FanFic.nl

crazy little thing called love CB (gestopt)

53 talk to me!

jasper pov.
het is allemaal mijn schuld. strify zegt wel van niet maar ik geloof hem niet! door mij had iedereen dood kunnen zijn! en vooral jason! ik moest zo nodig terug naar binnen rennen! en dan yalee, martin en zac! ze waren nog binnen! door mij liggen ze nu in het ziekenhuis! ik had iedereen kunnen vermoorden! ik moet ook beter uit mijn ogen kijken! ik met mijn stomme concentratie ook! ze zeggen er misschien niks van en laten het niet merken maar ik weet zeker dat ze me nu haten. en gelijk hebben ze zeker! als yu niet zo snel had gereageert dan waren we zeker dood geweest! mijn mobiel gaat af die ik nog in mijn hand heb. ik zucht en kijk naar het schermpje. jason belt dus. ik neem op en geef de telefoon aan shin die naast me zit.
''met shin.''
''...''
''nee, hij geeft hem meteen aan mij.''
''...''
''nee nog geen woord. hij zucht en staart alleen maar voor zicht uit.''
''...''
''nee, zo erg zal het echt niet worden.''
''...''
''hmmm, geen idee, ik zal wel zoeken oke?''
''...''
''ja is goed, tot morgen.'' en dan hangt hij op. ik krijg mijn mobiel terug en zucht. we komen aan bij stijn en we stappen uit. ik loop naar boven en ga naar mijn oude kamer. ik doe het raam open en pak een stoel. ik ga voor het raam zitten en steek een sigaret op. strify komt mijn kamer in en komt achter me staan.
''jasper, het heeft geen zin om hier zo te blijven zitten, kom mee naar beneden en eet wat.'' zegt hij. ik doe niks, ik houd me stil. ik weet niet waarom maar het is moeilijk ze aan te kijken, iets te zeggen of alleen maar een vinger te bewegen. ik zucht diep en strify komt naast me op zijn hurken zitten.
''jasper, bitte, zeg iets, kijk me aan, geef een teken van dat je nog een gezond verstand hebt!'' fluistert hij dan. ik sla mijn ogen neer en zucht. ik kan het niet, echt niet. hij verdient het niet om voor mij te moeten zorgen!
''strify? kom, laat hem maar even. hij heeft het moeilijk.'' zegt shin dan. strify zucht en kijkt me nog een keer aan. dan staat hij op en loopt met shin naar beneden. ik zucht weer diep. sheyla komt binnen kruipen en trekt aan mijn broekspijp. ik kijk haar aan en ze houd haar hoofd een beetje scheef.
''japer, drietig?'' vraagt ze dan. ik kijk weer naar buiten en zie de zon mooi weg zakken. wat zou jason nu doen?

jason pov
ik zit op de vensterbank uit mijn raam en staar naar de onder gaande zon. jasper heeft net zijn mobiel uit gezet.
''danm it! neem nou op!'' vloek ik.
''ik dacht dat jij het hele weekend bij jasper was?'' vraagt sharona dan.
''van waar die intresse? maar als je het zo graag wilt weten, heel het gebouw is afgefikt en dus moest iedereen weg.''
''o mijn god! hoe is het met iedereen? zijn er gewonden en hoe gaat het met jasper?'' ratelt ze de vragen aan een stuk door.
''er zijn geen gewonden geloof ik maar martin zac en yalee liggen in het ziekenhuis. en ik weet niet hoe het met jasper is. waar hij woont is het begonnen in de keuken door dat een gordijn vlamvatte en toen zijn we naar buiten gegaan en hebben we iedereen opgebelt en daarna heeft hij geen woord meer gezegt. ik maak me zo'n zorgen.''
''misschien denkt hij dat het zijn schuld is.''
''dat denkt hij ook, maar dat is echt niet! hij wil ons maar niet geloven!''
''geef hem een week, als hij dan nog niet praat moet je bij een psygiater langs gaan. het kan zijn dat hij een trauma heeft, maar houd hem goed in de gaten, het zou kunnen dat hij weg loopt of zelfmoord pleegt.''
''hoe weet je dit allemaal?''
''ik wil psygiater worden en ben er al veel mee bezig.''
''oke dan.'' mompel ik. ikhoor zacht gemompel van uit haar kamer komen.
''ja ik kom, ik moet gaan eten, het gaat echt goed komen!'' zegt ze.
''oke, smakelijk, en sharona, bedankt!'' zeg ik nog. ik zucht en denk aan jasper. wat zou hij nu doen? ik steek een sigaret op en kijk weer naar de lucht waar net nog een randje van de zon te zien was. ik strijk met mijn handen over mijn broek, het is een hele oude die ik gebruik om te skaten, als hij kapot gaat is het niet erg en mijn sleutels en mobiel passen er ook makkelijk in zonder dat ze er uit vallen. dan voel er iets groots en vierkants in zitten. ik rits de zak open en haal er een CD uit. het is een CD om op te branden maar kan me niet herrineren dat ik iets gebrand heb. ik zet de stereo aan en doe de CD er in. ik druk op play en zet hem iets harder. een acoustische versie van Mauvais Garí§on dreunt door de speakers en dan hoor ik jasper zingen. hij had vanochtend al gezegt dat hij een verrasing had maar ik had er niet veel tijd aan besteed. in neem mijn mobiel en open een smsje.
hey liefje, nu weet ik wat je verasing is. ben er heel blij mee danke. nu kan ik altijd je stem horen. love you most in the world X J
ik leg mijn telefoon weg en zucht weer. ik glimlach door de jasper zijn stem en dan komen mama, papa, yu en kiro binnen.
''dus dat was de verasing!'' zegt Yu dan en kiro schud lachend zijn hoofd. ik zucht diep. mijn moeder komt naar me toe en slaat een arm om me heen.
''wat is er?'' vraagt ze dan lief.
''gewoon, jasper neemt zijn mobiel niet op, sms't niet terug en heeft nog geen woord gezegt sinds we naar huis gingen!''
''het is allemaal zwaar voor hem jason, hij raakt zijn ouders kwijt, zijn zus wil hem niet accepteren en net wanneer hij er weer boven op komt brand het appartement af! hij heeft nog wat spullen van zijn ouders weten te redden maar hij heeft het moeilijk. op deze momenten kun je het beste hem in de gaten houden en hem troosten. weet je wat, ga naar hem toe! nu meteen en blijf bij hem!'' zegt ze simpel.
''maar ik moet morgen toch naar school?''
''echt niet dat jij naar school gaat! jij gaat pas weer naar school als jasper dat ook doet!'' zegt ze. ik kijk haar vaag aan en ren dan naar de grage. ik zet mijn helm op en rijd op mijn scooter naar jasper toe. als ik daar ben bel ik gelijk aan, de deur gaat open en zonder iets te zeggen ren ik naar jasper zijn kamer toe. ik weet gewoon dat hij daar is. ik open de deur en jasper zit doelloos op een stoel voor het raam en sheyla trekt aan zijn broekpijp.
''jasper?'' vraag ik. hij reageert niet. ik geef sheyla aan pleun die verbaast achter me aan is gelopen en ga voor jasper op de grond zitten.
''jasper, praat met me.'' zeg ik dan. hij staart wazig voor zich uit.
''als je niks zecht dan blijf ik ook hier zitten, zeg ik niks en kijk ik je alleen maar aan! heel simpel!'' roep ik. hij reageert er niet echt op maar ik zie een kleine glimlach op zijn gezicht.
''vind je dat grappig?'' vraag ik dan. zijn glimlach word breder maar hij blijft stil zitten. ik wenk naar pleun dat ik alles wel regel en ze trekt de deur dicht.
''wat vind je nog meer grappig? dit soms?'' vraag ik en ik druk een kus in zijn nek. hij laat een zachte kreun vrij maar doet nog steeds niks.
''hoe ver wil je dat ik ga?'' vraag ik dan en ga bij hem op schoot zitten met mijn gzicht strak op hem gericht. hij komt nu eindelijk in beweging en begint aan mijn shirt te friemelen. ik grijns en trek mijn shirt uit. hij glijd langzaam met zijn vingers over mijn buik heen en kreund zachtjes als ik hem begint te zoenen. dan kijk ik hem aan.
''waarom zeg je niks?'' fluister ik dan. hij slaat zijn ogen neer en slikt.
''bang.'' fluistert hij heel zachtjes.
''waar voor?''
''om jou kwijt te raken.''flusitert hij en hij kijkt weg.
''je zal me echt niet kwijt raken! wij blijven voor altijd bij elkaar!'' fluister ik dan. hij kijkt me met een glimlach aan en er stromen tranen over zijn wangen. ik sla mijn armen om hem heen en hij ook om mij.
''ik had je bijna zo ver!'' zegt hij dan.
''hoe ver?''
''zo ver.'' lacht hij en hij trekt zijn shirt uit. ik grijns en geef hem een kus. ik voel zijn tong over mijn lippen strelen en open mijn mond. hij legt zijn handen onder mijn kont en trekt me hoger op zijn schoot. hij begint aan mijn knoop en trekt dan mijn broek uit met veel moeite. ik sta op en zet een stap achteruit. hij grijnst en komt tegen me aan staan, ik open zijn knoop en zijn broek glijd gemakkelijk van zijn kont af. hij drukt me tegen de muur en begint me wild te zoenen. dan gaat de deur open en kijkt jasper even op.
''starks stijn! niet nu!'' roept hij. stijn trekt lachend de deur dicht en ik hoor hem naar beneden lopen. jasper rolt met zijn ogen en geeft me een langzame, langduurende zoen. we staan in elkaars armen nog steeds strelend tegen de muur te zoenen als ik iets zachtjes hoor kraken. ik besteeds er geen aandacht aan en sluit mijn ogen weer en concentreer me weer helemaal op de aanrakingen en zoen van jasper. even later horen we stijn en strify lachend naar beneden rennen maar het boeit ons niet echt veel. hij trekt me mee het bed in en we blijven elkaar zoenen en strelen. ik werk zijn bokster naar benden en hij de mijne.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.