FanFic.nl

Onbereikbare liefde (gestopt)

hoofdstuk 10 :D : Moviepark Germany

Ik word wakker en het eerste dat ik zie zijn alweer de blauwe ogen van Kiro. 'Kiro! Hou daarmee op.' Zeg ik nep boos. 'Sorry Strify. Jullie sliepen gewoon zo schattig dat ik jullie wel wakker moest maken. En het is al 10 uur.' Zegt hij. Ik spring op en bots daardoor tegen Kiro op. Romeo komt gapend binnen lopen en net op dat moment val ik boven op Kiro op de grond. 'Auw, Strify! Je bent zwaar.' Mompelt Kiro onder me. Ik rol van hem af. 'Is het echt al 10 uur?' Vraag ik. 'Ja.' Zegt hij en krabbelt overeind. 'SHIN!' Gil ik. hij schrikt wakker. 'Wat?' Vraagt hij en springt op en struikeld over mijn voeten. ik spring op en hou hem overeind. 'Het is al 10 uur.' Zeg ik. 'O, dat is het. ik dacht dat er brand was ofzo.' Zegt hij en zucht opgelucht. 'Ahum. Een feestje geven zonder mij uit te nodigen mag niet he.' Zegt Romeo lachend. 'Shin, als je je cadeautje nog wilt, moeten we nu gaan.' Zeg ik en probeer niet naar Romeo te staren, die alleen maar met een broek loopt. 'O ja!' Zegt hij. Ik duw hem naar de deur. 'We zijn vanavond terug!' Roep ik en we rennen de deur uit, sprinten de trap af en rennen naar Shin's auto. ik gris de sleutels uit zijn hand en spring op de stoel bij de bestuurderskant. Ik start de auto en rij weg.

Een uurtje later zijn we bij het pretpark aangekomen en gaan we in de rij staar voor de kassa. na zo'n 10 minuten zijn we aan de beurt en betaal ik de kaartjes. We lopen naar binnen. 'Welke eerst?' Vraag ik. 'We beginnen gewoon aan het begin en zoeken een beetje de leuke attracties af.' Zegt Shin. 'Wil je nog naar Spongebob?' Vraag ik. 'Hoeft niet hoor. Ik ben een beetje te oud voor Spongebob.' Zegt hij. ik staar hem aan. 'Je zei vorige week nog dat je nooit te oud was voor Spongebob.' Zeg ik lachend. 'Ik weet het.' Zegt hij. 'Raar kind.' We lopen naar de eerste attractie en staan weer in een lange rij, van ongeveer 5 minuten. Alle rijen zijn lang in mijn ogen. 'Zijn we er al?' Vraag ik. 'Nog 3 minuten.' Zegt Shin. 'En nu?' Vraag ik 2 minuten later. 'Nog 1 minuut. Daar zijn de hekjes al.' Zegt hij en wijst naar de hekjes die 2 meter verder staan. 'O ja.' Zeg ik. We lopen door en gaan dan wij het voorste hekje staan. 'Dit is toch best wel eng.' Zegt Shin en kijkt naar alle loopings en naar de hoogte van de achtbaan. 'Als je bang bent, doe je je ogen maar dicht.' Zeg ik lachend. Na nog een halve minuut gewacht te hebben, stappen we in. We zitten helemaal voorin. We worden omhoog getakeld en daar gaan we hoor.
Als we de achtbaan uit komen en uitzoeken waar we dan heen gaan, kijk ik op als er een hoop gegiechel en gefluister van een kant van een paar meisjes komt. Een meisje kijkt naar mij en als ik op kijk, kijkt zij verlegen naar beneden. 'Fans?' Vraagt Shin fluisterend. 'Fans. Kom we gaan verder.' Zeg ik.

