FanFic.nl

Chapter XXV:

We praatten een beetje over van alles en nog wat en toen werd het donker. Dorien en ik namen afscheid en liepen naar de woonwagen van Skandar. We klopten aan en Skandar deed geeuwend open.
“Goede avond.”� Zei hij beleefd.
“Hoi!”� Zeiden we en Skandar deed een teken om binnen te komen. We liepen naar binnen en zetten ons in de zetels.
“We komen vragen of we misschien met je act mee mogen doen.”� Zei Dorien.
“Voor jou is dat geen probleem.”� Zei hij tegen mij. “Jij kan Feleth sturen.”�
Hij keek Dorien aan. “Sorry.”�
“Kan ik niets anders doen?”� Vroeg ze droevig.
“Sorry.”� Zei hij. “Gaan jullie mee? Ik wil eens weten wat dat lawaai hier was.”�
We knikten, stonden op en liepen achter Skandar de deur uit.
We liepen wat rond tot Skandar iemand herkende uit het andere circus.
“Larten!”� Riep hij. “Oude vriend!”�
Een bleke man met een pluk oranje haar, rode kleren en een lang litteken dat over zijn gezicht liep keek om. “Skandar!”�
Hij kwam op ons afgestapt met een jongen naast hem. Darren.
“Hoi Darren!”� Zeiden Dorien en ik om te beurt.
“Hoi!”� Zei hij al iets opgewekter dan daarstraks.
“Jullie kennen elkaar ook?”� Vroeg Skandar verwonderd.
We knikten.
“Ellen, Dorien, dit is Larten Crepsley. Hij is ook een Vampier. Larten, dit zijn Ellen en Dorien. Ellen is mijn assistente en Dorien is gebeten door Feleth.”�
Meneer Crepsley knikte naar ons wat een ‘hallo’ betekende. “Skandar, dit is Darren, mijn koppige assistent.”� Zei hij met een grote grijns. “Darren, dit is Skandar.”�
“Hallo.”� Zei Skandar tegen Darren en Darren zei hetzelfde terug.
“Heb je nog steeds die stinkende slang?”� Vroeg Meneer Crepsley lachend.
“Ja, jij jou mismaakte spin?”� Vroeg Skandar. Meneer Crepsley knikte lachend.
“Heeft ze nog iemand gebeten?”� Vroeg Skandar.
“Zijn vriend hier.”� Hij wees naar Darren. “Hij gaf zijn mensenleven op voor zijn vriend.”� Darren keek beschaamd naar de grond.
“Ellen staat hier ook speciaal voor Dorien.”� Zei Skandar. Ik keek hem aan en ik zag dat hij trots was, trots omdat ik mijn mensenleven voor iemand gaf. Er verscheen een glimlach op mijn gezicht en ik keek naar Darren die duidelijk blij was, dat hij niet als enigste zijn leven voor iemand gaf.
“Wij gaan wat bijkletsen.”� Zei Skandar. Zonder nog iets te zeggen liepen ze al kakelend als een stelletje kippen weg. “Stelletje kakelende kippen!”� Riep ik hen nog lachend na, ze draaiden zich om en keken me gespeeld boos aan.

Toen de Vampiers uit het zicht verdwenen waren stonden we daar alleen in de ijskoude nacht.
“Kom je mee naar onze woonwagen?”� Vroeg Dorien. Darren knikte en we liepen naar onze woonwagen die we om te beurt binnen gingen .
“Wat is het hier mooi!”� Zei hij. “Ik slaap bij Evra in een tent op de grond en dan hebben jullie hier zoiets groot en moois!”�
“Blijft jullie circus lang?”� Vroeg ik met een idee.
“Volgens mij een hele tijd.”� Antwoordde Darren. “Hoezo?”�
Ik fluisterde iets in Doriens oor en ze knikte toestemmend.
“We kunnen hier een bed voor je bijplaatsen.”� Zei ik grinnikend. “Zodat je toch wat beter kan slapen.”�
Darrens ogen lichten op en voor zolang ik hem al kende, kon ik nu zien dat hij écht blij was. “Als dat mag!”�
“Adoh!”� Zei ik. “Waarom stellen we het anders voor.”�
Darren grinnikte en er werd op de deur geklopt. We deden open en Mevrouw Larg stond daar. Ze liep zonder iets te zeggen naar onze kamer en toen we haar volgden zette ze plots een bed neer tussen het bed van mij en Dorien. Onze monden vielen open.
“Hoe doet u dit?”� Vroeg Dorien verwonderd. Mevrouw Larg lachte en legde wat lakens op Darrens bed en liep de woonwagen weer uit.
“Wow!”� Zei ik nog steeds onder de indruk en nu Darrens bed ook in onze kamer stond, leek het op een drie persoons bed aangezien de kamer voor maar twee bedden was gemaakt.
“Evra weet nog van niets.”� Zei hij plots. “Ik ben zo terug.”�

Hij liep de deur uit..

We kleedden ons om en toen we klaar waren kwam Darren weer terug. “Evra vond het goed.”�
“Snurk jij?”� Vroeg ik plots droog.
“Nee, waarom?”� Vroeg Darren.
“Gewoon, anders vloog je nu meteen buiten!”� Vulde Dorien lachend aan.
“Oh, ik hoop maar dat jullie niet snurken!”� Hij liep lachend naar de badkamer en kleedde zich om.
We kropen in onze nest en even later verscheen Darren in een beertjes pyjama.
“Mooie pyjama!”� Zei ik spottend. Darren werd rood en kroop tussen ons in, in zijn bed.
“Vertel eens over je vriend.”� Zei ik, omdat meneer Crepsley had gezegd dat hij zijn mensenleven had gegeven voor een vriend.
“Goed dan.”� Zei Darren aarzelend. “Alan, een andere vriend van mij had een foldertje van een Freakshow gestolen van zijn broer. Steve - dé vriend - haalde twee kaartjes op het adres van de folder en we gingen er samen heen. Steve was nogal gek op horror en trillers en wist daardoor veel over Vampiers, weerwolven, enzovoort. Steve herkende een van de artiesten uit een van zijn horror boeken, meneer Crepsley met zijn gedresseerde spin. Hij ging na de show terug naar de zaal en wachtte daar op meneer Crepsley. Meneer Crepsley verscheen en Steve vroeg of hij zijn assistent mocht worden. Dat mocht, maar Steves bloed leek slecht te zijn. Steve werd kwaad en liep weg.
Meneer Crepsley had dus een spin en ik stal ze. Ze beet Steve en ik ging naar Meneer Crepsley op hoop dat hij Steve kon genezen. Hij kon het in ruil dat ik zijn assistent werd en dat deed ik. Steve genas. Ik dronk een drankje, mijn nek werd gebroken en ik werd als dood voorgedaan. Ik werd begraven en toen Meneer Crepsley me weer opgroef, was Steve op het kerkhof. Hij wou me doden, maar deed het niet, omdat hij zich niet moedig genoeg voelde. Hij dacht dat ik hem verraden had en zei dat hij een Vampiers jager ging worden, meneer Crepsley riep me en Steve liep weg. Einde verhaal.”