FanFic.nl

Fame and Pain

Flash back

Ik loop door de gang naar de deur. Ik doe hem voor zichig open. Ik zie daat Matthew/Ryan staan. Ik voel een warme traan over mijn wang glijden. Ik kan het niet geloven.
"Het spijt mij zo echt.. Ik wist niet dat.. Ik had nooit" Het is onmogelijk voor mij nu een zin af te maken en ik gooi me armen om hem heen.
"Geeft niet, maar wil je me nu los laten" Ik voel me wangenn rose worden
"Het was echt niet mijn bedoeling. Had ik het maar geweten of"
"Het is goed zech ik toch" Amy en Jamie kijken me raar aan. Ze kunnen mij niet meer volgen. Denk ik. Ik sluit mijn ogen. Ik voel me stil van binnen.
"Ik heb een naam voor onze band" Amy en Jamie staan gelijk voor hem. Ik kan mijn lichaam niet meer bewegen en ik sta stil te staren voor me. Mijn gedachten nemen het over van me.
In de verte hoor ik Ryan/Matthew zeggen dat de band Soft Scream gaat heten"
Ik voel mijn lichaam koud worden en ik laat mijn gedachten weg zakken in mijn herinneringen.
*(flachback)*

Ik voel de sneeuw teder op mijn huid vallen. Ik kijk om me heen het is hier vredig en stil. Ik sluit mijn ogen. Mijn lichaam voelt zich niet zo. Ik voel de warme armen van mijn vader om mij heen.
"Papa ga alsjeblieft niet weg" Zecht hoor ik zijn fluwele stem in mijn kleine oor.
"Het is mijn plicht meisje.. Maar ik zal je nooit verlaten" Ik sla mijn armen stevig om hem heen als zijn mede soldaten hem wenken dat hij moet komen.
Koude kille trannen overspoellen mijn wangen. Mijn kledeing raakt doorweekt door de natte koude sneeuw. Ik voel een angst binnen in mijn lichaam. Het breidt zich uit met elke stap die mijn vader neemt. Ik kijk naar mijn vader waneer de deuren van het militaire busje dicht vallen. Ik zie manen. Ze tonen geen enkele emotie. Ik weet net zo goed als hun wat ze te wachten staat. Zij hebben ook afscheid moeten nemen. Ik sluit mijn ogen. Ik hoor het busje starten en weg rijden. Ik heb het gevoel dat mijn lichaam uit elkaar word geschud. Mijn moeder legt haar warme hand op mijn onderkoelde lichaam en probeert me mee naar binnen te nemen. Het lukt haar niet ik sta aan de grond genagelt. Ik ben alleen. Ik ben alleen. Dat is de enigste gedachte die door mijn hoofd spookt. Ik voel mijn doorweekte kleren op mijn huid plakken. Ik denk terug aan Matthew. Hij is ook pas weg. Ik voel meer pijn doo mijn lichaam heen gieren. Ik ben alleen. Zecht een stemmetje in mijn hoofd. Ik laat me in elkaar zakken. Ik sla mijn armen om mij heen. Kom op..kom op.. sta op.. een ander stemetje giert door mijn hoofd. Adrealine vult mijn lichaam. Ik moet op staan. Ik moet naar binnen. Anders heeft mijn vader niets meer om voor te vechten. Ik probeer langzaam op me been te staan. Het gaat moeizaam. Ik wankel naar de deur en ik gooi me naar binnen.

...

Mijn handen beven.
"Ze moet nog evenn rusten maar het komt goed met haar" en een doktor loopt de kamer uit.
"Mam mag ik pen en papier" ze geef thet aan mij en loopt dan de kamer uit.
Ik probeer mijn handen stil te houden. Ik probeer het een paar keer en waneer mijn handen minder bewegen pak ik de pen. Ik begin met een brief aan Matthew hij moet weten wat er gaat gebeuren met mijn vader. Ik weet niet of de brief aan komt of dat hij hem ubberhoud gaat lezen, maar ik moet het geprobeert hebben.Ik leg een blaadje neer en ik bgin met schrijven

lieve matthew
Ik heb slecht en goed...
"Nee..nee..nee!!Het is neit goed" Ik maak een prop van het blaadje en ik gooi het in de hoek

Matthew
ik heb verselijk nieuws papa is weg

Matthew
Dingen kunnen gebeuren.. nou kijk mijn vader gaat nu mee doen met de oorlog en

Matthew,
Somige dingen zijn on voormijdelijk. Je weet mijn vader zit bij het leger. Er is een leger uitgebroken en hij is uitgezonden. Hij zit bij het A-team dus hij is de eerste die aanvalt. Er is een kleine kans op overleven....

Ik hoop dat je deze brief ontvangt en niks gek gaat doen. Ik vind het ook vreselijk. Ik lig nu in op bed. Te denken aan alles en niks, maar je weet... Ik kan niet zonder jullie allerbij kom snel terug.. en neem mijn vader mee
groetjes van Kaira

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.