Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Locked Up » Roommates
Locked Up
Roommates
Suki PoV;
Terwijl Dorien daar prinsheerlijk in de zetel ligt, praat ik met de anderen. Van al deze mensen ben ik de op één na oudste, na Dorien natuurlijk. Ik kan dat mens nu al niet hebben. Ik wend mijn blik van haar af, naar Nadezhda, die al van moment 1 tegen me praatte. Ze is echt heel aardig. Kelsey springt recht. “Wie wilt er een lolly?”¯ Meteen schiet mijn hand in de lucht en Nadezhda volgt meteen mijn voorbeeld. Ik krijg een colalolly. Het papiertje vliegt er snel af en het stukje suiker gaat mijn mond in. Het witte stokje beweegt alle kanten uit. Nadezhda krijgt er de slappe lach van. Nog iets dat ik van haar te weten ben gekomen. Ze moet om het minste lachen, en dat duurt meestal heel lang. Ik kijk even naar buiten. Er staat echt een grote massa. Hoe moet ik hier nu ooit privacy hebben? Oh ja, niet! Ik sta recht. “Wie moet er drinken?”¯ Het klinkt langs alle kanten cola. Ik stap naar de keuken en trek de koelkast open. Een fles cola staat in het midden van mijn zicht. Ik haal hem uit de ijskast en zet hem op het aanrecht. De kastjes boven het aanrecht zitten vol servies, maar geen glazen. Natuurlijk staan die in het laatste kastje dat ik open doe.
Met 6 glazen cola, ik heb er voor Dorien ook één gepakt, loop ik weer terug en zet het op tafel. Ik neem een slok cola en ga weer in de zetel zitten. Het pad naar het huis ligt vol bloemen, kaarten en teddyberen. “Zullen we naar buiten gaan?”¯ stelt Kelsey voor, die overduidelijk geniet van de aandacht. In al die tijd heeft ze nog niet gezwegen. Ze stuitert op en neer op haar plek en heeft duidelijk een overdosis Energy Drank gehad. Ik knik. “Voor mij goed.”¯ Ik ga weer recht staan, neem nog een slok en zet dan mijn glas neer. Nadezhda, Kelsey en Melisande staan ook recht. Nicole kijkt even onwennig maar ik steek mijn hand uit, die ze dankbaar vast neemt en zich eraan optrekt. We zetten een paar grote passen naar de voordeur als mijn hart plots in mijn hoofd bonkt. “Waar denken we heen te gaan?”¯ Ik kijk geschrokken om me heen. Het kan Dorien niet zijn geweest, de stem was luid en laag. Een mannenstem. Kelsey is de eerste die haar tong weer terug heeft. “Buiten.”¯ Een lage, mannelijke lach rolt door het huis. “Naar buiten?”¯ Hij lacht weer verder. Nu heeft ook Nicole haar tong weer terug. “Wat is daar zo grappig aan?”¯ Ik sla mijn armen over elkaar. “Dat vraag ik me ook af.”¯ voeg ik me bij mijn huisgenoten. “Jullie gaan niet naar buiten. Niet meer tot ik zeg dat je naar huis gaat.”¯ Weer die lach. “Ga naar de slaapkamers. Neem jullie koffer mee. Op de deuren hangen telkens 2 namen. Je gaat in de kamer met jou naam.”¯ Ik kijk omhoog. Maar nergens is een microfoon te bekennen. Met een schouderophaal en een zucht ga ik naar mijn koffer en sleur die dan mee naar de slaapkamers.
Ik moet de eerste deur al in. En op het papier staat dat ik met Nadezhda op één kamer lig. Dat is al een pluspunt, stel dat ik met Dorien moest. Mijn koffer beland bij de kast. Nadezhda en ik springen meteen op een tweepersoonsbed. “Waarom zijn er twee bedden? We zijn toch maar met 2?”¯ Ik haal mijn schouders weer op en laat me dan op mijn kont op bed vallen. “Misschien moeten we bij onze beroemdheden slapen.”¯ Nadezhda gaat languit liggen en krijgt een grijns op haar gezicht. “Wie wil jij als beroemdheid?”¯ Ik laat me achterover vallen en kijk haar even aan. “Ik weet niet. 50 cent zou wel koel zijn. Of die zanger van de Black Eyed Peas.”¯ Nadezhda lacht even. “Ik hoop Bill Kaulitz. Maar ik denk dat ik de enige Tokio Hotel fan ben buiten Melisande.”¯ Ze glimlacht even. “Ik ben fan van Tokio Hotel. Of eigenlijk was, ik vind Tom nog steeds een lekker ding en hun muziek vind ik nog steeds goed maar ik luister er alleen niet meer zo vaak naar.”¯ Ze knikt begrijpend. “Welke muziek luister je nog?”¯ Ik leg mijn vinger op mijn kin, ten teken dat ik nadenk. “Hiphop. En ik heb een verslaving aan Lady Gaga. Jij alleen Tokio Hotel of…?”¯ Ze knikte al bij alleen Tokio dus dat is duidelijk. Ik hijs me weer recht. “Kom je mee?”¯ Als een gehoorzame hond volgt ze mee, iets waarmee ik moet lachen. Ze kijkt me bedenkelijk aan en begint dan ook te lachen. Ze weet niet eens waarmee ik lach. Op het moment dat ik de deurklink wil vastnemen, vliegt de deur al open. Nog net op tijd kan ik wegspringen. Het is Melisande, die ons met een pijnlijk gezicht aankijkt. “Wat is er?”¯ vraagt Nadezhda meteen. Ik probeer die blik te plaatsen, maar ik vind geen zinnige reden. “Ik lig met Dorien op een kamer.”¯
Oké, ik snapte meteen waarom ze zo keek. Maar Nadezh beloofde dat ze zo vaak als ze wou bij ons op de kamer mocht komen en dat ze bij het eten ook bij ons kon zitten. Ze knikte daarna dankbaar en liep toen met ons mee naar de woonkamer. We zaten nog geen 3 seconden of de stem begon weer te praten. “Jullie kamergenoot is bekend. Maar dat is niet jullie partner. Jullie partner is een beroemdheid.”¯ Het is stil, muisstil. De stem lacht even. “Ga naar de tuin achterin. Daar wacht een opdracht.”¯ Ik hoor Kelsey naar adem happen. “Nu al een opdracht?”¯ piept Nicole. Nadezh en ik trekken haar recht en sleuren haar mee. Arme Nicole. De tuin stelt niet veel voor. Een stenen pleintje omringd door muren. Hier is er nog enige scheiding met de buitenwereld. Al hangen er camera’s in elke hoek. Maar dat hoort er nu eenmaal bij. Dorien neemt trots de enveloppe. “Jullie mogen met jullie kamergenoot op zoek naar jullie beroemdheden. Overal in huis liggen aanwijzingen. Boven mag je niet komen. Nadezhda en Suki zoeken naar geel, Kelsey en Nicole zoeken naar rood en Dorien en Melisande zoeken naar groen. Veel succes.”¯ Het briefje glipt uit haar handen en dwarrelt naar beneden. Nadezh en ik snellen het huis in, net als de anderen. Mijn ogen flitsen door de kamer maar echt iets geels zie ik niet. “Was er geen geel schilderij in onze kamer?”¯ mompelt Nadezh plots. Het schilderij verschijnt voor mijn ogen. “Ja!”¯ Dat was iets te hard. Kelsey en Dorien kijken me aan. “Sorry.”¯ bloos ik. Nadezh en ik lopen naar onze kamer en gooien de deur achter ons dicht. Meteen kruipt ze op haar knieën op bed, naar het schilderij dat boven het hoofdeinde hangt. “Zie jij er iets in?”¯ Ze draait haar hoofd schuin maar vind er niet echt een voorwerp in. “Misschien in de lijst aan de achterkant?”¯ stel ik voor. Nadezh kijkt omhoog, alsof daar een brandend lampje hangt en haalt dan het schilderij van de muur. Een wit briefje valt op bed. “Lees voor!”¯ zeg ik en laat me achterover vallen. Liggend kan ik beter nadenken.
Voor Suki, omdat ze mijn hartsvriendin is!
Reacties:
Nadezhda krijgt er de slappe lach van. Nog iets dat ik van haar te weten ben gekomen. Ze moet om het minste lachen, en dat duurt meestal heel lang.
Whahaha, dat is dus ook hoe ik Nadezh ken [niet dat ik haar zo goed ken, maar toch
]Nadezh, wat lijken we toch veel op elkaar, met ons rode haar, droge humor en altijd lach acties 8D
Ik wend mijn blik van haar af, naar Nadezhda, die al van moment 1 tegen me praatte. Ze is echt heel aardig.Yay, ik ben aardig
Nadezhda krijgt er de slappe lach van. Nog iets dat ik van haar te weten ben gekomen. Ze moet om het minste lachen, en dat duurt meestal heel lang.Nee hoor, dat lijkt maar zo
“Ik lig met Dorien op een kamer.”¯Ach gossie, arme Melis x'D
Jaja, ik ben in een quote-bui x'D
Mag ik dit hele stukje quoten?
Locked up is echt zo'n geniaal verhaal <3
Wacht, ik ga dit ook even quoten.
Voor Nadezhda, omdat ze mijn twin is en Zomertijd zo'n geweldig verhaal was om te volgen!Jij draagt nóg een stukje aan mij op? O.o
Dat vind ik übermegageweldiglief van jou! <33
Waaaaah het is geweldig
Whoei iemand met een GaGa verslaving x]
Is Dorien echt zo erg -strijk-