FanFic.nl

crazy little thing called love CB (gestopt)

44 what's just happened?

strify pov
shin komt helemaal in paniek mijn kamer binnen rennen met de telefoon in zijn handen en ik kijk hem slaperig aan.
''wat is er aan de hand?''
''jasper is weg! hij heeft een briefje achter gelaten dat het toch beter is dat hij dood is en hij is nu dus weg. alles ligt er nog behalve zijn mobiel en IPod! waar kan hij heen zijn om kwartvoor 10 in de nacht!!??''
''shin! doe eens rustig! heb je jasper al gebeld?''
''nee, hoezo?''
''hij heeft zijn mobiel toch meegenomen plus hij kan niet zonder dat ding dus bel hem!''roep ik maar shin blijft vewart voor zich uit staren, ik neem mijn mobiel en bel naar jasper. ik wacht lang maar krijg zijn voicemail.
''DANM IT!'' roep ik luid. ik ren naar beneden en merk dat jason er niet is hoewel die normaal tot half 3 cartoons zit te kijken. ik neem mijn mobiel en bel hem op, als hij niet precies weet waar jasper is dan heus wel waar hij waarschijnlijk zou kunnen zitten.
''met jason!''klinkt het dan vrolijk.
''hey man, weet jij waar jasper is?''vraag ik twijfelent en de rest van de jongens kijken me verbaast aan.
''uhm ja daar heb ik een heel grappig verhaal over.''
''hoe bedoel je?''
''ik kwam hem tegen in het park, we hebben het goed gemaakt zeg maar en ik breng hem nu terug naar het ziekenhuis.''
''en wat bedoel je met het goed gemaakt hebben?''
''wat denk je dat ik er mee bedoel? ik kan je zeggen een bed ligt fijner.''
''JEZUS! jason! die jongen loopt weg uit het ziekenhuis en jij gaat hem meteen neuken!?'' roep ik boos en iedereen vooral Yu kijken me geschrokken aan.
''ja en hij wilde het zelf dus niet zeuren! en ik breng hem toch terug naar het ziekenhuis!'' roept hij dan. ik zucht diep. waar heb ik mezelf in gewerkt!
''best! maar zeg bij de receptie dat hij er is he!''
''ja, ja, doe ik!'' zegt hij geirriteert en hangt op. ik plof zuchtend op de bank neer. en de jongens kijken me aan.
''hij is dus terecht!'' roept yu.
''gelukkig wel ja. danm ik ben echt slecht als vader! eerst wordt hij ziek en dan loopt hij weg! in minder dan een week tijd!''
''dat valt reuze mee! dat hij ziek werd zit in de familie en hij liep weg omdat hij zich klote voelde vanwegen jason! en die twee zijn weer bij elkaar! ga morgen bij hem langs samen met ons dan gaan we gewoon als een grote familie op bezoek! dan kunnen jason en jasper lekker klefkluiven!'' roept kiro lachend en de rest schiet ook in de lach. shin komt een beetje van de schrik bekomen naar beneden.
''jasper is net binnen.'' zegt hij alleen. ik sta op en trek hem mee naar de keuken. ik duw hem op een stoel en geef hem een glas water.
''jason en jasper zijn weer bij elkaar. en morgen ga ik met jasper praten.'' shin kijkt me aan met een geweldige twinkel in zijn ogen.
''kusje!'' grijnst hij dan en hij drukt zijn lippen op de mijne. dit laat ik niet zomaar en ik zoen hem liefde vol terug.

jasper pov
ik en jason lopen de kamer in en iedereen kijkt me aan. er staan twee doktoren, 5 verplegers en de 5 tieners kijken me opgelucht aan. ik zet een stapje achter uit maar jason houd me tegen.
''je loopt niet nog een keer weg!''
''ik kan toch naar het huis van mijn ouders!''
''nee, niet waar! jij blijft gewoon hier!'' hij tilt me op en legt me op het bed.
''hoe kom jij zo sterk?!'' roep ik vol verbazing.
''jij bent niet zwaar hoor en nu mond dicht! dan kun je een marteling onder gaan omdat je bent weg gelopen!''
''soms heb ik echt een hekel aan je weet je dat?''
''hmmm, niet als het niet zo is! en ik weet wanneer dat is!''
''ga maar alvast afkicken!'' grap ik dan tot dat ze met een enorme spuit aan komen kakken.
''NO FUCKING WAY! ALLES BEHALVE DAT ZE DAT DING IN MIJ STEKEN!'' roep ik in paniek. jason kijkt me aan en neemt mijn hand vast waardoor ik rustiger word. hij maakt een gebaar dat ik naar hem moet blijven kijken en dat doe ik maar al te graag. hij rolt lachend met zijn ogen en streelt zachtjes over mijn wang heen. ik merk niet eens dat ze die spuit er al weer uit halen!
''oke, het is gebeurt! en blijf nu gewoon hier tot dat je weer weg mag he!''
''goed...'' mopper ik en ik geef jason een zoen. de artsen doen de gordijnen weer open en lopen allemaal weg.
''dude! we dachten dat je dood was!'' roept trent uit.
''dood is wel een beetje overdreven!'' roep ik terug. jason schiet in de lach en neemt mijn hand vast. ik schuif een stukje op en trek hem naast me.
''jij blijft hier vanacht!'' roep ik dan droog en hij kijkt me even aan.
''moet ik? jou bed slaapt super fijn als je er alleen in ligt!''
''je blijft hier of gaat thuis op de bank maar echt niet in mijn bed! des noods ga je maar bij Yu liggen!''
''ik ga echt niet bij mijn broer in bed! en heelmaal niet als kiro er dan ook nog bij ligt! die praten in hun slaap!''
''ben jij het broertje van yu!'' roept jessica. iedereen stelt zich netjes voor.
''ik ben dus jason. uhm jasper vriend. hmm?'' hij kijkt me aanen ik krijg meteen een lach op mijn gezicht en druk een kus op zijn mond. ik hoop echt dat hij hier gewoon kan blijven en dan natuurlijk wel bij mij in bed! ik leg mijn hoofd op zijn borst en voel dat ik in slaap begin te vallen. ik trek hem dicht tegen me aan en voel zijn warmte, ik krijg nog net mee hoe hij de dekens over me heen trekt en een kus op mijn voorhoofd drukt.

ik gaap luid en word wakker van het ligt. ik wrijf in mijn ogen en merk dat er iemand naast me ligt. ik kijk opzij en kijk inhet lachende gezicht van jason. ik krijg zelf ook meteen een glimlach op mijn gezicht.
''kus..'' fluistert hij zachtjes en ik druk mijn lippen op de zijne. we liggen even te zoenen en te strelen. dan komt er jammer genoeg een verpleegster binnen. ik en jason stoppen accuut met zoenen en gaan recht liggen. ik voel hoe zijn vingers mijn buikstrelen.
''jason dat kietelt.'' giegel ik zachtjes zodat de anderen niet wakker worden. hij drukt een kus op mijn wang en kijkt me dan aan.
''ik hou van je.'' zegt hij dan.
''ik ook van jou.'' zeg ik dan en geef hem een zoen. hij geeft me een lange tongzoen en kijkt me dan aan.
''straks komt er een verpleger binnen.''
''nou en? gebeurt er hier ook eens wat.'' fluister ik en druk mijn lippen weer op de zijne. ik ga wat op hem liggenen we zoenen hartstochtelijk. er komt iemand binnen maar we negeren het. *kuche kuche* horen we dan. we stoppen met zoenen en kijken naar de deur opening waar strify, shin, yu, kiro, luminor, romeo, stijn en sheyla staan.
''hey!'' roep ik blij en veer overeind.
''wat doet jason bij jou?'' lacht yu dan. jason steekt zijn tong uit en dan schieten ze in de lach.
''jasper was inslaap gevallen en hij lag half op mij en ik wilde hem niet wakker maken!'' zegt hij dan simpel. ineens hoor ik een harde gil vanaf de meiden. ik kijk hun aan en zie ze alledrie recht op zitten. dan beginnen ze alle drie te gillen. en natuurlijk moeten de jongens daar ook wakker van worden.
''danm houd je bek het is vroeg!'' roept trent uit en hij gooit zijn gezicht in zijn kussen.
''OMG! cinema bizarre!'' roept jassica dan.
''jess! ademen!'' grapt jason. stefan ligt gelijk dubbel maar mellanie en kiera lijken het niet te snappen. ik druk bij jason een kus op zijn wang en hij glimlacht dan lief. de jongens komen om ons heen zitten in stoelen en wanneer je denkt dat iemand niet heel veel meer kan hebben moet tokio hotel aan komen kakken.
''we hoorde dat je in het ziekenhuis lag dus wij dachten we komen even langs!'' roept gustav droog.
''nou geweldig!'' roep ik blij.
''en bill is of course weer weeste shoppen!'' roept tom dan.
''jij moest zeker mee!'' lach ik.
''je meent het! ben maar blij!''roept hij droog en duwt een paketje in mijn handen.
''nu alleen hopen dat het geen roze is!'' lacht jason droog. ik maak het paketje open en er ligt een supper gave armband in met veel spikes en studs!
''VET!!!!!'' roep ik uit! bill en tom beginnen ergens over te ruzieën en ik kan er geen touw aan vast knopen. ik kijk jason aan en ik rol hoofdschuddent met met mijn ogen. hij drukt een kusje op mijn lippen en drukt op het knopje van de verpleegkundige. dirk komt binnen en kijkt even raar naar tom en bill.
''heb u een asprientje? jasper krijgt koppijn van die twee!'' en hij wijst naar tom en bill. dirk knikt en kijkt naar tom en bil.
''heren? kunnen jullie wat stiller zijn de pasiën krijgt er hoofdpijn van.'' zegt hij dan. ik kijk naar jason die het hele tafereel aan staart. ik laat hem me aan kijken en zoen hem. hij krijgt een lach op zijn gezicht en zoent terug.

de dagen vliegen hierna voor bij en iedere keer zodra jason tijd heeft komt hij langs. hij laat ook zijn huiswerk voor me liggen. iedere dag is hij bij me en verteld hij me hoeveel hij het mist naast me te liggen. iedere keer droom ik weg in die ogen. hij verteld me altijd hoe veel hij van me houd en dat hij niet zonder me kan. dit maakt alles lastiger, de doktoren hadden gezegt, minstens 3 maanden niet roken, ik rook iedere nacht dus. het gaat steeds slechter met me en ik heb erom gevraagt dat niemand hier iets van te horen zou krijgen, ik wilde het zelf vertellen dat ik misschien dood ga maar durf het niet. ik ben bang hem pijn te doen, dat hij boos wordt. ik zucht diep en dan komt hij binnen. hij drukt een kus op mijn mond en gaat zitten.
''hoe gaat het nu met je?'' vraagt hij lief. ik zucht en net wanneer ik antwoord wil geven krijg ik geen adem meer. ik wilde toch gaan zeggen dat dit eraan zat te komen, te laat dus. alles word in slomotion afgespeelt voor mijn ogen, doktoren verplegers en artes die zich om mij heen verzamelen en met alle magt mijn leven proberen te redden. ik kijk dan naar jason, tranen vormen zich in zijn ogen en rollen over zijn wangen naar beneden. ik wordt door de gangen heen geduwt met volle vaart en dan wordt alles zwart. en het engste is, alles blijft zwart, ik voel niks meer, en dus zo ver ik weet lig ik hier nogsteeds op een bed. twee gedaantes vormen zich in de verte en een fel wit ligt. ik merk dat ik op sta en loop er naar toe. eenmaal daar kan ik de gedaantes goed zien, het zijn mijn ouders.
''jasper, je hebt hard gevochten en je kan dit overleven, de keus is aan jou, ga je mee naar boven met ons, of blijf je beneden bij je ware liefde?''
''hoe bedoel je mijn ware liefde?''
''jason is een lieve en gevoelige jongen waar jij alles voor bent. je zult hem nooit meer zien als je mee gaat, blijf bij hem, we treffen elkaar later wel weer. zeg tegen sheyla dat we over haar zullen waken en vertel haar hoe en wie wij zijn, zeg tegen stijn dat we van hem houden. oke?''
''en pleun dan?''
''pleun? ik weet het niet, zoals ze tegen je gedaan heeft houden we niet echt van haar. zeg maar niks tegen haar oke?'' ik knik en krijg een kus op mijn voorhoofd, mijn vader geeft me een knuffel en dan verdwijnd alles weer. ik heb het gevoel dat ik wakker ben maar kan mijn ogen niet open doen.
''jason, jasper word echt wakker geloof me! hij wordt wakker, speciaal voor jou! heb gewoon gedult!'' hoor ik stijn zeggen. ik probeer nog een keer mijn ogen open te doen mar het wil maar niet lukken. ik zucht diep wat dus wel lukt!
''bewoog hij nou?'' vraagt strify dan. in eens open ik mijn ogen en veeg overeind. ik kijk iedereen stuk voor stuk aan. en mijn blik blijft bij jason hangen. ik zie de blijschap op zijn gezicht. ik open mijn armen en omhels hem. ik zou hem echt nooit meer los willen laten. hij drukt een kus op mijn wang en kijkt me aan.
''laat me nooit meer zo schrikken!'' fluistert hij lief. ik glimlach.
''ik heb papa en mama gezien.'' zeg ik dan. iedereen kijkt me verbaast aan.
''dat kan niet die zijn dood.''
''ik bedoel dat ik ze heb gezien toen ik toenet sliep!''
''jasper, slapen is wel wat anders, je hebt 3 maanden in coma gelegen!

Reacties: