FanFic.nl

Dance me to the end of love

Dance me to the end of love 5

Georg keek geamuseerd toe en lachte weer. Die jongen lachte ook om alles, of het nu grappig was of niet. ‘Ah dus zij is de beruchte dochter van Gorden.’ ‘Inderdaad Thalia, toch een charmante Damen niet?’ ‘Ja met sarcasme en al.’ Viel Bill me bij. ‘Kunt ge mij straks niet voorstellen, want ik heb niet echt de beste indruk gemaakt denk ik.’ ‘ Wat jij wil maar hoop maar niet te veel Georg.’ ‘En waarom niet misschien?’ Ik kom hem moeilijk zeggen dat als ik zelfs niet goed genoeg was dat hij helemaal geen kans maakte dus hield ik maar mijn mond.
‘Waarom is Gustav niet mee?’ ‘Hij mocht niet van de mammie, de oma komt op bezoek. Die jonge moet dringend leren dat mammie zo’n dingen niet voor hem moet beslissen, maar soit, wat gaan we doen?’ Bill keek op die naar zijn nagels had zitten staren en haalde zijn schouders op. Ik moest weer actief doen of we zouden hele de avond hier blijven zitten en verhongeren. ‘ Eerst eten en dan zien we wel, ik sterf zo beetje.’ ‘Over wat zouden ze praten?’ ‘Geen idee maar ik hoop dat ze rap naar huis gaat.’ ‘ Allee Tom met haar kunnen we nog wel plezier maken hé.’ ‘Georg vergeet niet dat ze valt niet op jongens als gij.’ ‘Waarom niet?’ ‘Ja Tom waarom niet ?’ Nu viel Bill hem ook bij, aan wie zijn kant staat hij eigenlijk. ‘ Omdat meisjes als zij nu eenmaal niet vallen op jongens als jij.’ Nu schoot Bill in de lach en keek Georg mij beledigd aan. ‘Ik weet het al, gij wilt haar voor uzelf houden, komaan Tom geef het toe. We hebben u wel door jongen.’ ‘dat zou Tom nooit doen, ik bedoel zij is de dochter van Gorden, nee toch Tom?’ Bill keek eerst zeker ma nu begon hij toch te twijfelen. ‘Nee, natuurlijk niet en daarbij zij is mijn tippen niet.’ ‘Jaja, dat zal wel, ge wordt zo rood als een tomaat Kaulitz en om eerlijk te zijn staat het u niet.’ Ik keek Georg dodelijk aan en probeerde niet meer rood te worden. Het was niet voor mij en zij ook niet. Ooooh wat probeer ik mezelf wijs te maken, ik wist heel goed wat ze met me deed. Te goed, hopen maar dat zij het niet wist.
We gingen de trap af, eigenlijk stormde Georg de trap af , Bill slenterde en ik liep gewoon. In de keuken was ma begonnen aan het eten. ‘Hey Georg, Blijf je eten?’ ‘ Heb ik ooit gratis eten afgeslagen Simone?’ Ma lachte en ging verder, zo te ruiken aten we spaghetti. Na een kwartier kwamen Gorden en Thalia ook binnen. Het viel me direct op dat ze had geweend maar nu probeerde ze te lachen. Een flauwe glimlach sierde haar gezicht. Aan Gorden zag ik dat ze min of meer alles hadden uitgepraat. ‘Juist op tijd, het eten is klaar. Hopelijk lust je spaghetti Thalia?’ ‘Ja, geen probleem mevrouw.’ ‘Niets te mevrouw, noem me gewoon Simone.’ Ik zag dat Georg haar helemaal in zich aan het opnemen was en ik gaf hem een stap onder de tafel. Hij keek raar naar mij op met twinkelende ogen. We gingen allemaal zitten en ma schepte op bij iedereen. ‘Ik heb me niet voorgesteld, ik ben Georg.’ De slijmbal, gaat hij even vriendelijk doen tegen haar. ‘Ik ben Thalia.’
‘Zeg, Tom en Bill wanneer beginnen jullie aan die boomhut. Ik vraag al heel de week om die stukken planken uit de boom te halen.’ ‘Ja ma we doen dat wel één van deze dagen.’ ‘Hoe rapper hoe beter, want jullie Tarzan residentie is toch al paar jaar onbewoonbaar verklaard.’ Nu schoot ook Thalia in de lach en paar tellen kon ik niet laten om naar haar te kijken. Man, wat doet ze met mij.
Aan tafel zei ze niet veel, ze luisterde vooral en lachte, haar gezicht had iets magisch als ze lachte. Rond 9 uur vertrok Georg naar huis en ik vertrok naar mijn kamer. Na een tijdje hoorde ik zacht geklop op de deur. Zonder om te kijken riep ik binnen en toen realiseerde ik me dat het Thalia wel moest zijn . Bill klopte nu eenmaal nooit ook al verwachte hij altijd dat wij dat wel deden bij hem. Toen ik opkeek stond ze verlegen wat heen en weer te schuifelen. Ze had weer haar rode laarsjes aan met een schattige zwarte kleed tot iets boven haar knieën. Ze stond er beeldig mee, hoe simpel haar kleedje ook was ze gaf een mysterieuze charme aan.
‘Ga maar zitten.’ Ze liep met kleine passen naar een kleine zetel en ging voorzichtig zitten. Maar meteen daar na stond ze op en pakte een boekje vast waar ze hoogst waarschijnlijk op was gaan zitten. Ik wenste vurig dat het geen Playboy zou zijn maar hellaas het was toch de Playboy. Ze lachte even en ging terug zitten.
‘Waarvoor ik kwam, het spijt me van toen. Ik begrijp nu dat het verkeerd was jij kwam om mij te helpen en ik heb u buiten gegooid. Niet eens naar je geluisterd.’ Ze keek naar haar handen en zat wat onzeker op mijn antwoord te wachten. Ik stond op van mijn bed en ging naast haar zitten.
‘Misschien was mijn aanpak nu ook niet echt wat het moest zijn.’ Ze keek naar mij op en ik zag dat ze begreep wat ik bedoelde. Ze lachte naar mij en gaf me opeens uit niet een knuffel. Ik sloeg mijn armen rond haar en voelde hoe klein en breekbaar ze eigenlijk wel was. Na een tijd liet ze mij los en keek me aan. ‘Ik ga maar is naar beneden, ik heb Simone beloofd dat ik zou helpen met de afwas.’ Ze stond op en bleef aan de deur nog even staan. ‘Tom?.. bedankt voor alles.’ En toen was ze weg, ik viel achterover op de zetel en zuchtte is diep. Ze ha me te pakken, ik was verloren.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.