FanFic.nl

Your my first and last true love. [R.W.]

1. Where did you sorted me?

"veel plezier op je nieuwe school liefje." "ja mam..." "maak onze familie trots." voegde Nick mijn broer er nog aan toe. ik zuchtte diep. ik knikte en stapte toen de trein op.
Zwadderich, nou nee dank je.
terwijl je de trein doorliep zag je dat er nergens een lege coupe was.
"he ik zie dat je er maar eenzaam bij loopt, wil je bij ons zitten?" een jongen met rood haar keek me aan met een brede glimlach. "ehm... oke." antwoordde ik verlegen. Ik volgde hem de coupe in. Er zaten nog 2 mensen in.. een jongen met kort zwart haar en een meisje met bruin lang haar. “ik ben Ron Weasley”� zei de roodharige jongen en schudde heftig mijn hand. “Dat zijn Harry potter, en Hermoine Granger.”� “aangenaam. Ik ben Keoma Goodfelow.”� “Lieve hemel !”� bracht Ron ineens uit. “eh wat?”� “kijk dan ! jullie lijken enorm op elkaar.”� Hij wees van mij naar Hermoine. “inderdaad. Ze lijken 2 druppels op elkaar.”� “och dat is complete nonsens. We lijken totaal niet op elkaar. Kijk dan. Zij heeft groene ogen, en haar haar is overduidelijk lichter.”� Ik knikte instemmend met haar mee.
De rest van de reis verliep best gezellig.

*tijdsprong naar sorteer tijd.*

“ik hoop in griffoendor te komen.”� Fluisterde Hermoine nerveus. “ik ook… ik wil echt niet bij Zwadderich.”� Knikte Ron instemmend. Ik zweeg, hopend niet bij Zwadderich te komen. Iedereen werd gesorteerd. Als laatste moest ik. Ik ging zitten terwijl prof. Anderling de hoed op mijn hoofd plaatste. “hmm… moeilijke keus. Veel potentie… Zwadderich !”� anderling haalde de sorteerhoed van mijn hoofd en ik wierp een gekwelde blik op Ron, Hermelien en Harry. Alle 3 keken ze me spijtig aan. En ik dacht een gloed van walging op hermelien’s gezicht te zien. ‘trut…’ dacht ik
Ik liep met een somber gezicht naar de tafel van Zwadderich onder luid gejuich. Ik creëerde een gemaakt glimlachje. En ging naast een jongen met wit blond haar zitten. Er verscheen en gigantisch buffet op tafel. Terwijl iedereen zat te smullen roerde ik een beetje afwezig in mijn eten. “wat is er, geen honger?”� een in zwart geklede leraar met zwart haar keek me spottend aan. “nee…”� antwoordde ik droog. En hij liep door.

Die avond werden we naar onze afdeling’s kamers gebracht.
Samen met ons afdelingshoofd werden we naar de kerkers gebracht.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.