FanFic.nl

crazy little thing called love CB (gestopt)

42 we where both wrong!

jasper pov.
de dokter is er ondertussen vandoor. hij wilde me minsens 3 maanden hier houden maar jason ging er echt meteen tegen in en heeft het tot minsten 3 weken kunnen verlagen. ik zucht diep, ik moet hier toch wel 3 weken liggen en dat gaat dus van mijn tijd met jasper af aangezien het zo goed gaat dat ik op een gezamelijke kamer moet. ze komen over 3 uur om alles op te ruimen en om mij dan daar heen te brengen. op zich is dit verder wel een fijn zieken huis want ze hebben tussen tieners en volwassenen ook een onderscheid gemaakt met de kamers. ik kijk naar jason diesamen met strify zit te discuseren over weet ik veel wat! ik zucht nog maals maar dit keer met pure opzet. ze hebben het niet eens door. ik zucht nog een keer maar dan harder. ze kijken me even aan en gaan dan toch weer door met ruzieën.
''het is al erg genoeg dat ik hier lig! moet ik nu ook nog gaan toe kijken hoe mijn vader en vriendje ruzie staan te maken!'' roep ik dan en draai mijn hoofd boos om. zonder om te kijken weet ik dat ze elkaar een woedende blik geven.
''fijn nu heb je hem boos gemaakt ben je nu blij!'' roept jason dan.
''ik heb hem boos gemaakt? wie loopt hier het meeste te schreeuwen.'' roept strify terug. ik zucht diep. door dat K.U.T. infuus kan ik hier niet weg.
''kappen nu! allebij! als jullie ruzie willen maken doen jullie dat maar ergens anders! maar hier heb ik nu echt geen zin in!'' roep ik dan boos. ze kijken me aan en dan naar elkaar. ik tel rustig af en ja hoor bij drie beginnen ze weer te schreeuwen. ik zucht en druk op het knopje van de verpleger. een man van niet veel ouder dan 20 komt na 5 minuten binnen wandelen en kijk verbaast naar strify en jason.
''je hebt iets nodig?'' vraagt hij dan.
''een bodyguard om die twee ruzie maker weg te krijgen graag!'' zeg ik geirriteert en wijs naar strify en shin die ineens hun mond houden en mij verbaast aan kijken. de verpleger draait zich om en kijkt ze aan.
''dus, de pasient zou graag hebben dat jullie vertrekken, gaan jullie zelf of moet ik een handje helpen?'' zegt hij vriendelijk en hij spant zijn spieren om wat dreigender over te komen. hij staat dan met zijn rug naar me toe maar ik heb toch wel een goed uitzicht! jason krijgt het blijkbaar in de gaten en loopt boos weg zonder iets te zeggen. ik kijk strify aan en hij schud afkeurent zijn hoofd en loopt dan ook zonder wat te zeggen weg. ik zucht diep en de man keert zich naar me toe.
''oke, dat is dus geregelt, heb je verder nog iets nodig?'' vraagt hij vriendelijk.
''wat water AUB, ik heb koppijn door die twee!''
''haha, wel meerdere denk ik! ik kom het zo brengen.'' hij loopt de kamer uit en ik neem snel mijn mobiel.
hey liefje, ben plies niet boos op me! ich liebe dich. X jasper
stuur ik snel naar jason toe. ik leg mijn mobiel weer weg en zucht alweer. de man komt terug met een glas water en achter zich komen Yalee, martin en Zac de kamer in lopen.
''wat doen jullie hier?'' vraag ik verbaast. ik neem het glas water en drink het leeg. dan kom ineens de hele klas binnen lopen, zelf sharona. ik hoor mijn mobiel afgaan en kijk meteen.
Tuurlijk ben ik niet boos! je hebt me alleen het ziekenhuis uit laten zetten voor de rest van de weer en je zat naar de verpleger te loeren met wel een erg grote grijns maar hoe kom je er bij dat ik jaloers ben! dus flikker op met je liefje en kusjes! en vooral met dat je van me houd want misschien doe je dat maar dus blijkbaar niet genoeg! ik lees het wel 10 keer opnieuw en de tranen springen in mijn ogen. waarom is hij nou zo boos? ik keek toch alleen? alsof hij nooit naar andere jongens kijkt! ik smijt mijn mobiel tegen de muur en zucht.
''wat is er jasper?'' vraagt yalee dan lief. zo lief dat zij is verdien ik gewoon niet. ik zucht en veeg snel mijn tranen weg.
''ruzie met jason.'' zeg ik kort af en kijk haar niet eens aan.
''waarom? wat is er gebeurt?''
''hij is boos omdat ik hem net liet weg sturen en nu mag hij 2 weken het ziekenhuis niet meer in tenzij er iets ergs is. en waarschijnlijk keek ik toenet heel verliefd naar de verpleeger!'' roep ik boos. echt een ramt dat ik niet kan staan! ik zou nu echt wel alles kapot kunnen slaan en tegen alles en iedereen uit vliegen!
