FanFic.nl

crazy little thing called love CB (gestopt)

40 the problems keep comming!

strify pov
het was giteren avond best laat geworden. de ouders van Yu aren best laat gebleven alleen stijn ging snel weg omdat hij sheyla op moest halen. ik kijk naar shin die zich dicht tegen me aan heeft gelegt. hij ligt met zijn hoofd op mijn borst en maakt kleine smakgeluidjes. ik streel over zijn rug en druk een kusje op zijn lippen. hij zet ineens zijn nagels in mijn huid en ik slaak een gil.
''SHIN! eikel!'' roep ik boos en hij barst in lachen uit. de andere komen de kamer in rennen.
''wat is hier aan de hand?'' roept kiro verbaast.
''hij zet z'n nagels zo in mijn huid! en hij heeft van die punten!''
''moet je me maar niet wakker maken!''
''nou sorry hoor sleeping beauty!'' jasper en jason liggen letterlijk op de gond van het lachen.
''haha jammer pa!'' roept jasper droog. en dan gaat de telefoon, jasper neemt lachend op aangezien hij er het dichtste bij staat. nou ja meer ligt.
''jasper gimbrere.''
''...''
''oh ja tuurlijk!'' hij geeft mij de telefoon.
''strify.''
''dag meneer, we hebben net de heer stijn gimbrere ontvangen die de contracten in heeft geleverd en van af vanmiddag 12 uur staat in de computer van de gemeente dat u de pleeg vader van jasper gimbrere bent!''
''oke dank u wel!''
''alst u blieft!'' ik leg af en kijk jasper aan.
''van middag 12 uur mag je me officieel je vader noemen!''
''yes! nu kan ik zeggen dat mijn vader beroemt is!'' hij vliegt om mijn nek. ik rol met mijn ogen.
''he dit betekent dus dat ik offigieel een zoon heb! dus ik word oud!''
''DUDE we verschillen maar 5 jaar!''
''dat klopt! en nu op rotten allemaal ik wil weer slapen als shin zijn nagels niet meer tussen mijn ribben perst!'' roep ik dan meer tegen shin dan tegen de rest. shin rolt met zijn ogen en ploft weer neer op het bed ik laat me er weer naast vallen en iedereen verdwijnt uit de kamer. shin komt weer lief tegen me aan liggen en streelt langs de plek waar hij net zijn nagels in zette.
''deed het echt zo'n pijn?''
''de eerste keer dat je me pijn hebt gedaan!'' zeg ik zachtjes terug.
''sorry liefje!'' fluistert hij en hij zoend me.
''hmmm, nog een paar en het is je vergeven!'' hij grijnst en komt op mijn schoot zitten. hij begint me rustig en lief te zoenen. ik kreun zachtjes van genot en streel over zijn rug. hij streelt over mijn bort kas en drukt steeds een klein lief kusje op mijn lippen. ik neem zijn hoofd vaste en geef hem dan een lange rustige tongzoen.

jasper pov
helemaal hyper van het nieuws spring ik door de kamer. ten minste ik hoop dat het het nieuws is ander heb ik een probleem.
''jasper! je bent iets vergeten!'' hoor ik romeo roepen en hij komt met mijn medicijnen de woonkamer in.
''danm it!'' roep ik boos en neem het doosje over. ik slik snel het pilletje door en natuurlijk blijf ik rond springen.
''he doe nou eens rustig dadelijk krijg een hartinfarkt of begin je te hyperfentileren!'' roept jason dan.
''ik ga buiten wel rondjes rennen dan word ik ook wel rustig!'' roep ik en ren naar buiten.

jason pov
jasper rent de deur uit en ik zie hem de trappen af rennen. ik ga op het balkon staan met Yu. jasper rent rondjes om het gebouw heen en we zien hem steeds langs komen. dan gaat mijn mobiel af.
''met jason!'' roep ik.
''hey met martin, rent jasper nou rondjes om het gebouw heen?''
''ja klopt hoezo?''
''dan moeten we even gaan kijken want hij stopt ineens en normaal is hij niet moe naar dit aantal.'' ik hang op en sprint de trappen af naar beneden. onder tussen kom ik yalee en martin tegen die ook naar jasper gaan. beneden zit jasper op zijn knieen en het gaat helemaal niet goed. al snel komt er een ambulance aan rijden en ze leggen jasper op de brandcar.
''er kan een iemand mee, wie is dat.''
''ik ga mee!'' roep ik dan en stap mee de ambulance in.
''wat is er gebeurt?''
''hij had zijn pilletje voor ADHD vergeten en heeft hem uiteindelijk toch genomen, daarna ging hij rondjes rennen om rustig te worden en toen zakte hij ineens in elkaar.''leg ik in een adem uit.
''heeft hij een slechte conditie?''
''nee, helemaal niet, ondanks dat hij rookt kan hij op zich tot 3 uur lang achter elkaar rennen. en dan kan hij ook nog n stuk fietsen en daarna heeft hij nog genoeg puf om te gaan zwemmen.''
''oke, dus een perfecte conditie, nooit ergens last van maar hij rookt wel. rookt hij veel?''
''best wel maar minder al in het begin.''
''heeft hij een relatie?''
''ja, met mij!''
''oke, heb jij iets als pfeifer gehad het afgelopen jaar?''
''nee ik niet maar er was een meisje in onze klas wel, die zat naast hem.''
''dan zou het pfeifer kunnen zijn. maar dat is niet zeker dadelijk gaan we hem in het ziekenhuis onderzoeken kun jij dan iemand bellen zijn ouders ofzo?''
''ja ik bel zijn vader wel.'' de ambulance deuren worden geopent en ze snellen naar een operatie kamer ik ga in de wachtkamer zitten en bel strify dan maar.

