je broer praten, er zit hem iets dwars. Zorg er voor dat straks alles weer goed met hem is." beveel ik hem en wijs met mijn duim naar achter, als teken dat hij naar hem toe moet. Opeens neemt zijn intresse toe en kijkt hij me met gigantische ogen aan. "Maar... Ik? Waarom ik? Kan iemand anders niet gewoon gaan?" vraagt hij bijna smekend. Een plotselinge stilte valt, raar kijk ik hem aan. Voelt hij zich wel lekker? Normaal wilt hij altijd met Tom praten. Zit hij nou ook al met een probleem?! Oké, één en één is twee, er is iets tussen hun! "Hebben jullie ruzie, Bill?" vraag ik hem met een ondertoon in mijn stem. Een teken dat ik het niet bepaalt leuk vind. "Uhm..." is het enige wat hij weet uit te brengen. "Praat het met hem uit, nu!" commandeer ik hem streng. Met nog enige twijvel staat hij toch op, en loopt weg.