FanFic.nl

Onbereikbare liefde (gestopt)

hoofdstuk 7: chocolate saved my life!

We zijn bij de oefenruimte aangekomen en stappen uit de auto als het geparkeerd is. Tilo staat al bij de deur te wachten op ons. We lopen naar hem toe. 'Goede morgen.' Zegt hij en strekt zich uit. Kiro gromt wat, Romeo en ik zeggen niets, en alleen Shin en Yu zeggen 'Hallo'. Tilo kijkt ons met één opgetrokken wenkbrauw aan. 'Laten we maar naar binnen gaan.' Zegt hij vlug en draait zich om. Ik zie in mijn ooghoek dat Kiro Romeo's hand pakt. Het lieft zou ik nu gewoon keihard gillend weg willen rennen, maar besluit toch maar om achter Tilo aan te lopen. Tilo kijkt even over zijn schouder als hij niets achter hem hoord. Dat is nieuw voor hem, ik zie het hem al denken. Geen gegil of geklier, geen gelach of gepraat. Zelfs geen gefluister! Je hoort alleen de voetstappen door de lange gang galmen. Dan loopt hij een deur in. We lopen hem achterna de oefenruimte in en zetten de instrumenten klaar.

'Doet hij het? Mooi.' Zeg ik in de microfoon als alles en iedereen klaar staat. 'Zullen we gewoon het hele album vanav het eerste liedje door nemen?' Vraagt Tilo. Iedereen knikt instemend. Als we alle liedjes door hebben genomen ruimen we alles weer op. 'Zullen we nog iets gaan drinken?' Vraagt Tilo als alles opgeruimd is. 'Ja, waarom niet.' Zegt Shin. 'Oké dan.' Zegt Tilo. We gaan aan een bar staan die in een andere kamer staat. We bestellen allemaal wat drinken. Kiro werpt me een paar vragende blikken toe, maar die negeer ik. Dan trekt hij zijn mond open. 'Strify, alsjeblieft.' Zegt hij. Ik ga op een barkruk zitten en speel wat met het citroenpletstokje in mijn ijstheeglas. 'Strify,..' Wil hij weer beginnen, maar ik onderbreek hem. 'Niet nu, Kiro. Ik zal je het vertellen, als je het al niet weet dan. Hou er dan alsjeblieft over op.' Zeg ik zonder op te kijken. 'Wat is er aan de hand?' Vraagt Tilo na 5 minuten stilte. 'Niets.' Mompel ik. 'Oké, dan is er niets om zo kortaf over te zijn. Dus doe even normaal allemaal. Het zijn drukke tijden.' Zegt Tilo.

Shin, Kiyoko en ik zitten aan het avondeten bij Shin thuis. Shin en Kiyoko zijn in gesprek en ik doe niet eens de moeite om mee te luisteren. Ik prop nog een hap in mijn mond en staar uit het raam. 'Het zit je echt dwars he?' Vraagt Shin. 'He wat?' Ik kijk op. 'Je hoort het woord chocola niet eens.' Zegt Shin verbaasd. Er verschijnt een grote glimlach op mijn gezicht. 'Kijk, dat bedoel ik!' Zegt Shin vrolijk en sprint naar de koelkast. Hij rendt weer naar de tafel en gooit een gigantische reep chocola voor mijn neus. 'Jemig, Shin. Dat is de grootste reep chocola die ik ooit heb gezien!' Zeg ik lachend. 'Begin maar snel dan, voordat het smelt.' Zegt Shin. 'Dit krijg ik niet op! Shin, je moet me helpen.' Zeg ik lachend. 'Moet dat? Nou oké dan, omdat je het zo graag wilt.' Zegt Shin. 'Kiyoko, jij ook een stukje?' Vraag ik. 'Ik mag geen chocola. Daar kan ik niet tegen.' Zegt ze teleurgesteld. Mijn ogen worden groot. 'Dat.. Dat is vreselijk!' Zeg ik melevend. Ik breek de reep door de helft en geen dat aan Shin. 'Proost.' Zegt Shin. 'Proost.' Zeg ik en tik met het puntje van het stukje chocola tegen de zijne aan. Ik neem een hap en voel me weer helemaal blij.

Reacties: