Hoofdcategorieën
Home » Overige » Fame and Pain » Lost boy
Fame and Pain
Lost boy
"Tunder!!" Ik wrijf met mijn hand in mijn gezicht.
"Wat is er" en ik draai me om.
"We hebben je gemist op school"
"Kom je daarom.. laat me slapen" Ik strek mijn arm en maak met mijn arm een beweging dat ze weg moeten gaan.
"We moeten repeteren" Amy en Jamie trekken aan mijn armen. Langzaam word mijn lichaam wakker. Ik wrijf in mijn ogen als ik de grote deur zie. Ze trekken mij naar binnen. Het is hier niks verandert dan toen ik hier voor het laats kwam. De voorige buuren waren vreselijk aardig. Ik kijk naar de foto's op de muur. Allemaal persies het zelfde. Ze doen hier ook niet veel in huis. Ik zie de foto van mijn paard en die van Matthew. Ik lag bij die gedachte. Hij was mijn beste vriendje. We waren maar tien. Daarna moest hij hier weg want zijn ouders moesten weg van de belastingdienst. Ik ga langzaam over die foto. Mijn vader was er toen nog. Er is veel gebeurt in die zeven jaar. Ik sluit mijn ogen. Ik zou hun zo graag weer zien. Ze lijken wel geesten. Ongrijpbaar en buiten berijk.
Ik schrik als ik de stem van Ryan's moeder hoor.
"Er is veel gebeurt in die tijd. We moesten zorgen dat we onze schulden konden afbetalen. Zo hebben we een andere naam aangenomen. Matthew werdt het te veel en liep weg. We hebben daarna niet veel van hem gehoord en een paar dagen geleden kwam hij terug bij ons in dit huis. Als een rockster. Als die Ryan. Hij is anders dat zeg ik wel. Hij wil niks vertellen wat er allemaal is gebeurt. Het is niet mis. Hij is veel stiller, eet niks, slaapt nooit, is altijd buiten. Er is iets met hem Kaira en ik wil dat jij me helpt het uit te vogelen. Ik weet dat het moeilijk is te geloven. Hij is een man geworden in zo'n korte tijd." Ik zie haar met pijn in haar ogen trots kijken. "Asjeblieft Kaira ik wil mijn zoon terug en ik wil niet die Ryan ik wil Matthew" Ik kijk haar diep in haar ogen aan. Ik wil ook Matthew terug. Ik herinner de nachten die ik slapeloos door heb gebracht. Gewoon bij de gedachte dat ik hem nooit meer zou zien. Ik schud mijn hoofd. Wat maak ik mij zelf wijs. Ryan kan nooit Matthew zijn. Kijk hoe veel knapper Ryan is. Ik kijk weer naar een andere foto staan. Hij is van Matthew en mijn vader. Hij was weg van mijn vader net als ik.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.