strify pov
ik en shin liggen nog steeds in bed als mijn mobiel af gaat. ik zucht diep en neem dan op.
''met strify!''
''strify met jason! je moet naar het ziekhuis komen het gaat om jasper!''
''wat! ik kom er aan!'' roep ik en spring op.
''wat is er?'' vraagt shin verbaast.
''jasper ligt in het ziekenhuis!''
''maar hij stond toenet nog hier!''
''weet ik maar jason belt net vanuit het ziekenhuis dat ik moet komen!''
''ik ga mee!'' roept hij en kleed zich ook snel aan. we springen bijna meteen in de auto en rijden naar het ziekenhuis.
''strify!! je mag hier maar 30, je rijd zo'n 170 Km te hard!'' roept shin in paniek. hij trekt aan de handrem en de auto stopt met piepende banden.
''uit stappen jij! ik ga rijden! het mag dan je zoon zijn maar ik laat ons niet te pletter rijden daardoor!'' roept hij boos. ik stap zuchtend uit de auto en er worden allemaal foto's gemaakt. geirriteert stap ik aan de andere kant weer in en we rijden nu op 30 km per uur verder. als we (eindelijk) bij het ziekenhuis aan komen ren ik de auto uit naar de verdieping waar jason zit te wachten.
''waar is hij?''
''ze gaan hem opereren, iets met zijn longen.'' zegt hij afwezig. ik zak naast hem neer en sla een arm om hem heen.
''het komt wel goed.'' zeg ik met moeite omdat ik het zelf niet eens geloof.
''je geloofd het zelf niet eens!'' zegt hij emotieloos.
''dat klopt. ik geloof het zelf niet eens.'' shin komt binnen en komt naast mij zitten. hij neemt mijn hand vast en we wachten tot er nieuws komt.
''weet de rest trouwens waar we zijn?'' vraagt shin dan.
''alleen Yu weet dat er wat is gebeurt maar niet precies en hij weet volgens mij ook niet dat we hier zijn.'' zegt jason.
''ik bel hem wel even.'' zegt shin en we knikken. shin loopt de kamer uit en ik zucht diep. ik kijk de kamer door. er zit een vrouw met een vreselijk hoog getoupeert kapsel! niet manga getoupeert meer amy whinehouse getoupeert. het lijkt ook echt een bijenkorf! naast haar zit een meisje met een gothic look. ze heeft geen emotie op haar gezicht staan en de bijenkorf vrouw naast haar zit alleen te huilen. het meisje haalt een soort ketting met een zaare zarte steen eraan uit haar zak. ze houd hem boven haar hand en kijkt er geconcentreert naar. het gaat heen en weer of het draai een rondje. dan kijkt ze in een schok op.
''maar je geen zorgen, je vriendje gaat het redden!'' zegt ze dan tegen jason.
''hoe weet je dat?''
''dat zegt de pendel, en mijn pendel heeft het nooit fout.'' zegt ze, ze praat zonder emotie in haar stem en haar gezicht staat strak als een pokeface. ook zonder emotie. ik zucht, stel je voor dat haar peldel zijn eerste fout maakt. dan komt er een dokter binnen en loopt naar ons toe
''u bent hiet voor jaser gimbrere?''
''ja klopt.'' roep ik gelijk en kijk hem aan.
''we hebben net een moeilijke operatie achter de rug maar zijn toe stand is stabiel, er is een probleem.'' zegt de dokter.
''welk probleem?'' vraagt jason ongeduldig.
''hij ligt in coma, we weten niet voor hoelang. hij heeft zeker 10 minuten ernstige moeite gehad om adem te krijgen misschien zelfs helemaal niet.''
''kunnen we naar hem toe?'' vraagt jason hoopvol.
''ja maar u moet erg rustig zijn.'' zegt de dokter. jason knikt en we lopen met de dokter naar de kamer waar jasper ligt. voor de deur blijft jason staan. hij is natuurlijk bang, bang om hem te verliezen. en zo te zien is hij nog banger dan ik ben. wat logies is. die twee zijn sinds het moment dat ze elkaar kennen al close geweest. ze betekenen alles voor elkaar. jason zei laatst zelf, wij sterven samen of niet. en ergens hoorde ik ook dat hij het echt meende. als japer sterft dan gaat jason er hoe dan ook toch wel achter aan. nu maar hoepn dat jasper het over leeft! want hij is nu mijn zoon, en al was hij dat niet geweest dan was hij toch erg belangrijk. we kennen hem niet lang maar we hebben het echt met hem getroffen. hij zorge er voor dat we alle ruzie's hebben bij gelegt! dankzij hem is cinema bizarre nog bij elkaar! ik en jason kijken elkaar aan en we lopen de kamer in. dan krijgen we toch echt de grootste schrik van ons leven!

Reacties: