FanFic.nl

Onbereikbare liefde (gestopt)

Hoofstuk 4: de harde waarheid

Moeizaam kom ik overeind. Wat een rot nacht was dit. Het duurde een eeuwigheid voordat ik in slaap viel. En hoe laat is het eigenlijk?
Ik kijk op de klok. Half 6. Ik zucht en besluit maar om een douche te nemen. Als ik klaar ben met douchen, loop ik weer terug naar mijn slaapkamer, waar ik me aankleed. Daarna begin ik nog half in slaap aan mijn weg naar de woonkamer. Ik schrik me dood als er opeens iemand voor me staat die me bij mijn schouders pakt. 'Strify, wat doe je hier zo vroeg?' Vraagt Romeo. 'Dat kan ik beter aan jou vragen. Moest je niet naar huis?' Vraag ik slaperig, en er komt en gaap achteraan. 'Nee, ik bleef hier slapen.' Zegt hij. 'Waar dan? We hebben geen logeerkamer en de bank is te klein.' Zeg ik. 'Bij Kiro.' Zegt hij met een glimlach. 'Kiro? Sinds waarneer hebben wij een logeer bed?' Vraag ik. 'Die hebben jullie niet.' Zegt hij. Mijn ogen worden groot. 'Maar, Waarom bleef je dan slapen?' Vraag ik zacht. 'Voor Kiro.' Zegt hij en zijn glimlach wordt groter. 'Ik ga nu een ontbijt voor hem maken. Wil jij ook iets?' Vraagt Romeo. 'Nee, dank je.' Komt er piepend uit mijn mond. Hij klinkt en wil weg lopen. 'Romeo, hebben jij en Kiro iets?' Floept er uit. Romeo zucht. 'We wilde het eigenlijk nog niet vertellen, maar je bent er zelf al achter. Je vindt het roch niet erg he?' Vraagt Romeo. Tranen schieten in mijn ogen en ik kan ze nog net binnen houden. 'Nee. Gefeliciteerd. Dit had ik nooit verwacht.' Zeg ik zo opgewekt mogelijk. Romeo lacht en loopt dan weg. Mijn benen bigennen te trillen en al snel houden ze mijn gewicht niet meer. Ik zak langs de muur naar beneden en duik in elkaar. Tranen rollen over mijn wangen. Er gaat een deur open tegen over mij en een 2 blote voeten met daar boven een jogginbroek blijven voor me staan. Yu knield naast me neer. 'Strify, het spijt me van gisteren. Huil daar niet om, alsjeblieft.' Smeekt hij. Ik kijk hem niet aan. 'Wees nou niet boos. Het was..' Voordat hij zijn zin af kan maken onderbreek ik hem. 'Het ligt niet aan jou.' Yu kijkt me ongelovig aan. 'Wat dan?' Vraag hij. 'Niet hier. Dan hoort hij het.' Fluister ik. Yu trekt me overeind en helpt me naar zijn slaapkamer. Ik plof neer op zijn bed en Yu gaat naast mij zitten. 'Vertel eens, Strify. Wat is er?' Vraagt Yu zacht. 'I.. ik ben verliefd.' Zeg ik stotterend. 'Dat is toch mooi? Is het een jongen of een meisje? O, je had het net over een hij.' Zegt Yu. 'Dat is helemaal niet mooi!' Snauw ik. 'Sorry! Maar wie is het?' Vraagt Yu. 'R..' Ik kon zijn naam niet over mijn lippen krijgen. 'Wie?' Vraagt Yu. 'Romeo.' Zeg ik zacht en kijk de andere kant uit. 'O!' Brengt Yu uit en is daarna stil. 'Maar wat is het probleem dan?' Vraagt Yu na een lange stilte. Ik barst weer in tranen uit. 'Dat i..is nou juist het p..probleem.' Stotter ik weer. 'O, Romeo is hetero. Dat is het probleem zeker?' Vraagt Yu. Ik schud heftig mijn hoofd. 'Hij heeft al iemand anders.' Zeg ik zacht. 'O. Weet je ook wie?' Vraagt hij en slaat zijn armen om me heen. 'Kiro.' Zeg ik en begraaf mijn gezicht tegen zijn schouder aan. Yu zegt ook niets en wiegt me heen en weer.

Zo zitten we nog een half uur en dan sta ik op. 'Ik ga ontbijten.' Zeg ik. Yu knikt en staat ook op. 'Yu, bedankt. Voor daarnet. Ik ben blij dat ik het kwijt ben.' Zeg ik en geef Yu een knuffel. 'Het komt wel goed hoor. Ik weet zeker dat je iemand anders vindt.' Zegt yu. We lopen naar de woonkamer, maar eerst spring ik nog even de badkamer in om wat water over mijn gezicht te halen. Als ik uit de badkamer kom zie ik dat Yu op me gewacht heeft. 'Je kon wel doorlopen hoor.' Zeg ik en lach flauwtjes. 'Voor de zekerheid.' Zegt Yu. We lopen door naar de woonkamer. Daar ploffen we neer op de bank en ruiken het gebaken eitje al. 'Morgen!' Horen we vanuit de keuken. 'Morgen!' Roept Yu terug. Even later komt Romeo vanuit de keuken met een dienblad met allemaal eten er op. Ik slik en kijk de andere kant op. 'Zo zo, wat ga jij doen?' Vraagt Yu. 'Ontbijtje.' Zegt Romeo en loopt de gang op. Ik zet woedend de tv aan en begin te zappen. Als ik ViVa heb gevonden laat ik het staan en staar een beetje naar het scherm. Even later komen Romeo en Kiro binnen lopen en lopen gelijk door naar de keuken. 'Goede morgen, Kiro.' Mompeld Yu. Later komen ze weer terug en proppen zich in 1 stoel. Ik kijk weg. 'Goede morgen.' Zegt Kiro en rekt zich uit. 'Goede morgen.' Zegt Yu. Ik zeg niets, sta op en loop naar de keuken. Ik maak een broodje voor mezelf, maar kom tot de conclusie dat ik daar helemaal geen trek in heb. Ik gooi het broodje weg en ga aan de keukentafel zitten. De bel gaat en later verschijnt Shins hoofd om de deur. 'Goede morgen, Strify.' Zegt hij en ziet er wakker uit, terwijl het half 9 is. 'Wat doe jij hier zo vroeg?' Vraag ik terwijl ik mijn uiterste best doe om niet al te nors te klinken. 'Ik kon niet meer slapen en toen dacht ik, laat ik maar bij mijn allerbeste vriend langs gaan.' Zegt hij en glimlacht. Hij gaat naast me zitten. 'Ik wilde gewoon weten hoe het met je ging.' Zegt hij dan zacht. 'Waarom zou het niet goed met mij gaan.' Zeg ik nors. 'Strify, ik heb goede mensen kennis. Ik kan gewoon vanaf een afstandje zien dat je down bent.' Zegt Shin. Ik zucht. Waarom zou ik het niet aan hem vertellen? Yu weet het ook al. Gewoon hun twee. Ze zouden het toch niet aan Romeo of Kiro vertellen, toch? 'Oké, maar beloof me dat je niets, maar dan ook niets zegt tegen iemand. Vooral niet tegen Romeo of Kiro.' Zeg ik. 'Oké, ik zeg niets.' Beloofd hij. Ik zucht weer en schraap wat moed bij elkaar. 'Ik.. Ik ben verliefd om Romeo en nu gaat hij met Kiro.' Zeg ik en staar naar de tafel. Ik kijk omhoog als ik iets voor me zie bewegen. Kiro staat ongemakkelijk ik de deur opening, draait zich om en beent weg. 'O nee, hij zal het toch niet gehoord hebben?' Vraag ik met grote ogen. 'Ik vrees van wel.' Zegt Shin, ook een beetje geschrokken. 'Ik wil niet dat Romeo het weet.' Ik spring op. 'Wat ga je doen?' Vraagt Shin. 'Ik weet het nog niet. Ik wil gewoon niet dat Romeo het weet. Wat zal hij van me denken?' Ik sta op hey punt om helemaal uit mijn dak te gaan. Shin slaat zijn armen om me heen. 'Strify, rustig! Als jij alles bij elkaar schreeuwt, zal hij het ook weten.' Hij schud me door elkaar. 'Shin, wat moet ik doen?' Vraag ik wanhopig. 'Als je het echt niet weet, kun je wel een paar dagen bij mij logeren.' Zegt Shin. 'Meen je dat? Maar ik wil je niet in de weg lopen.' Zeg ik wel al een beetje opgelucht. 'Nou, pak je spullen. Ik leg het ze wel uit dat jij een paar daagjes het huis uit gaat. Als Romeo er naar gaat vragen wat er is, zeg ik wel dat het niets ergs is, maar dat jij gewoon even weg moet om alles op een rijtje te zetten.' Zegt Shin. 'Shin, dankje!' Zeg ik opgelucht, omhels hem en ren dat de woonkamer in. Daar zie ik Romeo Kiro een zoen geven. Ik draai me om, om weer naar de keuken te gaan, maar ik bots tegen Shin op, die me de gang op stuurt. Ik slof naar mijn kamer en plof languit op bed. Ik staar naar mijn muur. Een paar minuten later besluit ik toch maar om mijn tas te pakken. Dat is in 10 minuten gedaan, dus loop ik met tegenzin de gang weer op. Als ik weer in de woonkamer sta, richten alle ogen zich op mij. 'Shin, laten we gaan.' fluister ik en loop naar de deur. 'Strify, wat is er?' Vraagt Romeo. Ik loop zonder iets te zeggen de voordeur uit en Shin komt achter me aan. Even later zitten we in de auto.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.