FanFic.nl

crazy little thing called love CB (gestopt)

52 it isn't your foult!

*een week later*
strify pov.
''het is zo fijn om weer een bokser aan te hebben!'' roept shin. ik schiet in de lach en trek hem op mijn schoot.
''ik vond het wel geil!'' fluister ik dan. hij grijnst en zoend me. dan komen jasper en jason binnen. jasper speelt luid op zijn gitaar het nummer tut tre trompes van naast. we kijken hem even aan.
''sinds wanneer kan jij frans?''
''allang!'' roept hij en gaat vrolijk verder. de deur vliegt open en martin komt binnen rennen. luminor komt er verbaast achter aan lopen. jasper speelt gewoon nog een nummer alsof er niemand is.
''kan jij frans?'' vraagt martin verbaast.
''like DUH!!!'' roept hij en speelt weer verder.
''waar kom je voor?'' vraagt jason dan.
''yallee en Zac gaan met elkaar!''
''WAT?! NEE!!!'' roepen jason en jasper te gelijk.
''echt wel! als n halve week! hij heeft hem me net verteld! hij is helemaal verliefd!'' roept martin. jasper legt zijn gitaar neer en geeft jason een kus.
''oke, maar als yallee je dit verteld weet je van niks! oke?'' roept martin.
''oke, beloofd!'' lacht jasper dan. na een tijdje is martin weer vertrokken en zitten jason en jasper boven. shin en kiro zijn boodschappen doen, romeo en luminor zijn naar de bioscoop en met de spullen die er nog in huis zijn moeten ik en yu wat eetbaars zien te maken.
''aaarg! dit lukt echt niet! hoe deden we dit voor dat romeo er was?!'' roept yu geirriteert en zakt boos op een stoel neer.
''weet ik het! we gingen vaaker uit eten of bestelde wat dan dat we hier wat klaar maakte!'' roep ik. ik kijk in de vooraadkast en vind een pak spaggetie.
''zullen we dit eten?'' vraag ik en houd het pak omhoog.
''beter dan niks!'' zegt hij en we zuchten. ik loop naar de vriezer en vind ook gehakt en een pot met saus.
''hoe moest dit ook al weer?'' vraag ik dan.
''uhm, FUCK! we kunnen ook niet veel meer dan muziek maken he!''
''uhm, iemand die het wel weet... roep jasper is! die is slim!'' roep ik dan.
''oke, ben zo terug.'' zegt hij en loopt naar boven. even later komt hij terug met jasper en jason die er wel erg moe uit zien.
''wat is er met jullie?''
''we lagen te slapen. wat moet ik doen?''
''uit leggen hoe je spagettie maakt!''
''jullie zijn echt dom! ik doe het wel!'' roept hij en duwt me aan de kant. hij gooit de spagettie in een pan en doet er water bij. dan zet hij het op het vuur en gaat verder met het vlees en de saus. we horen de deur open en dicht slaan en kiro en shin komen binnen.
''huh?! kan jij koken?'' roept shin verbaast.
''nee, ik kan de instructies lezen!'' roept jasper en gaat verder.
''instucties?'' vraag ik.
''die staan op het pak! danm jullie zijn nog erger dan ik dacht!'' roept hij en geeft het pak aan mij. ik kijk op de doos en ja hoor alles staat erop!
''OMG! alles staat er stap voor stap op zelfs hoe je welke groentes er bij moet doen!'' roep ik verbaast.
''en die doe ik er dus niet in want dat is vies!'' roept jasper en jason schiet in de lach. jasper zucht en kijkt ineens raar.
''sinds wanneer ziet dit er zo ranzig UI..AAAAAAAAAA!'' roept hij en ineens vat het gordijn boven het fornuis vlam waar dus een raampje hangt.
''FUCK FUCK FUCK!!!!!'' roept hij. yu rent heen en weer naar de berging en komt terug met een brand blusser. het alarm gaat onder tussen af en de brand wordt steeds groter. we rennen naar buiten en bellen de brandweer. jasper rent naar binnen en jason wil hem achterna gaan.
''JASPER KOM TERUG!'' roept hij nog.
''eerst nog wat pakken!'' roept hij. jason trekt zich los en rent er achter aan.

jason pov
ik ren achter jasper aan. ik zie de vlammen al uit de kamer van Yu komen en ren naar die van jasper die er naast zit.
''JASPER?''
''ik ben hier!'' roept hij. ik zie een gedaante door de rook met twee gitaren en iets vierkants in zijn handen.
''kom naar buiten!'' roept hij en hij trekt me mee. we komen hoesten van de rook buiten en strify en yu houden ons staande.
''wat heb je allemaal mee genomen?'' vraagt shin en neemt de spullen van jasper over. hij kijkt in het doosje en kijkt jasper dan even aan.
''foto's? je gitaren en twee gouden ringen?'' vraagt hij.
''van mijn ouders! het enige wat ik nog van ze heb.''
''oke, kom we moeten hier weg!'' roept kiro dan en we rennen naar de nood trap. als we beneden komen, komen er net een paar brandweer wagens aan.
''dat werd eens tijd.'' zeg ik geirriteerd ''gaat het een beetje?'' vraag ik dan aan jasper. hij knikt en zucht. ik ga op de stoeprand zitten en trek hem op mijn schoot. er komen mensen van de brandweer naar ons toe en zakken naast ons neer.
''oke, hebben jullie iets? weten jullie wat er gebeurt is?''
''nummer 320 in de keuken is de brand begonnen, heel het appartenment staat al in vlammen, wij hebben nik smaar het kan zijn dat er nog mensen binnen zitten.'' antwoord ik vlug.
''oke, bedankt!'' roept de man en rent naar binnen met een paar mensen. ik zucht en trek jasper dichter tegen me aan.
''laat me nooit meer zo schrikken! NOOIT MEER!'' zeg ik dan.
''oke, maar het was echt belangrijk! dit is het enige wat ik nog van ze heb!''
''dat snap ik liefje, maar jij bent alles voor mij, ik kan niet zonder je dat weet je toch?''
''jij bent ook alles voor mij, sorry.'' fluitert hij en geeft mee een kus. ineens komen er 3 ambulances aan rijden.
''waar zijn yalee zac en martin eigenlijk?'' vraagt hij dan geschrokken. hij springt op en we wachten tot ze met de brandcarts weer naar beneden komen. en ja hoor waar we al bang voor waren. yalee zac en martin liggen op de brandcarts.
''zijn ze ok?!'' vraagt jasper aan een man.
''ze hebben alleen veel rook in geademt, alles komt wel goed ze zijn alleen bewusteloos en moeten een tijdje in het ziekenhuis blijven.'' zegt hij. de man stapt in de ambulance en ze rijden weg.
''jason! dit is mijn schult!'' roept hij dan.
''nee, niet waar! het was een ongeluk!'' roept strify. jasper begint te huilen en strify omarmt hem. er worden veel foto's van hun gemaakt door fotograven maar daar trekken ze zich niks van aan.
''dit is wel mijn schuld! ik lette niet op en daardoor vloog dat gordijn in de fik!'' roept jasper.
''nee, als iemand de schuld krijgt ben ik het, ik heb jou daar neer gezet en niet opgelet hoewel dat wel mijn taak is als jou pleegvader.''
''gewoon vader.'' verbetert jasper hem.''en het kan jou schuld niet zijn ik ben als bijna 17 en ik kan niet eens koken! het is mijn schuld!''
''het is niemand zijn schuld jasper! niet van jou, niet van mij, van helemaal niemand! jij kon hier niets aan doen! het is gebeurt, daarmee uit.''
''hmm, best, we moeten romeo, luminor, stijn, pleun en jason en Yu's ouders noet bellen.'' zegt hij dan. we knikken allemaal. yu beld onze ouders, ik romeo, strify belt pleun en jasper belt stijn.
we hangen allemaal op en zuchten. iedereen komt meteen hier naar toe. ik, yu en kiro gaan naar mijn ouders shin strify en jasper gaan naar stijn toe en romeo en luminor gaan naar romeo zijn ouders. stijn en pleun komen samen als laatste en hebben ook sheyla mee genomen.
''oh! jasper ik dacht dat er iets ergs gebeurt was!'' roept pleun en ze omhelst jasper. jasper doet niks, hij staat daar maar en kijkt wazig voor zich uit. wat zou er met hem zijn? waarom zegt hij niks meer? ik zucht diep en pleun homhelst mij als laatste.
''jason, is ook met jou alles goed? heb je niks? als je jasper mist kun je meteen langs komen he?'' ratelt ze door.
''ja alles is goed, ik heb niks, zal ik doen! dank je!'' roep ik dan. ze laat me dan uiteindelijk los. ik zucht diep en kijk weer naar jasper. stijn probeert met hem te praten maar jasper kijkt hem niet eens aan. ik stap op jasper af en leg mijn hand op zijn schouder. hij reageert hier ook niet op. ik kijk stijn bezorgt aan en dan weer naar jasper.
''het zal de schrik van toe net wel zijn, hij moet gewoon even wat rusten dan is hij morgen wel weer de oude.'' zegt stijn dan. hij loopt met strify shin pleun en sheyla naar de auto maar jasper reageert niet eens. hij blijft gewoon staan, beweegt niet, knippert amper met zijn ogen!
''jasper, je moet nu gaan.'' fluister ik in zijn oor maar hij reageert niet.
''kom mee.'' ik duw hem voor uit naar de auto toe en zet hem op de achterbank.
''als hij morgen ochtend nog niet praat moeten jullie bellen ok?'' vraag ik aan pleun.
''is goed, we hebben je nummer, we bellen zo wie zo wel oke.''
''oke dank je. succes!''
''is goed, dankje.'' zegt ze en stijn start de auto. ik voel een hand op mijn schouder en kijk op zij.
''kom, we gaan.'' zegt ze en we gaan in de auto zitten.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.