''zal ik anders met hem gaan praten? hij kan je moeilijk 2 weken lang negeren!''
''hij kan dat makkelijk! overmorgen gaat hij in zijn nieuwe huis wonen en ik zit dan nog 3 weken hier in dit saaie ziekenhuis! hij mag hier niet eens meer naar binnen! laat staan dat hij daar zin in heeft want hij haat zieken huizen!'' alles wat ik nu zou willen is wakker worden en dat het allemaal een droom is! ik wil gewoon bij jason zijn zonder gezeik en problemen. iedereen vertrekt na een uurtje of anderhalf behalve yallee martin en zac. ik had martin en zac nooit als vrienden gezien voordat ik heb toe gegeven dat ik homo ben. ik zucht diep en kijk naar mijn mobiel op de grond. alsof yalee weet wat ik denk pakt ze hem van de grond. ze beld jason op en zet hem op speeker.
''met wie?'' hoor ik jason dan vragen. hij heeft niet eens de moeite genomen om te kijken wie er belde. ik kijk yalee aan en ze zucht.
''met yalee.'' zegt ze snel en ze kijkt me aan. het blijft even stil aan de andere kant en ik rol met mijn ogen.
''wat moet jij met jasper's mobiel?'' vraagt hij dan emotieloos.
''waarom ben je zo boos om hem? wat heeft hij gedaan?''
''hij heeft me het ziekenhuis uit gegooit en stond heel droog naar een ander te kijken met een grijns van hiet tot tokio! moet ik dat pikken? dacht het niet!''
''hij ligt wel in het ziekenhuis hoor!'' roept yalee dan.
''oh ja, en omdat hij in het ziekenhuis ligt mag hij mij eruit gooien en naar anderen kijken! straks zeg je nog dat hij met iedereen mag zoenen en dat ik daar niet nijdig over mag worden!'' roept hij woest.
''dat zeg ik toch helemaal niet! maar je doet alsof jij nooit naar andere kijkt en dan wordt je boos dat hij het een keertje doet! en als jij hier in dat bed zou liggen en je hij zou ruzie staan maken met jou ouders of wie dan ook zou jij daar vrolijk van worden?'' roept yalee dan terug.
''nee tuurlijk niet maar...''
''precies jij wordt daar ook niet vrolijk van dus stel je niet zo aan!'' onderbreekt ze hem meteen weer.
''luister! jasper en ik zijn gewoon over! oke, ik dacht misschien dat hij de ware was maar dat is dus niet! laat het gewoon! ik wil er niet meer over denken!'' roept hij en hangt meteen op. die woorden kwamen kei hard aan. ze sloegen echt in als een bom. ik voel tranen op komen maar probeer ze in te houden. ik hou echt van hem! ik wil niet dat het over is! dan komt er een verpleegster binnen.
''je infuus mag er uit en dan mag je naar de gezamelijke kamer!'' roept ze vrolijk en ze begint het infuus er uit te halen. ik zucht diep. fijn in het openbaar moeten huilen om dat ik mijn vriendje kwijt ben! het infuus word er uit gehaalt en ik krijg meteen een pleister. ik word naar de gezamelijke kamer gereden en kijk iedereen een voor een aan. er liggen 5 anderen van allemaal hoogstens 18 jaar. 2 jongens aan de rechter kant en 3 meiden aan de andere kant. ze kijken me allemaal aan en keren zich dan weer tot waar ze mee bezig waren. yalee zac en martin komen weer bij me zitten. we praten nog wat en na ongeveer een uur komt er een verpleegster zeggen dat het bezoekers uut voorbij is en dat ze toch echt wel weg moeten. ik neem mijn mobiel en bel dan naar huis.
''met strify.'' hoor ik zuchtent en ongeintereseert aan de anderekant.
''hey met mij.'' zeg ik dan en het blijft even stil.
''iemand die wel in deze eikel geitereseert is?'' hoor ik van veraf geschreeuwt door de telefoon.
''met Yu.'' hoor ik dan.
''strify is zeker heel boos.''
''zou je denken? hoe aat het met je?''
''klote. met jullie?'' vraag ik dan maar. de rest van de mensen kijken me aan. er is wat geroezemoes sinds ik strify zei maar dat kan ook aan mij liggen.
''tja, strify heeft de keuken overhoop gegooit en jason kwam net zo woedent thuis met dat hij nooit liefde zou vinden die hij terug zou krijgen enzo. maar ja martin heeft net gebeldt waar over het gig toen jij van kamer wisselde. ik vind dat ze zich aan stellen maar het komt wel goed laat ze maar even afkoelen ik en kiro komen morgen langs en misschienkomen romeo en luminor ook nog.''
''oke, met jullie is het altijd lachen, vooral als luminor geintjes maakt!''
''haha met die zware stem een vrouw na doen is altijd nog het leukste he!''
''ja echt wel of als romeo er dan op in gaat!''
''ja dat is ook leuk ik zal ze wel mee slepen!''
''danke! tot morgen dan!''
''ja tot morgen.'' en we hangen op. de rest kijkt me met grote ogen aan.
''romeo? strify? luminor? ken jij de jongens van cinema bizarre!?'' roept het meisje in het midden.
''ja strify heeft me geaddopteert omdat mijn ouders zijn overleden bij een ongeluk wat hij en shin gezien hebben.''
''en waarom is hij boos?''
''gewoon beetje ruzie...'' zeg ik mompelent. ik ga echt niet vertellen wat er echt gebeurt is! eerst moeten ze niks van me hebben en nu ze weten dat ik cinema bizarre ken gaan ze praten.
''ik ben jessica trouwens, dat is kiera, mellanie en dat zijn stefan en trent.'' stelt ze iedereen voor.
''ik ben jasper.'' zeg ik maar en zwijg verder gewoon.
''waarom lig je hier?'' vraagt ze dan door.
''longinfectie en jullie?'' zeg ik dan, ieder van hun heeft een eigen verhaal. jessica heeft diabetes en heeft net een insulinepomp gekregen dat ze niet steeds zou hoeven te prikken, kiera heeft een tumor op haar hersenen gehad, mellanie heeft kanker en ligt hier tijdelijk te wachten op haar chemokuur, stefan had een alcohol vergiftiging en trent was daarbij en heeft drugs in zijn drankje gekregen wat ook was fout gegaan. de jongens hebben niet zo veel interessen en ik zelf eigenlijk ook niet. ik denk aan jason, had ik hem en strify maar nooit uit het ziekenhuis laten gooien. dan was dit allemaal niet gebeurt! ik voel weer tranen op komen en kan ze nu niet tegen houden.
''wat is er? zijn wij zo vervelend?'' vraagt stefan dan.
''nee, laat maar.'' zeg ik en probeer een glimlach te faken.
''ons kun je het best vertellen hoor!'' dringt hij dan aan.
''t is net uit met mijn... vriend.'' dat laatste mompelde ik heel zachtjes.
''ai, dat is kut! had ik ook met de mijne maar het komt goed ik en Hans zijn weer helemaal bij elkaar!'' roept hij vrolijk.
''ik denk dat het bij mij niet zo snel goed komt, hij wordt nooit echt boos maar dit keer ging hij echt door het lint!'' zucht ik.
''wat is er gebeurt dan?'' vraagt hij door. ik heb er eigenlijk helemaal geen zin in om zo zielig te doen maar ja dan moet ik er maar niet over huilen!
''ik heb hem het ziekenhuis uit laten gooien en hij vind dat ik te veel naar anderen kijk. en strify werd er ook uit gegooid. die is er ook heel boos over.''
''waarom heb je ze er uit laten gooien dan?''
''ze waren ruzie aan het maken en na drie keer vragen was ik het zat.''
''begrijpelijk van bijde kanten, jij werd er gek van liet ze er uit gooien en tja als diderick zijn spieren aan spant dan moet je wel kijken! maar hun zijn er boos over dat je ze er uit hebt laten gooien en als jij dan droog naar diderick gaat zitten kijken snap ik ook wel dat je vriendje het niet zo leuk vind! laat hem even na denken en als hij over een week nog niet gebeldt heeft of wat dan ook dan bel je hem! het gaat ook wel goed komen hoor!''
''danke! iedereen zegt dat maar zelf geloof ik er niet echt veel van.''
''ja dat snap ik, ik geloofde er ook niks van toen iedereen dat tegen mij zei maar als jullie echt bij elkaar horen dan komt het zeker weten goed!'' zegt hij dan. ik kijk hem aan en glimlach.
''oke, dan zal ik je maar geloven!'' zucht ik en lach weer een beetje.
''zullen we scrubs kijken?'' roept trent dan die met moeite de zapper probeert te pakken wat niet echt lukt want hij ligt aan het infuus net als de andere 4.
''danm it! eerst kon jolien de zapper pakken maar nu wordt het toch lastig!'' moppert hij. ik sta op en pak de zapper van de kast en geef hem aan trent.
''danke shön!'' roept hij en hij ze de TV aan. ik ga weer terug liggen en kijk maar mee. ik vind scrubs best grappig maar ik kijk het niet vaak. de jongens kijken meer naar manga enzo, maar daar zijn ze ook sirieus verslaafd aan. ik wil hier echt zo graag weg, maar waar moet ik dan heen? ik kan moeilijk naar huis gaan, jason en strify gooien me er simpel weg uit en ik kan niet op straat gaan slapen. en als ik weg zou gaan dan weet meteen iedereen het! misschien moet ik gewoon dood gaan aan liefdes verdriet en hier dus maar blijven liggen en aan jason denken. meer niet alleen maar denken, denken en nog een denken!

Reacties: