FanFic.nl

crazy little thing called love CB (gestopt)

43 we're back together

strify pov
nog steeds woedent van wat jasper ons geflikt heeft geef ik de telefoon aan Yu. ik snap niet waarom we meteen weg moesten. oke we liepen wat te schreeuwen en ruzie te maken maar kom op da doet iedereen toch wel eens! ik zucht en plof neer op de bank. kiro heeft net twilight opgezet en ik vind dat wijf dus echt lelijk! maar die jacob mag er wel wezen! ik zucht en shin gaat in een van de banken zitten. hij kijkt me even aan en concentreert zich dan op de tv. wat is er met hem? normaal komt hij iedere avond op mijn schoot zitten en kan hij niet van em afblijven en nu kijkt hij me alleen ff 10 seconden aan. ik zucht weer diep en kijk weer naar de tv. deze film slaat echt negens op eigenlijk! vampiers bestaan niet! dat wijf heeft ook een hele irritante stem!! en ze ziet zo bleek als een lijk en dan gaat ze even later zeuren dat die eward bleek is! of hoe hij ook mag heten. mijn aandacht dwaalt af naar shin, waarom neemt hij zo'n afstand? ik zucht en besluit gewoon te gaan slapen. het is nu 9 uur en ik voel met toch alleen maar klote. ik sta op en iedereen kijkt me raar aan.
''k ga slapen.'' zeg ik zachtjes en ik loop naar boven. ik ga in mijn bed liggen en tot mijn verbazing slaap ik bijna meteen!

shin pov
strify is net naar boven gegaan. ik vind het echt niet kunnen wat hij jasper net flikte! eerst gaan hij en jason ruzie staan maken over wiens schuld het is dat dit is gebeurt en dan als jasper in een woede vlaag ze er uit stuurd moet hij hem niet meer! ik snap dat hij boos is maar kom op, jasper is nu wel zijn verandwoordelijkheid! soms snap ik die jongen echt niet! ik weet dat ik me er niet boos over mag maken maar dat doe ik wel. ergens klopt het niet maar ik voel me toch wel een beetje zijn vader ook al is hij maar 3 jaar jonger dan mij. ik zucht, hoe zou jasper zich nu voelen? zijn pleegvader kotst hem uit en zijn vriendje laat hem kei hard vallen! ik snap die twee niet! jason en Yu verschillen echt erg in zulke dingen! yu is heel vergevings gezint en jason helemaal niet, hij kan soms dagen rond blijven lopen met iets heel kleins. als ik hem moet geloven zat jasper heel droog naar een verpleger te loeren na dat hij zei dat ze weg moesten. oke ik snap dat jasper wel naar andere kijkt maar ik geloof niet dat hij heel droog op een ander zou gaan zitten geilen waar zijn vriendje bij staat! ik heb het nare gevoel dat er iets met hem gaat gebeuren, iets ergs ofzo waar door we hem kwijt zullen raken. dat wil ik absoluut niet! jasper is echt familie geworden in de 6 weken dat hij hier woont. hij is zijn ouders op een geruwelijke wijze verloren en zijn zus wil niks met hem te maken hebben. ik ben blij dat hij bij ons terecht is gekomen want het had veel slechter met hem af kunnen lopen. hij had op straat kunnen staan ofzo of bij vreselijke mensen kunnen komen die hem van alles aan deden! ik zucht weer eens diep kiro kijkt me aan en zet de film op stop.
''vertel...'' zegt hij dan en hij kijkt me aan.
''ik dacht aan hoe het nu met jasper is. wat als hij iets stoms doet? of als hij zich helemaal klote voelt door dat gedoe met jason en strify?'' zeg ik zuchtend.
''wat hij verdient!'' hoor ik jason vanuit de hal roepen en hij komt binnen.
''hoezo verdient hij het om zich klote te voelen?'' vraagt Yu dan neidig.
''hij kijkt naar anderen en gooit mij en strify uit het ziekenhuis!'' roept hij.
''wat volkomen normaal is omdat jullie liepen te bek vechten wanneer hij net aan het bijkomen is! en alsof jij nooit naar iemand anders kijkt!'' roept hij terug. jason zijn blik verandert even maar gaat weer terug naar boos.
''oke ik heb wel eens naar een ander gekeken maar niet waar hij bij was en ook niet zo verlangent!'' roept hij dan.
''kom op zeg strify keek toenet toch ook naar die acteur die jacob speelt in twilight met een geile blik in zijn ogen daar word ik toch ook niet boos over!''
''ik ben ik en jij bent jij!'' roept hij dan.
''jason ik weet gewoon dat hij alleen van jou houd! dat heeft hij me zelf verteld! en ik weet ook 100% zeker dat als jij vandaag of morgen hem niet spreekt dat hij dan iets vreselijks doms doet en dat we hem dan misschien wel nooit meer zullen zien!''
''jammer dan, plus zijn gitaar staat hier en die komt hij zeker nog wel ophalen! dus wees niet zo'n lafbek!'' roept hij dan. ik rol met mijn ogen.
''ik geeft je nu een tip en je ziet maar wat je er mee doet, ga met hem praten en probeer het voor een enkele keer om iemand te vergeven! je weet wel zoals je broer dat doet! en ga des noods als vrienden uit elkaar maar probeer het gewoon! hij houd van je en jij van hem!''
''wie zegt dat ik van hem hou?''
''als je niet van hem houd, waarom trek je het je dan zo aan dat hij naar een ander zou kijken?'' wijs ik hem er op. hij kijkt me aan en staat op. hij trekt zijn schoenen aan en loopt naar de gang.
''waar ga je heen? het is 9 uur en het is al donker!'' roept yu hem achter na.
''gaat je niks aan!'' roept jason en we horen een deur dicht vallen.

jason pov
wat zeikt shin nou! ik doe wat ik zelf wil! ik heb zijn advies niet nodig! ik hoef niet met hem te praten! hij komt maar naar mij. ik plof neer op een bankje in het park en steek een sigaret op. deze vest is van jasper merk ik nu. ik ruik aan de mouw en snuif de typiesche jasper geur op. hij ruikt altijd naar haley davidson! dat is zijn lievelings geurtje. ineens voel ik het verlangen weer om jasper in mijn armen te hebben. ik geef het toe, ik mis hem vreselijk! op dit bankje zaten we altijd naar de vijver te staren met onze vingers verstrengelt en met zijn hoofd op mijn schouder. af en toe een klein lief kusje gevend op zijn voorhoofd. er rolt een traan over mijn wang die ik ruw weg veeg. ik hoor ineens voetstappen mijn kant op komen. wie loopt er nou weer door een park om half 10 's nachts? oke ik zit hier ook droog te roken alsof mijn ouders er niet achter mogen komen en eigenlijk vragend om problemen maar ik heb zo mijn redenen. ik kijk richting de kant waar de voet stappen vandaan komen. ik zie een gedaante verscheinen met armen over elkaar heen geslagen van de kou. het is ook best koud want het is herfst en het word steeds eerder donker. ik kijknaar de gedaante, waarschijnlijk een jongen van zo'n 1.70 meter lang. net zo als jasper denk ik er tussen door. jasper is vrij klein voor mij dan, ik ben 1.85 en moet altijd een beetje bukken om jasper te zoenen. wow! moest! verleden tijd jason! moest! de gedaante komt steeds dichter bij en ik kan bijna in zijn of haar gezicht kijken. nu ziek ik duidelijkd at het een jongen is. hij heeft precies de zelfde stijl als jasper, maar het kan zijn dat ik me dat gewoon verbeelt!

jasper pov.
het is nu 9 uur en de rest is al na 30 minuten tv kijken in slaap gevallen. heel het ziekenhuis is donker en er lopen bijna geen verpleegkundige meer langs. ik zucht diep, ik denk nog steeds aan jason. alsof hij ooit naar mij toe zou komen, dat is echt niks voor hem, hij vergeeft niet zo snel mensen en ik denk niet dat hij dit zo snel zou vergeten! ik sta zachtjes op uit het bed en loop naar de kast waar mijn kleding in ligt. ik trek er willekeurige kleding uit en kleed me snel om, ik doe ook maar wat accessoires aan. ik besluit dan voor de hele mikmak en doe dus ook wat make-up op. ik loop snel door de hal op mijn sokken en trek beneden pas mijn schoenen aan. ik heb mijn sigaretten mobiel en IPod bij maar meer eigenlijk ook niet. niet eens een vest. ik vertik het om weer naar boven te lopen. ik loop het ziekenhuis uit en steek een sigaret op en doe mijn IPod in mijn oren. ik weet dat het niet slim is nu te gaan roken maar dat kan me niks meer schelen! misschien is het beter als ik gewoon dood ga. wat was dat wat u laatst in de auto zij. zelfmoord is de menselijke manier om tegen god te zeggen, je kunt me niet ontslaan ik neem ontslag. wie had dat toch weer gezegt ook? ik herinner me dat ik het naar het duits had vertaald en dat het orrigineel engels was het was een americaan geloof ik. t zal wel. rond half 10 kom ik bij het bankje waar ik en jason altijd zaten en tot mijn verbazing zit er nog iemand. ik besluit wie het ook is er toch te gaan zitten. als ik dichter bij kom denk ik dat het jason is maar waarschijnlijk verbeelt ik het me maar. enjason zou nu nooit een vest van mij aan trekken aan gezien ik er ook zo een heb. ik ga zitten en de jongen blijft me aan kijken. ik begin me er toch ligt aan te irriteren.
''is er iets?''
''moet jij niet in het ziekenhuis liggen?'' vraagt de stem van jason. ik kijk opzij en zie dat het toch jason is.
''moet jij niet thuis zijn? tegen strify zeggen wat voor een ongelofelijke eikel ik ben?'' vraag ik dan zonder antwoord te geven. hij kijkt langduurig naar me.
''kun je als je blieft niet zo kijken je weet dat ik daar niet tegen kan.'' ik wil hem zo graag plat knuffelen maar ik kan het gewoon niet. hij haat me en ik snap eindelijk waarom! ik heb hem het ziekenhuis uit gegooit en zat voor zijn neus naar een ander te kijken! wat voor achterlijk en slecht vriendje ben ik wel niet! hij heeft al het recht om nu mijn huid vol te schelden en te zeggen dat ik kapot moet vallen. ik zucht en steek een sigaret op. hij trekt hem meteen uit mijn handen en kijkt me ongelovig aan.
''je hebt net een longinfectie en jij gaat roken! wil je dood ofzo?'' vraagt hij boos en ergens zelfs wat bezorgt!
''dat is misschien beter voor ons beide...'' antwoord ik kort af. ik kijk hem niet eens meer aan. ik durf het gewoon niet. bang voor hoe hij terug zal kijken.
''jasper, ik... ik had niet zo'n eikel mogen zijn! ik hou van je! je bent alles voor me en ik ben gewoon een jaloerse eikel die boos wordt om niks!''
''wat? jij hebt al het recht om boos te zijn! ik had nooit naar dirk mogen kijken! ik had jou en strifu nooit uit het ziekenhuis mogen laten sturen!'' roep ik met tranen in mijn ogen.
''jasper, ik wil alles vergeten en gewoon bij je zijn! je kunnen omhelzen en kussen! kan me niet schelen hoe strify er over denkt of wie dan ook in de wereld! jij bent alles voor me! ik wil je echt niet kwijt!'' roept hij en er rollen tranen over zijn wangen. ik veeg ze zachtjes weg maar durf niet dichter bij te komen, ik durf het niet om hen te knuffel of te zoenen!
''jason! ik hou ook van jou, je bent alles voor me! ik wil ook voor altijd bij jou zijn! mij heeft het nooit kunnen schelen wat anderen denken!''
''kom hier en kus me!'' roept hij dan en hij trekt me dicht tegen zich aan. hij drukt zijn lippen op de mijne en ik voel hoe zijn tong over mijn lippen streelt. k open mijn mond en zoen hem terug. ik merk dat hij een tongpiercing heeft en ik weer 100% zeker dat hij die van te voren nog niet had! deze kus is echt perfect! het is zo fantastiesch om hem te proeven om hem in mijn armen te hebben en met hem te zoenen onder de met sterren versierde lucht waar geen enkel wolkje te zien valt. dit moment is zo perfect. ik zou willen dat het niet op zou houden maar die wens komt niet uit want ik voel een koude rilling door mijn lijf. ik zit hier dan ook in niet meer dan een hemt met dunne spijker broek. hij verbreekt de zoen en streelt over mijn armen.
''je hebt het koud! hier, je vest.'' hij trek mijn vest uit en geeft hem aan mij.
''maar nu krijg jij het koud!'' zeg ik verbaast.
''jij bent belangrijker en je bent al ziek. en nu moet je weer naar het ziekenhuis voor dat het erger wordt!'' zegt hij dan en hij trekt de vest over mijn armen. ik kijk in zijn ogen en voel mijn geluk nog verder groeien. ik druk mijn lippen op de zijne en zoen hem vol liefde. hij kreunt zachtjes en ik krijg zo'n zin in hem.
''kunnen we dat misschien even uit stellen? ik wil je!'' fluister ik geil in zijn oor.
hij grijnst breed en hij drukt zijn perfecte lippen in mijn nek. ik kreun van genot en ga onder zijn shirt. hij bijt in mijn nek wat me nog meer op geilt.
''ik wil je! hier en nu!'' roep ik geil en trek zonder een antwoord zijn shirt over zijn hoofd. hij kreun en trekt mijn hemd uit. ik druk mijn lippen verlangend op de zijne en trek hem van de bank op het gras. ik maak zijn broek open en trek hem met zijn boxer tegelijk naar beneden. hij doet het zelfde en niet veel later voel ik hem in me. we kreunen luid en ik hoor mijn mobiel afgaan maar heb nu alles behalve zin om op te nemen. hij komt luid kreunend klaar net als ik aan gezien hij het niet kon laten aan mijn dingdingdong te zitten. ik druk mijn lippen op de zijne en zoen hem nog vol van hem. ik voel zijn perfecte handen over mijn hele lichaam en moet gewoon even tegen hem aan liggen. ik leg me tegen hem aan en leg mijn hoofd op zijn borst.
''je maakt me zo gelukkig!'' fluister ik dan en streel over zijn bost.
''jij mij ook jasper, jij mij ook!'' fluistert hij terug. we kleden ons aan en lopen dan naar het ziekenhuis op aandringen van jason. ik heb helemaal geen zin om terug te gaan! ik kan toch ook gewoon ziek thuis zitten! of niet dan?

Reacties: