Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » perseverance » Perseverance [7]
perseverance
Perseverance [7]
Onzeker kijk ik hem aan.
'Moet dat écht ?'
'Moet dat echt ?' deed Bill mij na met een octaaf hoger dan zijn eigen stem.
'Hmm. Oké,dat is duidelijk.Maar,waarom nu weer ?'
'Omdat we hadden afgesproken vorige week, 'we veranderen iets van binnen,dus ook van buiten.'
'Maar..'
'Geen gemaar,'onderbreekt hij mij',haar knippen en nieuwe kleren leken je geen goed idee. Dus was de andere mogelijkheid; Oorbellen !'
Schoorvoetend gaf ik hem gelijk. Dat hadden we inderdaad afgesproken. Maar als ik nu van mening was veranderd? Nu ik hier voor de oorbellen-schiet-zaak sta,bekruipt de angst me. Voor mijn ogen zie ik een grote ruimte en een meneer, met een pistool gericht op de appel die op mijn hoofd staat. MAAR wat als hij nu denkt dat mijn hoofd die appel is? Het ziet er zo uit.
'Hé dromer, aan wat denk je?'
Verstrooid kijk ik Bill aan. 'Aan die vent die mijn hoofd gaat aanzien als een appel.'
'Hoofd? Appel? Unks?' Nu is het Bill zijn beurt om mij verstrooid aan te kijken.
'Ja? Die man, die op de appel op mijn hoofd moet schieten,gaat op mijn hoofd schieten,omdat hij denkt dat de appel mijn hoofd is- ze zijn allebei rond en dik.'
Een tel kijkt Bill mij met grote ogen aan en schiet dan in een luide schaterlach.
'Fientje toch! We gaan oorbellen laten schieten! Geen appels of mensen. Kom nu mee naar binnen, het is écht niet wat je denkt.' Gewillig laat ik mij meesleuren door Bill.
'Hallo. Waarmee kan ik u van dienst zijn?'
Een man van rond de veertig met een spannend broekje en een sjaaltje rond zijn hals komt naar ons toe gelopen.
'Uhm,Mijn vriendin wilt graag oorbellen laten schieten.'
'Oorbelletjes voor de jonge dame? Volg me maar.'
Meteen komt het beeld van het pistool met de appel terug op mijn netvlies.
Alsof Bill mijn gedachten kan lezen geeft hij mij een kneepje in mijn hand.
Trillend als een espenblad ga ik op het krukje zitten en kijk Bill wanhopig aan.
De man kijkt eerst vijf tellen naar mij en wendt zich dan tot Bill :'Heeft ze last van het appel-beeld?'
Grinikkend kijkt Bill mij aan. 'Ja inderdaad.'
'Liefje toch,zegt hij nu tegen mij,maak je maar geen zorgen, ik heb geen appel of pistool bij.' Ik knikte opgelucht-geen appel.
'Kijk,' zei hij 'ik teken nu met deze stift twee bolletjes op je oren,en daar zullen ze komen,goed?'
Ik knikte en keek naar Bill,die bemoedigend terug keek.
'Oke,ging hij voort,nu ga ik met dit toestelletje de oorbelletjes er in schieten,oke?' Nog voor ik iets kon zeggen,hoorde ik een klik,en voelde een steentje in mijn linker oor- en klik, nu ook in mijn rechter.
'Et voila,zo erg was het niet,toch ?'
Met grote ogen van verbazing keek ik hem lachend aan.
'Nee,helemaal niet.'
'Kijk, daar is er een spiegel.' en hij wees naar een blauwe muur waar een grote spiegel aanhing.
Bewonderend keek ik naar de fonkelende oorbellen die in mijn oor prijkten.
'Dankuwel meneer!' zei ik enthousiast en gaf Bill een hand.
'Dat is dan 14 € juffrouw.' Snel gaf ik hem het geld en ging met Bill naar buiten.
'En, wat vind je ervan?' Vroeg ik aan Bill toen we naar de overkant van de straat liepen, waar er een bankje in de schaduw stond.
'Ik vind het prachtig staan !' zei hij toen hij zijn iPod uit zijn boekentas haalde, en een oortje aan mij gaf.
'Kom,we gaan een spelletje spelen. Ik zet een liedje op,en jij zegt welk dat het is.'
Meteen begon ik te protesteren.
'Maar ik ken die liedjes nog maar een week!'
'Lang genoeg lijkt me zo-het eerste liedje.'
'FACE DOWN!' schreeuwde ik meteen.
'Ting ting ting, een punt voor Fien - en de artiest ?'
'Daimn. Iets met 'the red', de rest weet ik niet meer.'
'The red jumpsuit appartus!'
'Ja! Dat was het. Ting ting ting voor Billie!' zei ik met een lachend gezicht.
'Okee, en nu het volgende..'
'Nee,onderbreek ik hem, dit is net zo'n leuk liedje, laat het even staan.'
'Oke, ook goed. Zeg Fientje,mag ik iets vragen?'
'Ja,schiet maar raak.' Meteen moest ik lachen om mijn eigen grap.
Ik bedoel, als ik nu terug denk aan mijn eigen appel-pistool gedachten,klinkt het echt belachelijk
Bill leek niets gemerkt te hebben en ging onverstoord verder:
'Volgende week hebben Tom en ik een soort van concertje.Heb je geen zin om te komen kijken? En mijn out-fit samen te stellen ? Alsjeblieft ?'
'Duuuuh! En dan zie ik Tom ook eens.'
Mihihi.
Deze is voor Natascha, omdat ze me erdoor heeft geholpen
Voor Nadez , omdat ze Nadez is (en de liefste
)Voor Renate , omdat ze fantastisch is (allemaal Gone&Moeder vermist lezen)
en voor Face down , omdat ik verslaafd ben aan dat liedje
http://www.youtube.com/watch?v=W_BjWgudRP8&feature=fvst
Reacties:
UNKS! _o_ <3
*leest verder*
"Allebei rond en dik" - nawh. :ah: Ik vind Fien echt zo'n lieverd hé (Bill trouwens ook) - ik kan wel begrijpen waarom Bill zo dik met haar is. Ze zijn net de ideale vriendschapscombinatie. ^^
Awh, ze zijn zo lief hé. Ik kan niet ophouden met dat te zeggen. En dan dat einde! Zo alsof het hem pas te binnen schoot maar volgens mij zit hij stiekem toch al langer dan een seconde met dat idee van haar mee te vragen in zijn hoofd - en ik durf er zijn iPod om te verwedden dat hij supertrots is, heel stiekem, maar ook wel een beetje bangig, ook heel stiekem.
Het enige dat ik een beetje gek vind, is dat Fien meteen enthousiast is naar Tom. Natuurlijk heeft ze al veel tijd met Bill doorgebracht en kan een broer van zo'n leuk schepsel alleen maar ook leuk zijn - maar ik herinner me Fiens ingesteldheid van: "Ik ben rond en dik, niemand vindt me vast aardig, gewoon doorlopen.", en ja. o.o
Ik vind dit stukje leuk. ^^ Het oorbellen-idee is leuk, vooral omdat het weer pijnlijk de hoofdzaak van Fien weergeeft: kleren kopen is geen optie.
De spatie-opmerkingen zal ik maar laten zitten, dus dan blijft er alleen "Snel meer!" over. ^^
Heel veel liefs!
xoxo <3
Edit: Face Down, hè. <3 ...ik ga het ook opzetten, ik krijg er plots weer zin in. ^^
Ik heb traanoogjes...
Thank you so much! <33
Abergut, ^^
Ik hou zóveel van dit stukje, Fien is zo'n bangerik! Mwiiii ! <33
'Moet dat écht ?'
'Moet dat echt ?' deed Bill mij na met een octaaf hoger dan zijn eigen stem.
*schaterlacht* Ik kan het me zo voorstellen!
Hé dromer, aan wat denk je?'
Verstrooid kijk ik Bill aan. 'Aan die vent die mijn hoofd gaat aanzien als een appel.'
*plat* AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH XD
Die ikbenbangvanappelsenpistolen-gedachte die je erin verwerkte is zo'n fantastisch goed idee! Absolute ZALIGHEID! <3
En oh mijn God, ik heb zo hard gelachen bij die appeldeeltjes!
Ik hou echt van Fiens karakter, ze is zo grappig als ze bang is.
Oh Gott ik kan er dus nog steeds niet over. x'D
'Hoofd? Appel? Unks?' Nu is het Bill zijn beurt om mij verstrooid aan te kijken.
Unks? x'D *weer plat*
Echt een fantaaaaaaaaaaastisch deeltje <3
En ik loop er trouwens hyper van
Mwiiiiiiiiiiiiii!
Snel verder lieve Ariadne, want ik kan niet meer wachten op het volgende deeltje!
*stuitert*OMG, ik ga nog eens lezen!
<33'
Dat appelgebeuren! Omg hoe ben je daar in Godsnaam opgekomen.. Geweldig gewoon ^^
Maar goed dat ik daar niet aandacht toen ik oorbellen ging laten schieten ><
En en en.. Bill is echt lief voor haar..
Xx.
I likt it allot, kben zo blij dat er eindelijk een nieuw deel bij is
maar ik kon niet slapen vn de spanning, morgen eerste schooldag opnieuw
dus dachtk kga maar ff op de laptop, maar mijn oogjes beginnen terug moe te worden :o
dus ik kruip maar terug in mn bedjn.
gaje wel snel verder nu?
laat je het dan ook opnieuw weten zoals nu?
dank je
-xxx-