Hoofdcategorieën
Home » Cinema Bizarre » Tot zo <3 [one shot] » Tot zo <3
Tot zo <3 [one shot]
Tot zo <3
Het leek alsof alle emoties uit me weg werden gerukt.Ik kon er niet om huilen,en ook niet kwaad om worden.Want al deze emoties deelde ik alijd met jou,maar nu kan ik ze met niemand meer delen.Ik pak de roos van tafel,de roos die ik van jou heb gehad.Ik druk hem tegen mn hart en samen met onze eerste foto die we ooit hadden loop ik ermee naar buiten.Ik loop de straten door die ik met jou had bewandelt als we even rust wilden.Deze weg leidt tevens ook naar het parkje waar we al onze liefdevolle momenten hadden gedeelt.Maar die momenten zijn voorgoed verdwenen.Ik zucht eens diep en loop verder.Ik zie het hek al staan en versnel mijn pas.Net als ik bij het hek aankom wordt ik vastgegrepen.Ik draai me om en zie Kiro staan,hij heeft tranen over heel zijn gezicht en ziet er gebroken uit,of nee hij is gewoon kapot van binnen.Hij neemt me in zijn armen en dan voel ik dat ik breek.Al die tranen die er niet uit kwamen,stromen nu als rivieren naar beneden.Ik sla Kiro tegen zijn borst aan en kijk met betraande ogen in zijn gezicht."WAAROM KIRO,WAAROM?".Ik voel Kiro's hand door mijn haar en ik zie gewoon dat hij zich groot probeert te houden."Dat vraag ik me ook af,waarom dit moest gebeuren".We pakken elkaars hand en lopen door de poort.Een akelige stilte heerst,behalve als we bij die ene persoon aankomen.Die persoon die mijn hart heeft gestolen,ik zak op de grond en Kiro doet hetzelfde.Ik kijk voor een laatste keer naar Kiro en geef hem een knuffel."Het spijt me,je zal altijd in mn hart blijven,and remember best friends "."For ever".Ik pak de foto van Strify en mij en leg hem op zijn graf.Ik pak de roos en met de scherpe doorns snij ik in mn pols net zo lang totdat het bloed begint te stromen.Ik leg me op het graf van Strify en geef er een kus op."Tot zo" fluister ik,en langzaam voel ik mezelf steeds meer wegzakken van aarde....
hope u like it <3
wow, het is mooi! Triest, maar wel mooi.