Als het al avond wordt, lopen we een restaurantje in en zoeken een tafeltje uit. 'Strify, het was leuk vandaag.' Zegt Shin lachend als we iets te drinken besteld hebben. 'I know. Pretparken zijn altijd geweldig.' Zeg ik. 'Volgens mij zijn we naast de fans gaan zitten.' Fluisterd Shin. 'Ach ja.' Zeg ik en neem een slokje van mijn cola. 'Heb je trouwens al zin in volgende week?' Vraagt Shin. 'Volgende week, volgende week. Wat is er volgende week?' Vraag ik. 'Onze Tour.' Zegt Shin. 'Is dat volgende week al?' Vraag ik. 'Ja.' Zegt Shin. 'Ik weet niet of ik er wel zin in heb. Mijn hoofd zit er nog niet helemaal bij.' Geef ik toe en droom een beetje weg naar Romeo die shirtloos was vanmorgen. 'Als je op het podium staat, zal dat vast wel veranderen.' Zegt Shin. 'Ik hoop het.' Zeg ik en neem nog een slok. 'Excuse me, but you're Shin and Strify, right?' Vraagt een meisje. 'Yes we're. We hadden onze snor moeten laten staan, Shin.' Zeg ik. Shin lacht. 'Cool!' Zegt een ander meisje. 'Where are you from?' Vraag ik. 'The Netherlands.' Zegt weer een ander meisje. 'Oké, nice.' Zeg ik. Een ober komt lang om te vragen of we al weten wat we willen eten. Ik roer een beetje met het rietje in mijn cola en neem dan nog een slok. 'Het jij wel zin in de Tour?' Vraag ik. 'Ik wel, heel erg. Vooral in de Spanje Tour, daar komen we niet vaak.' Zegt hij. 'Het is daar wel lekker warm. Beter dan hier.' Zeg ik lachend en wrijf over mijn armen. 'Heb je het koud dan?' Vraagt Shin. 'Best wel.' Zeg ik. 'Trouwens, Dir en Grey komt in Duitsland.' Zegt Shin. 'Waarneer?' Vraag ik. 'Als we op Tour zijn.' Zegt hij verdrietig. 'In welk land zijn we dan?' Vraag ik. 'Nederland.' Zegt hij. 'Moet kunnen, toch?' Vraag ik. 'Het is op dezelfde datum als Utrecht.' Zegt Shin. 'O, dat is jammer. We komen ze vast nog wel ergens tegen hoor.' Zeg ik. 'Ja! Ze komen in Italië als we er zijn en dan hebben we een dagje vrij.' Zegt Shin en stuiterd op zijn stoel. Ik lach en knik dan. 'Daar gaan we heen!' Zeg ik enthautiast. 'Proost, op Diru.' Zegt Shin en heft zijn glas op. 'Cheers.' Zeg ik en tik tegen zijn glas aan.

Het is al laat en het park gaat over een paar minuten dicht. We lopen met de menigte mee naar de uitgang. Eindelijk na een lange poos schuifelen staan we bij de auto. 'Dat is ook toevallig.' Zeg ik zacht terwijl hij de auto in wil stappen aan de bestuurderskant kant. 'Wat?' Vraagt Shin. 'Die Nederlandse meisjes staan naast ons.' Zeg in. 'Oké, leuk voor ze.' Zegt Shin en en stapt in de auto. 'En als je het over de duivel hebt, verschijnt hij. Ze komen net aangelopen.' Zeg ik lachend terwijl ik in de auto springt. Shin wilt, maar er wordt op het raam geklopt. Ik schrik me dood en kijk uit mijn raampje, en daar staan de Nederlandse meisjes staan. Eentje zwaait. Voorzichtig zwaai ik terug en druk op het knopje zodat mijn raampje open gaat. 'Sorry, we didn't mean to scared you.' Zegt een meisje lachend. 'Can we ask you something?' Vraagt een ander meisje. 'Yes, sure' Zeg ik. 'Where is your lippiercing?' Vraagt ze. Ik grinnik. 'I didn't like it anymore.' Zeg ik. 'Oké. Why not? I think it was cute.' Zegt ze. Ik lach. 'What're your names?' Vraag ik. 'I'm Saskia.' Zegt een bleek meisje met bruin haar. 'I'm Michelle.' Zegt een korter meisje met lang bruin haar. 'My name is Kimberley.' Zegt een klein Japans meisje met lang Zwart haar. 'Konnichiwa, my name is Fenna.' Zegt nog een Japans meisje met bruin haar en blauwe ogen. Ik knik en glimlach. 'Are you going back to the Netherlands?' Vraag ik. 'No, We're going to Berlin. We travel through Europe.' Zegt Fenna. 'Berlin. Nice.' Zeg ik lachend. 'Strify, we moeten zo gaan.' Zegt Shin ongeduldig. 'Ja, we gaan. We've got to go. Or else we've to meet the revenge from Kiro the monkey.' Zeg ik. 'Can I ask you something?' Vraag ik aan Fenna. 'Tell me.' Zegt ze. 'Your Japanese? But you have blue eyes.' Zeg ik niet begrijpen. 'I'm half Dutch.' Zegt ze lachend. 'One last thing, I like your smile. Maby we'll see you in Berlin.' Zeg ik. Ze knikken en Fenna is helemaal in de wolken. We nemen afscheid en ik doe het raampje dicht. We rijden weg.

we rijden naar het appartement. 'Blijf je nog even iets drinken?' Vraag ik. 'Nee, ik ga naar huis. Ik ben zo moe.' Zegt hij en gaapt. 'Oké, ik zie je morgen dan. Het was gezellig vandaag.' Zeg ik. 'Ja, nog bedankt. Dat moeten we vaker doen.' Zegt hij. Ik stap uit en loop naar het appartementencomplex. Ik open de deur en loop naar boven. Net als ik de voordeur open wil zwaait het open en staat Romeo voor mijn neus. 'Moet dat nou?' Vraag ik. 'Ja.' Zegt hij. Ik loop langs hem heen en loop naar de bank om er op te gaan zitten. Romeo houdt me tegen en ik zie dat we alleen zijn. Ik merk dat ik rood wordt en kijk snel naar beneden. 'Strify, iedereen weet wat er met je aan de hand is, maar ik weet het niet. Wil je het me vertellen?' Vraagt hij. Het moet toch ooit. Waarom nu niet. Ik knik en ga op de bank zitten. 'Ik vind het echt heel moeilijk, maar dat betekend nog niet dat ik jullie haat ofzo, wat Kiro dacht.' Begin ik. Hij kijkt me niet begrijpend aan. 'Wat bedoel je daarmee?' Vraagt hij. 'Ik bedoel dat ik verliefd op je bent, maar wel blij voor jullie ben.' Zeg ik en durf hem niet aan te kijken. 'Ik ben blij dat ik het weet. Het spijt me dat ik je teleur moet stellen.' Zegt hij zacht. 'Dat maakt niet uit. Oké, het maakt wel uit, maar ik kom er wel overheen.' Zeg ik. Romeo slaat zijn armen om me heen. 'Het komt wel goed hoor. Ik weet zeker dat je iemand anders vindt.' Zegt hij. Ik glimlach even, maar dat verdwijnt snel weer. Dit had van mij moeten zijn, die armen, die handen. Zijn hoofd en natuurlijk de rest van zijn lichaam, maar het is niet van mij. Iemand anders is me voor geweest. Het is net als in de winkel. Er is nog maar één exemplaar van een product, en iemand heeft dat gewoon voor mijn neus weggetrokken. Ik zucht en sta op. Ik loop zonder iets te zeggen naar mijn kamer, gooi de deur achter me dicht en ga op mijn bed liggen. Alle emoties van de afgelopen dagen komen weer naar boven. Ik begraaf mijn gezicht in mijn kussen en val zo in slaap.

Reacties: